Günleri yakalayamıyorum artık mevsimler bile bu kadar hızlı geçerken. Kayboluyorum, kararlarım beni hiç olmak istemediğim bir insana dönüştürmekte o kadar ısrarcı ki. Bazen onlara bile aldırış etmeden ortalıktan yok oluyorum. Zihnimin en ücra köşelerinde kopan fırtınalar beni ele veriyor. Bambaşka bir insan oluyorum artık, gücü elinde tutamayan basit ve sıradan. Kendi elimde can veren kaçıncı beden bu? Günden güne azalıyoruz. Herkes bir kuyruğu kovalıyor fakat yol yanlış... Gözümüz kör olmuş kuyruğun şatafatlı görüntüsünde, yolu görmüyoruz. Durağan olan her gün bizi sona yaklaştırıyor farketmiyoruz. Yapılan her yanlış defterden bir ismi siliyor buna aldırış etmiyoruz. Hayatımı riske attığım adamlar... Tanrım. Gözlerimi açmak için fırsat kolluyorum. Onları huzura erdirmek, kalanları gün yüzüne çıkartmak adına fırsat kolluyorum. Bir yola daha sürükleniyoruz. Bu ana kadar oturmadığım masalar, görmediğim takımlı ve her şeyin sahibi olduklarına inanan insan yüzleri. Sınanıyoruz farkındayım. Bir kaybı daha kaldıracak gücüm yok. Doğru anı görmem için bana yardım et.
Sesin, gürültülü bir deniz dalgası olur; kimsesiz koylara çarpan tüm hoyratlığıyla... Beklediğin sesler gelmez koylar kimsesizdir... Yaşadığın acıtan bir yitiştir, kimsesizliğin sessizliğinde. Elvedası bile olmamıştır, terk etmenin dönüşü olmayan yoluna girdildiğinde; yoldaşı anlaşılmamakken gidenin.
İçini bir hüzün kaplar, keşkenin faydasızlığını çoktan öğrenmişsindir. Çaresiz kabullenişler yakar yüreğini, bir eylül sıcağında güneş altında kalırsın. Bir ağaç gövdesi serinliği ararsın, bulamazsın.
Hayatın tesadüfünün eseriydik biz. Kardeşliğin en bütününden, en safından. Ne oldu da kaybettik masumiyetimizi...
« Son Düzenleme: 10.09.2020 09:22 Creon »
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok