Hikayeyi devam ettir!

[Renesmee]

Bir adam, 1900'lü yıllarda  Leavenworth Washington'da yaşıyormuş.
Günün birinde genç adam evinden çıkarak yürümeye başladı. Taşlı yolları inceleyerek sıkılmış modunu belli ediyordu aslında. Atlı araba yanından geçerken içinde farklı bir duygu hissetti... kafasını kaldırıp baktığında o kadını gördü. Bembeyaz teni ve koyu renk uzun saçları onun karakterini hissettirdi. Bakışları sanki "beni bulman gerekiyor, seni bekliyorum" diyordu... genç adam duraksayarak  (?)
Devamı sizde.

Not: Herkes hikayeye uygun şekilde ilerletirse harika olur. Hepimizin düsünceleri ile hoş bir hikaye çıkacağına eminim, güzel bir anı kalmış olur.

[kaostan besleniyorum]

Genç adam duraksayarak ensesini kaşıdı, öylece atlı arabanın arkasından bakakaldı. Gözlerini bir süre boş boş kırpıştırdıktan sonra derin bir nefes aldı, çevresine bakındı. Kadının gece gibi karanlık saçlarının altında ay ışığı gibi parlayan yüzünü tekrardan gözlerinin önüne getirmeye çalıştı. Ruhunu sarıp sarmalayan merak duygusuna karşı gelemiyordu, kalbini eski bir tanıdıkla rastlaşmışcasına bir sıcaklık kaplamıştı. Arabayı adımlarıyla takip etmeye başladı. Taşlı yollarda sürüklediği ayakları artık daha hızlı ve istekli bir şekilde hareket ediyordu. Bir süre sonra toprak yola çıktı, teker izlerini takip ederek ilerliyordu ki yağmur başladı. Yağmur hızla şiddetini arttırıyordu, sığınacak bir yer bulmalıydı. Ormanın içerisine doğru koşturdu ve bir ev gördü...

[aerobuu]

Ormanın içerisine doğru koşturdu ve bir ev gördü... Evin etrafı bazı kısımları kırılmış çitler ile çevrelenmişti. Kırık dökük bir kapısı, dokunsan parçalanacak gibi gözüken tahtadan duvarları vardı. Başka şansı olmadığını düşünüp korka korka eve girdi. Evin içi dışından apayrı bir dünya gibiydi. Göz alıcı zemini sanki daha yeni süpürülmüş, tüm odalara yanan odunların sesini duyuran şömine daha yeni yakılmış gibiydi. Şaşkınlık içerisinde evi inceliyordu ki mutfağı buldu. Bu sırada karnının guruldamasıyla bir şeyler atıştırabileceğini düşünüp buzdolabının kapağını açtı ve upuzun bir yolla karşı karşıya kaldı. Yolun dönüş noktasında beyaz saçlı bir kız...

[Junkie]

Beyaz saçlı kız uzunca bakınmaya başlamıştı, bakışları korkutucu ve sinirliydi, o an korku ile titremeye başlamıştım ve kıza dikkatlice bakınmaya başlamıştım, beyaz saçlı kız  yavaş adımlarla bana doğru adımlamaya başlıyordu, ben ise yavaş adımlarla geriye doğru adımlamaya başlıyordum, bakışlarımı ondan alamıyordum, sanki, sanki büyü yapmıştı. Bana doğru hiç olmadığı kadar yakınlaştı, gözlerimin içerisine bakındı ve sinirli yüz ifadesi tatlı bir yüz ifadesi alarak "Hoş geldin." dedi. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum, sanki kilitlenmiştim. Beni etkisine almış gibiydi, daha sonra-...

[Dexter]

Beyaz saçlı kız yavaş hareketler ile dudağını adamın kulağına doğru yaklaştırdı ve "Onun için geldin, dimi?" diyerek kıkırdadı. Genç adam, derin bir nefes alıp cesaretini toplayarak kafasını olumlu bir şekilde salladı. Beyaz saçlı kız, yüzünde hiç inmeyen bir gülümseme ile birlikte "O halde bir yol seçmen gerekecek-.." dedi ve ardından etraf sisler ile kaplandı. Genç adam korkuyla eğildi ve neler olduğunu anlamaya çalıştı. Beyaz saçlı kızın kendisi etrafta gözükmez iken sesi adamın kulağında çınlıyordu.
"Sola gider isen şan ve şöhret ile çıkarsın,
ay yüzlü gece kadar koyu saçlı kıza.
Sağdan gider isen yolun hiçlikten geçer,
kendini kaybedersen hiçlikle bir olursun
sevgin ile de var olursun."
Sisler yavaşça ortadan kayboldu ve iki yol ayrımı çıktı. Genç adam ensesini kaşıdı ve ne yapacağını düşünmeye başladı.

[Anarchist]

Genç adam mantıklı karar vermek bir yana hiçlikten geçmenin ne olduğunu merak ediyordu ve cesaretini toparlayıp sağdaki yola girdi. Uzun bir süre yürüdü fakat yol bir türlü bir yere çıkmıyordu hiçliğin bu kadar somut bir şey olacağını düşünememiş ve şöhret yoluna atılmadığı için pişmanlık duymaya başlamıştı. O an büyükbabasının ona söylediği bir şey aklına geldi  "Varlık ve yokluk bir bütündür, var oldukça yok olursun ve yok oldukça da var olursun."
Bu söz ona bu yolun sadece onun hayallerine çıkacağını düşünmüştü. Hızlıca bir kenarda durup biraz kestirmeye ve kafasını toparlamaya karar verdi. Bir süre sonra uyuyakaldı ve rüyasında o hep hayal ettiği sahil kasabasını, gelecekteki ailesini ve şirin köpeği gördü. Daha sonra uyandı ve gördükleri karşısında kalakaldı...

[Renesmee]

Uyandığında gördükleri genç adamı şaşkınlık içerisinde bıraktı. Rüyasında hayal ettiği o yeri görmüştü, evet. Peki ya şimdi nasıl burada bulunuyordu? İçerisindeki duygular arşa ulaşmış, heyecanına yenik düşmüştü. Şu an bu yaşadığı her neyse umursamamayı tercih ederek etrafın tadını çıkarmak istedi. Tabi, bunu mümkün kılabilecek miydi? Dalgalar kıyıya usul usul vururken hayal ettiği köpeğin ona koştuğunu gördü. Kollarının arasına alarak şevkatini ve sevgisini onun ile paylaştı. O sırada yaşadığı gümbürtü ve sesler köpeği kollarının arasından alarak onu karanlık gibi gözüken sislerin içerisine düşürmüştü... Burada ne vardı? İleriye gitmeli miydi yoksa burada durup beklemesi mi gerekiyordu? Yanlış tercih yapmayı göze alamazdı... genç adam ne olursa olsun yüzleşmek istediğine karar verdi ve sisin içerisinden ilerlemeye başladı(?)

[bobross]

Karanlık sis sadece görüşüne değil, aynı zamanda bu genç adamın tenine işlemeye başlamıştı. Kararsızca attığı adımlar, zihninde geri dönmesini isteyen çığlıklarla çelişirken karanlığın içinde tam anlamıyla seçemediği fakat garip bir şekilde tanıdık gelen yüzlerin ara sıra parlayarak, yavaşça söndüğüne tanıklık etti. Tereddüt dolu adımlarıyla sisin içinde ilerlerken vücudunun karanlık bir hal alarak neredeyse siyah renkle beraber bir bütün olduğunu gördü. Kulağına gelen fısıldamalar ona zihninin bir oyunu muydu, yoksa biri ona adını mı fısıldıyordu? Seslere odaklanan bu adam, frenine basılmış bir aracın lastiklerinden gelen sürtünme sesine benzer bir uğultunun yükseldiğini duydu. Babasına benzeyen bir ses onun tüylerini kaldıran çarpışma sesinden önce ona adını haykırmıştı...

[newmuco]

Gelen sesten hemen sonra yağmur yağmaya başladı, yağmur damlaları adeta bir müzik ritmini andıracak şekilde yere çarpıyordu. Bundan zevk almaya başlamıştı hemen oradan uzaklaştı ve bir yere saklandı fakat nereye gitse bu ses onu takip ediyordu, artık ondan kaçamıyordu hemen telefonunu çıkarttı ve kulaklığını taktı en sevdiği müzisyenin şarkısını açtı bu onun sesini bastırmaya yetmiyordu onunla yüzleşmesi gerektiğini anlamıştı. Açık bir alana geçti ve onun gelmesini bekledi.

[Dexter]

Spoiler: GösterGizle

1900 yıllarında sahip olduğu telefonuyla "Azer Bülbül - Dokunmayın Bana Çok Fenayım" dinliyordu.

Düşüncelerini ve duygularını kontrol edemez hale gelmişti. Kendini hem mutlu hem de üzgün hissediyor adeta kendisiyle mücadele ediyordu. Mücadelesi aslında tek kendisiyle değil, bütün olduğu karanlıklaydı. Her şeyin bir rüya olmasını umut edermişçesine gözlerini ovaladı. Gözlerini açtığında ise karşısında "o" vardı. Zihninde ki çığlıklar bir an olsun dinmişti. Bunca şeye rağmen içinde korkudan farklı bir his oluşmuştu ama bunu adlandıramıyordu. Ay yüzlü ve gece kadar koyu saçlı kız, tam genç adamın karşısında duruyordu. Genç adamın gözlerinden yaşlar damlıyordu. Aktığı her damla, karanlıkla bir olmuş vücudundan karanlığı arındırıyordu. Ay yüzlü kız tebessüm ederek ona doğru yürümeye ve kollarını genç adama doğru açtı ardından kolların eşliğinde bembeyaz kanatlar kızın arkasından çıka geldi. Genç adama sarıldı ve kanatları ile onu sardı.

Genç adam huzuruna kavuşmuş iken etraf çığlıklarla yankılandı. Ay yüzlü kız kanatlarını yavaşça indirdi ardından genç adam ve kız çığlıklara doğru bakındı. Bembeyaz saçlı kız tam karşılarındaydı. Çığlığından sonra korkunç bir şekilde tebessüm edip sırtından karanlık kanatlarını çıkardı...

Spoiler: GösterGizle