Thatcher Kane - #96526

[Thug1]

Departman İçi Sohbet – Yardım Planı

Birkaç gündür aklını meşgul eden konu, nihayet eyleme geçme zamanına gelmişti. 
Thatcher Kane, önce Aaron Rosellini ile özel bir görüşme yapmış, konuya dair tüm detayları ona aktarmıştı. Sessiz geçen birkaç dakikalık dinleyişin ardından Rosellini hafifçe gülümsemiş, "Karanlık saatlerde bile doğru adımlar atan insanların arkasında dururum." diyerek ona güven verdi. Ayrıca Kane'e, bu tür bir yardımı hayata geçirmenin en etkili yolları hakkında da bazı taktikler sunmuştu. Bu destek, Kane’in motivasyonunu daha da arttırmıştı.

Artık geriye kalan tek şey, organizasyonun departman içindeki resmi sürecini başlatmaktı. Bunun için doğru kişi belliydi: Çavuş Mifiri.

Kane, Mifiri’yi departmanda bulmanın kolay olmayacağını biliyordu. Gün boyu nöbet değişimleri, raporlar ve devriye görevleri arasında adeta bir gölge gibi ortadan kayboluyordu. Ancak o gün şansı yaver gitti. Akşam devriyesi sırasında, kısa bir mola anında Kane, Mifiri’yi devriye aracının yanında yakaladı. 
Hızla yanına giderek, önce selamlaştı ardından konuyu açtı. Planını, arkadaşının ailesi gibi maddi zorluk çeken eski görevli yakınları için bir bağış kampanyası başlatmak olduğunu anlattı. Mifiri dikkatle dinledi, ardından ciddi bir ifadeyle başını salladı.

“Genel bağış kampanyası departman prosedürleri gereği şu an için düzenlenemez.” dedi. Kane’in yüzündeki hafif hayal kırıklığını fark edince ekledi: 
“Fakat konuştuğumuz gece özel bir etkinlik olacak. Cavalry of City LEMC bir sürüş düzenliyor. Eğer oraya katılır ve bu konuyu dile getirirsen, sana yardımcı olabilecek doğru kişilere ulaşabilirsin.”

Kane, öneriyi dikkatle dinledi. Bu, doğrudan kampanya başlatmak kadar hızlı bir çözüm olmayabilirdi, ama doğru insanlarla teması sağlayacak sağlam bir fırsattı. 
İçinde bir umut kıvılcımı yandı. Mifiri’ye teşekkür ederek devriyesine döndü, zihninde ise çoktan etkinlik gecesi için atılacak adımlar şekillenmeye başlamıştı.

Bazen yardım, tek bir kişinin isteğiyle değil, doğru zamanda doğru kapının çalınmasıyla mümkün olurdu.

[Thug1]

Cavalry of City LEMC - Destek

Etkinlik saati geldiğinde, Thatcher Kane arkadaşından ödünç aldığı motoruyla departman önüne geldi. Heyecanı yüzünden okunuyordu; amacı sadece sürmek değildi, çok daha farklı bir hedefi vardı. 

Motor sesleri eşliğinde keyifli bir sürüşün ardından, birasını yudumlayıp barbekü toplantısına geçtiler. Ortam kalabalıktı, dostane bir hava hâkimdi. Bir süre sonra Çavuş Mifiri, Kane’i yanına çağırdı. Kalabalığı etrafına topladıktan sonra ona söz hakkı verdi. 

Thatcher Kane, topluluk önünde durumu personel arkadaşlarına açıkladı. Samimi konuşması ve amacı, herkesin ilgisini çekti. Tepkiler olumluydu, insanlar yardım etmek için sıraya girdi. Sonuçta tam 55.000$ gibi büyük bir miktar toplandı. Bu rakam, herkesin yüzünde memnuniyet dolu bir gülümseme bıraktı. 

Kane, 5.000$’lık kısmı ayırıp, geri kalan miktarı Malibu Yetkilileri ile görüşerek onlara teslim etmeyi planlıyordu. Hem mutlu hem gururluydu; amacına ulaşmış, dostlarının desteğini arkasında hissetmişti. 

