1 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
20.08.2025 Aktif Saha DevriyesiPartnerim ...... ile birlikte rutin bir devriye görevindeydik. Hava sakindi, trafik normal seyrinde akıyordu. Ancak Market Caddesi üzerine girdiğimizde aniden önümüzde beliren Elegy marka bir araç dikkatimizi çekti. Sürücü, trafiğin ortasında defalarca drift atarak çevredekilerin can güvenliğini hiçe sayıyordu. Bu tehlikeli durum üzerine hiç vakit kaybetmeden Victor kodu başlattık. Araç, sirenlerimizi ve “dur” ihtarlarımızı görmezden gelerek kaçmaya başladı. Kovalamaca dar sokaklardan ana caddelere, oradan da şehir dışına kadar uzandı. Araç sürücüsü sürekli tehlikeli manevralar yapıyor, kaldırıma çıkıyor, karşı şeride giriyor ve her seferinde kazaya ramak kala kurtuluyordu. Kovalamaca boyunca adrenalin zirvedeydi; hem bizim hem de destek ekiplerin hayatı büyük risk altındaydı. Nihayetinde, şehir dışındaki kasaba yollarında destek ekiplerin yardımıyla araç önü kesilerek durduruldu. Fakat asıl gerginlik bu noktada başladı. Şüpheli hızla araçtan inerek kaçmaya koyuldu. Partnerim ......, şahsı durdurmak amacıyla beanbag tüfeği ile müdahalede bulundu. Ancak talihsiz bir şekilde müdahale, şüphelinin olay yerinde hayatını kaybetmesiyle sonuçlandı. Partnerim bu olay karşısında büyük bir şok geçirirken, ben tüm alanın güvenliğini sağlamak, kalabalığı kontrol etmek ve prosedürleri uygulamak zorunda kaldım. Dakikalar, saatler gibi uzun geldi. Etrafımızda siren sesleri, telsiz anonsları ve kaos hakimdi. Bu devriye, sıradan başlayan bir günün nasıl ölümle sonuçlanan bir krize dönüşebileceğini gözler önüne serdi. Görev boyunca yaşanan baskı, gerilim ve nihayetinde elimizde kalan kayıp, mesleğimizin ne denli zor ve ağır bir sorumluluk içerdiğini bir kez daha hatırlattı…
20.08.2025 - Akşam Vardiyasıİstasyona adım attığımda günün yorgunluğu omuzlarıma çökmüştü. Vardiya dağıtım ofisinin girişine doğru ilerlerken, kafamı kaldırdığımda gözlerim bir anda duvara asılı olan o tabloya takıldı. Üzerinde kocaman harflerle "Beanbag Effects" yazıyor, altında ise acı dolu yüzler, morluklar, yaralar ve gözlerimi kaçırmak istediğim halde bende kalıcı bir iz bırakan fotoğraflar asılıydı. O an içimden geçirdim: "Keşke bu fotoğraflar sadece bir uyarıdan ibaret olsaydı... Keşke böylesine ağır bir olay yaşanmasaydı da bir hayat sönmeseydi." Ama gerçek, gözlerimin önünde asılı duruyordu. Her kare, her iz, istasyondaki memurlara ders niteliğindeydi. Bir an duraksadım... Partnerim aklıma geldi. Bu tablonun burada olmasının nedeni, belki de onun yaşadığı olaydan ibaretti. Onun acısı, onun çığlığı bir duvara asılıp ibret olarak sergilenmişti sanki. Etrafıma bakındım, gözlerim onu aradı. Ama istasyonun gürültüsü, telsiz anonsları, kahve kokusu arasında ondan hiçbir iz bulamadım. Partnerim yoktu... Kendi kendime mırıldandım: "Galiba kendini alkole verdi..." O an içimi ağır bir sessizlik kapladı. İnsan, bazen bir olayın yarasını teninde değil, ruhunun en derinlerinde taşır. Ve ben, o gece vardiyaya başlamadan önce bunun farkına varmıştım...
2025 - Ağustos - Vice City Polis Departmanı - LEMC!