1 Üye ve 2 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
@yung martinez
18.08.2025 Sabah Vardiyası]İlk defa Lincoln yani tek başıma devriye görevine çıkacaktım. Açıkçası bu benim için büyük bir deneyim olacaktı, çünkü her zaman yanımda bir ekip arkadaşım olurdu. O sabah, vardiya öncesinde içimde tarif edemediğim bir heyecan vardı. Dağıtım odasına girip gerekli teçhizatlarımı tek başıma almak, ardından garaja doğru yürümek bile bana farklı hissettirdi. Sanki ilk kez gerçekten sorumluluğu tamamen üzerime almıştım. Araç başında durup motoru çalıştırdığımda, içimdeki gurur ve merak birbirine karıştı.Vardiyamın ilk görevi ise oldukça basitti: hatalı park eden araçlara ceza yazmak. Kağıda ilk cezayı yazarken, kalemin ucunda sanki sadece bir imza değil, aynı zamanda yeni başladığım bu yolculuğun ilk izi vardı. Şehrin sokaklarında yalnız devriye atmak, her köşe başında farklı bir ihtimalin beni beklediğini bilmek tarifsiz bir histi. Günün ilerleyen saatlerinde ise çok daha ciddi bir durumla karşılaştım. Yaralı bir adama müdahale etmem gerekiyordu. O an reflekslerim devreye girdi; trafiği durdurup yolu kapattım, çevre güvenliğini sağladım ve ekipler gelene kadar olay yerinde adeta bir güvenlik duvarı gibi durdum. İlk defa tek başıma böyle bir durumda görev almak, bana bu mesleğin hem ağırlığını hem de onurunu bir kez daha hissettirdi.O gün, sadece bir vardiya değil, hayatımda unutamayacağım bir dönüm noktası oldu. İlk Lincoln devriyem bana şunu öğretti: Tek başına olmak, aslında daha güçlü hissetmek demek.
18.08.2025 – Akşam VardiyasıAkşam vardiyası dağıtımı sırasında, ASGH önünde kan bağışı etkinliği olacağı bilgisi verildi. Etkinlik kapsamında insanlarla sohbet edilmesi, üniformanın tanıtılması ve bölge güvenliğinin sağlanması planlanmıştı. Uzun zamandır böyle bir etkinliğe katılmamıştım. Katılım için "gönüllü olmak isteyen var mı?" denildiğinde, hiç düşünmeden elimi kaldırdım. Yaklaşık olarak bir buçuk saat boyunca ASGH önünde görev aldım. Etkinlik boyunca çevremde birçok farklı insan gördüm: küçük bir çocuk, yaşlı bir teyze, gençler, orta yaşlı insanlar… Aslında hepsinin tek bir amacı vardı: Kan bağışlamak. Bu manzarayı görmek, insanların iyilik için bir araya geldiğine şahit olmak gerçekten çok güzeldi. Güvenlik tedbirleri açısından hiçbir sorun yaşanmadı, herkes oldukça düzenliydi. İnsanların yüzlerindeki umut ve mutluluk, yorgunluğumuzu unutturdu. Etkinlik sırasında sadece güvenliği sağlamakla kalmadım; ben de kan bağışında bulundum. Seve seve! Çünkü bilirim ki verdiğimiz bir ünite kan, bir hayat kurtarabilir. Bu düşünce bile insanı mutlu etmeye yetiyor. Etkinliğin sonunda ise küçük ama anlamlı bir detay vardı: kek ikramı. O tatlı ikram, etkinliğe ayrı bir samimiyet kattı. Sonuç olarak; Hem insanlarla kaynaştık, hem üniformamızı tanıttık, hem de güvenli bir şekilde güzel bir etkinlik gerçekleştirdik. Böyle anlar insana mesleğini daha da çok sevdiriyor. "Bir damla kan, bir cana can olur."
2025 - 18 AĞUSTOS -VCPD-İŞLER! "."