"Bazen bir amaç için sürmek, varış noktasından daha anlamlıdır."

[Thug1]

12.08.2025 - Akşam Vardiyası

Ortağım Ray Ashford ile sıradan bir devriye geçiriyorduk. Ancak bir anda telsizden Çavuş Jocelyn Williams’ın sesi yükseldi: 
"Ceset ihbarı onaylandı, açacağım sinyale güvenlik için işaretli ekip talep ediliyor."

Bu çağrı üzerine vakit kaybetmeden sinyale doğru yöneldik. Olay yerine vardığımızda etraf oldukça kalabalıktı. Hemen barikat kurarak vatandaşları uzaklaştırdık. Çavuş Williams’ın talimatıyla, olay yerinde bulunan tek görgü tanığının ifadesini almam gerekiyordu. Ancak tam o sırada tanık panikle kaçmaya başladı. 

Arka tarafta hazır bekleyen, çalışır durumda bir arabaya atladı ve hızla uzaklaştı. Ortağım Ray Ashford peşinden koşsa da yakalayamadı. İlk defa Çavuş Williams’ın bana karşı bu kadar sinirlendiğini gördüm. O an üzerimdeki baskıyı hissettim. 

Departmana döndüğümüzde panoda asılı olan yazı dikkatimizi çekti: 
"13.08.2025, 21:15 – IA Ofisi" 

Ertesi gün, belirtilen saatte İç İşleri Ofisi’ne çağrıldık. Bizden durumu detaylıca anlatmamız istendi ve soruşturma başlatıldı. Kısa bir zaman sonra sonuç açıklandı: 

Ben ve ortağım Ray Ashford’a 20 ceza puanı verilmişti. 

Bu karar her şeyi daha da zorlaştırdı. İçimde büyük bir hayal kırıklığı vardı. 
“İşte bu… gerçekten kötü oldu.”

[Thug1]

Thatcher Kane, ortağı Ray Ashford ile aldığı bu cezanın ardından artık bir bakıma kendine ve sahaya odaklanamaz hale gelmişti. 
Gerginliği üzerinden atmak için sigara tüketimini arttırmış, sakin bir şekilde sessizliğe gömülmüştü. 

Devriyenin bitiminde, ilham arayışıyla özlediği eski günleri hatırlamak istedi. 
Bu yüzden arşivini çıkartarak masaya yaydı. Yaktığı sigaranın dumanı arasında fotoğraflara dalarken, geçmişin hatıraları gözünde yeniden canlandı. 

Bu an ona, aslında ne yapmak istediğini; kariyerinde nasıl bir yol hedeflemesi gerektiğini yeniden hatırlattı. 
Bir nevi kendi içindeki cevabı bulmuştu: Her şeye rağmen, yoluna devam etmeliydi.

[Thug1]

[Thug1]

18.08.2025 Sabah Vardiyası]

İlk defa Lincoln yani tek başıma devriye görevine çıkacaktım. Açıkçası bu benim için büyük bir deneyim olacaktı, çünkü her zaman yanımda bir ekip arkadaşım olurdu. O sabah, vardiya öncesinde içimde tarif edemediğim bir heyecan vardı.

Dağıtım odasına girip gerekli teçhizatlarımı tek başıma almak, ardından garaja doğru yürümek bile bana farklı hissettirdi. Sanki ilk kez gerçekten sorumluluğu tamamen üzerime almıştım. Araç başında durup motoru çalıştırdığımda, içimdeki gurur ve merak birbirine karıştı.

Vardiyamın ilk görevi ise oldukça basitti: hatalı park eden araçlara ceza yazmak. Kağıda ilk cezayı yazarken, kalemin ucunda sanki sadece bir imza değil, aynı zamanda yeni başladığım bu yolculuğun ilk izi vardı. Şehrin sokaklarında yalnız devriye atmak, her köşe başında farklı bir ihtimalin beni beklediğini bilmek tarifsiz bir histi.

Günün ilerleyen saatlerinde ise çok daha ciddi bir durumla karşılaştım. Yaralı bir adama müdahale etmem gerekiyordu. O an reflekslerim devreye girdi; trafiği durdurup yolu kapattım, çevre güvenliğini sağladım ve ekipler gelene kadar olay yerinde adeta bir güvenlik duvarı gibi durdum. İlk defa tek başıma böyle bir durumda görev almak, bana bu mesleğin hem ağırlığını hem de onurunu bir kez daha hissettirdi.

O gün, sadece bir vardiya değil, hayatımda unutamayacağım bir dönüm noktası oldu. İlk Lincoln devriyem bana şunu öğretti: Tek başına olmak, aslında daha güçlü hissetmek demek.

[Thug1]

18.08.2025 – Akşam Vardiyası

Akşam vardiyası dağıtımı sırasında, ASGH önünde kan bağışı etkinliği olacağı bilgisi verildi. Etkinlik kapsamında insanlarla sohbet edilmesi, üniformanın tanıtılması ve bölge güvenliğinin sağlanması planlanmıştı. Uzun zamandır böyle bir etkinliğe katılmamıştım. Katılım için "gönüllü olmak isteyen var mı?" denildiğinde, hiç düşünmeden elimi kaldırdım. 

Yaklaşık olarak bir buçuk saat boyunca ASGH önünde görev aldım. Etkinlik boyunca çevremde birçok farklı insan gördüm: küçük bir çocuk, yaşlı bir teyze, gençler, orta yaşlı insanlar… Aslında hepsinin tek bir amacı vardı: Kan bağışlamak. 

Bu manzarayı görmek, insanların iyilik için bir araya geldiğine şahit olmak gerçekten çok güzeldi. Güvenlik tedbirleri açısından hiçbir sorun yaşanmadı, herkes oldukça düzenliydi. İnsanların yüzlerindeki umut ve mutluluk, yorgunluğumuzu unutturdu. 

Etkinlik sırasında sadece güvenliği sağlamakla kalmadım; ben de kan bağışında bulundum. Seve seve! Çünkü bilirim ki verdiğimiz bir ünite kan, bir hayat kurtarabilir. Bu düşünce bile insanı mutlu etmeye yetiyor. 

Etkinliğin sonunda ise küçük ama anlamlı bir detay vardı: kek ikramı. O tatlı ikram, etkinliğe ayrı bir samimiyet kattı.

Sonuç olarak; 
Hem insanlarla kaynaştık, hem üniformamızı tanıttık, hem de güvenli bir şekilde güzel bir etkinlik gerçekleştirdik. Böyle anlar insana mesleğini daha da çok sevdiriyor. 

"Bir damla kan, bir cana can olur."

[Thug1]

20.08.2025 Aktif Saha Devriyesi

Partnerim ...... ile birlikte rutin bir devriye görevindeydik. Hava sakindi, trafik normal seyrinde akıyordu. Ancak Market Caddesi üzerine girdiğimizde aniden önümüzde beliren Elegy marka bir araç dikkatimizi çekti. Sürücü, trafiğin ortasında defalarca drift atarak çevredekilerin can güvenliğini hiçe sayıyordu. Bu tehlikeli durum üzerine hiç vakit kaybetmeden Victor kodu başlattık. 

Araç, sirenlerimizi ve “dur” ihtarlarımızı görmezden gelerek kaçmaya başladı. Kovalamaca dar sokaklardan ana caddelere, oradan da şehir dışına kadar uzandı. Araç sürücüsü sürekli tehlikeli manevralar yapıyor, kaldırıma çıkıyor, karşı şeride giriyor ve her seferinde kazaya ramak kala kurtuluyordu. Kovalamaca boyunca adrenalin zirvedeydi; hem bizim hem de destek ekiplerin hayatı büyük risk altındaydı. 

Nihayetinde, şehir dışındaki kasaba yollarında destek ekiplerin yardımıyla araç önü kesilerek durduruldu. Fakat asıl gerginlik bu noktada başladı. Şüpheli hızla araçtan inerek kaçmaya koyuldu. Partnerim ......, şahsı durdurmak amacıyla beanbag tüfeği ile müdahalede bulundu. Ancak talihsiz bir şekilde müdahale, şüphelinin olay yerinde hayatını kaybetmesiyle sonuçlandı. 

Partnerim bu olay karşısında büyük bir şok geçirirken, ben tüm alanın güvenliğini sağlamak, kalabalığı kontrol etmek ve prosedürleri uygulamak zorunda kaldım. Dakikalar, saatler gibi uzun geldi. Etrafımızda siren sesleri, telsiz anonsları ve kaos hakimdi. 

Bu devriye, sıradan başlayan bir günün nasıl ölümle sonuçlanan bir krize dönüşebileceğini gözler önüne serdi. Görev boyunca yaşanan baskı, gerilim ve nihayetinde elimizde kalan kayıp, mesleğimizin ne denli zor ve ağır bir sorumluluk içerdiğini bir kez daha hatırlattı…

[Thug1]

20.08.2025 - Akşam Vardiyası
İstasyona adım attığımda günün yorgunluğu omuzlarıma çökmüştü. Vardiya dağıtım ofisinin girişine doğru ilerlerken, kafamı kaldırdığımda gözlerim bir anda duvara asılı olan o tabloya takıldı. 
Üzerinde kocaman harflerle "Beanbag Effects" yazıyor, altında ise acı dolu yüzler, morluklar, yaralar ve gözlerimi kaçırmak istediğim halde bende kalıcı bir iz bırakan fotoğraflar asılıydı. 

O an içimden geçirdim: "Keşke bu fotoğraflar sadece bir uyarıdan ibaret olsaydı... Keşke böylesine ağır bir olay yaşanmasaydı da bir hayat sönmeseydi." 
Ama gerçek, gözlerimin önünde asılı duruyordu. Her kare, her iz, istasyondaki memurlara ders niteliğindeydi.

Bir an duraksadım... Partnerim aklıma geldi. Bu tablonun burada olmasının nedeni, belki de onun yaşadığı olaydan ibaretti. Onun acısı, onun çığlığı bir duvara asılıp ibret olarak sergilenmişti sanki. 

Etrafıma bakındım, gözlerim onu aradı. Ama istasyonun gürültüsü, telsiz anonsları, kahve kokusu arasında ondan hiçbir iz bulamadım. 
Partnerim yoktu... 

Kendi kendime mırıldandım: 
"Galiba kendini alkole verdi..." 

O an içimi ağır bir sessizlik kapladı. İnsan, bazen bir olayın yarasını teninde değil, ruhunun en derinlerinde taşır. Ve ben, o gece vardiyaya başlamadan önce bunun farkına varmıştım...

[Thug1]

24.08.2025 - Gece Vardiyası

Yoğun bir gecede, Çavuş Whitaker ile aktif saha devriyesindeydik. 
ViceMall çevresinden geçerken bir adamın bir kadına tacizde bulunduğunu fark ettik. 
Duruma hızlıca müdahale ederek araçtan indik ve şahsı tutukladık. 

Görevim boyunca ilk defa bu denli öfke hissettiğimi söyleyebilirim. 
Ancak Whitaker, bana sakin olmam gerektiğini hatırlattı. 
Onun tavsiyesini dikkate alarak prosedüre uygun şekilde şahsı kelepçeledim ve karakola sevk ettim. 

Sevk işlemleri sırasında şahsı, kodeslerde cinayet ve ağır suçlardan bekleyen tutukluların arasına gönderdim. 
Oradakilere, getirdiğim kişinin taciz suçundan geldiğini söyledim. 
Birkaç dakika sonra içeriden yükselen bağırışlar ve hırpalama sesleri gelmeye başladı. 

Şahıs: Taciz şüphelisi erkek 
Yer: ViceMall bölgesi 
Tarih: 24.08.2025 
Görevli: Thatcher Kane 
Not: Sevk sırasında merdivenlerden düştü.