Konu: Snezhana Valachi (Okunma sayısı 6591 defa)

Renesmee · 31.10.1992

Ad: Snezhana Soyad: Charmaine Valachi Doğum Tarihi: 31.10.1992 Doğum Yeri: Sırbistan Belgrad

Sonbahar denildiğinde insanın aklına ilk olarak, kışı müjdeleyen sarı yaprakların ağaçların dallarından yavaşça kendilerini bırakması gelir.
Gözünüzü bir sabah açtığınızda o yaprakların ilk olarak bahçenize döküldüğünü görüp içinize dolan huzurun tadını çıkarırsınız.
Köpeğiniz varsa bilirsiniz... Bahçenizde topladığınız yaprakları dağıtacak bir canavar yanınızdadır ama ona bir türlü kızamazsınız. Belki ona ayak uydurup sizde onunla beraber dağıtırsınız.
Bulutların gökyüzünü kapatarak su damlalarını yeryüzüne bıraktığı anlar...
Göçmen kuşların doğanın dansına katılması,
Balkonda içilen kahvenin dumanı da rüzgarın dansına eşlik ediyordu.
Coğrafi şartlara ayak uyduran tüm yaratılmışlar artık kendilerinin üzerine düşen görevi yapmak için hazırlanıyorlardır.
Çoğu ağacın artık uykuya yatma zamanı gelmiş, karıncaların yaz boyunca uğruna çalıştıkları kış artık müjdelenmiştir.
Sonbaharın müjdelediği o yıla özel olarak sadece kış değildi... Ekim ayında o güzel gözlerini dünyaya açacak olan Snezhana idi.
Kim bilebilirdi ki bu mevsim onun tüm yaşantısının simgesi olabileceğini.
Glaide... çiçeği burnunda gelecek zamanın harika annesi. Saatleri, günleri büyük bir hevesle sayarak o günü bekliyor, küçük kızını kucağına alarak mutlu bir aile tablosu oluşturacaktı. Görüp görebileceğiniz hayallerine en sadık insan olabilir.

31 Ekim tarihinde Glaide'nin sancıları çoğalırken, heyecanlı çift arabalarına binerek hastanenin yolunu tuttular. Glaide'yi içeri aldıklarında Strahinja yerinde duramamaya başladı.. Koridor boyunca düşünceleriyle boğuşarak eşinin ve doğacak olan çocuğunu bekledi.
Dakikaların sonunda Glaide kucağında ufak bir bebekle odasına götürülmüştü. Evet, Charmaine ailesinin en mutlu tablosunun bir görüntüsü aslında. Pek bilinmez bu mevsimde kar yağdığı, Dışarıda yağan aheste kar Glaide'nin göz ucuna çarpmış olacak ki güzel kızına hangi ismi vereceğine karar vermişti. Kar kadın anlamına gelen Snezhana ismi yeni bir ruhun içinde canlanacak, annesiyle güzel vakitler geçirip, babasıyla işten geldiğinde oyun oynayacak bu kıza ne güzelde yakışmıştı. Tabi ki bu ailenin üyeleri bu kadar kalmayacak! Üç yıl sonra Ufaklık Radovan ailenin en küçük ve sonuncu üyesi olarak katıldı. Ne mevsimler geldi, geçti. Bu ailenin düzeni hep aynı devam etti, sonbahar da yapraklar toplanır, kışın evin önünü kapatan kar temizlenirdi. İlkbahar ve yaz mı? Snezhana doğayla buluşarak rüzgarın ninnisini hissetmeye bayılır, düzenli yürüyüş yapardı. İki kardeş büyümüş, Glaide ile Strahinja hayatlarının orta çağlarına geldiler. Belgrad Üniversitesin de eğitim gören Snezhana sağlık üzerine mezun oldu. Snezhana doğayı sevdiği kadar gezip görmeyi de seven birisi. Tatil günlerine anneannesi ve dedesinin yanına İtalya San Marino'ya gidip gelirdi. Buraları yeterince biliyordu artık. Bu durum aklına farklı fikirler getirerek, Kuzey ışıklarının hayranı olarak Norveç'e gitme kararı aldı.
Göçmen kuşlar gibi oradan Kanadaya ve hayatını değiştirecek olan Vice durağına gitmişti. Bir aylık süreçte burayı kendisine yakın hissetti. Bir yandan burada kalmak istedi, tabi bu duygusunun önüne geçerek Sırbistan'a geri döndü. Çektiği fotoğrafları, yaşadığı anıları ailesine

anlatmıştı. Vice'a taşınma fikrini ailesine sunmuştu, onların desteğiyle öz güveni yerine geldi. Taşınmadan önce kardeşiyle vakit geçirmek istedi, ikisinin de boş olduğu bir gün Lunaparka gittiler. Çocukların mutluluğuyla hız trenine bakarak birbirlerine baktılar, binmek için yol aldılar. Trene binmişler, kollarını havaya kaldırarak suratlarına vuran rüzgara karşılık kahkaha atmaya başladılar. İşte bu his, onun en sevdiği şeydi. Rüzgarın saçlarını, suratını okşadığı hissi. Güneş kendini bulutlara bırakmış, hava kapanmaya başlamıştı. Yağmur damlaları gökyüzünden yere düşmeye başladığı anda beraber dönme dolaba binmeye karar verdiler.

O günün sonunda yorgun şekilde odasına gitmiş, onun için özel olacak bu anı hatırlamak istemişti. El emeğiyle yaptığı günlüğünü alarak kalemini kavradı.
"Bugün önceden yaşamış olduğum anıları iyisiyle kötüsüyle burada bırakıyorum. Sonuç olarak hayatıma açtığımı yeni sayfada bunlara ihtiyacım olmayacak. Yeni kişilerle tanışmayı seviyorum. Çünkü ne kadar insanla tanışırsam, insanları o kadar iyi tanıyacağımı düşünüyorum. Farklı ülkeleri gezip, ayrı kültürdeki insanlarla konuşmak hoşuma gitmiştir her zaman. Şu zamana kadar yaptığım gezmeler en çok bunun içindi... Tabi ki doğada bunun bir parçası."

Bu yazdıklarının bir kısmıydı sadece. Dışarıda usulca ilkbahar yağmuru yağıyor, Snezhana Vice kalkacak olan uçağına yetişmek için yürüyordu. Birkaç saat sonra tamamen yeni hayatına başlayacak olması onu mutlu ediyordu. Yanına pek eşya almamış, eksiklerini oraya gittiğinde tamamlamayı düşünmüştü. Bavulunda kıyafetlerinden daha çok okuduğu kitaplarını, taşlarını, divit tüylü kalemini bulabilirsiniz. Bunlara çok önem veriyor olmasının bir sebebi var, zamanla belli edecektir. Uçak kalktığı zaman kafasını cama yaslamış, karanlığın çökmesiyle şehrin ışıklarının etrafı nasıl canlı gösterdiğini seyrediyordu. En sevdiğin şey nedir diye sorsanız kesinlikle vereceği ilk cevaplar arasına girer. Manzaraları izlemeyi, onların kendisine kattığı enerjiye büyük bir haz duyuyor. Kamp yaparak doğayla bir araya gelmeyi neredeyse her hafta sonu yapıyordu. Bunları genelde tek başına yapardı, çünkü inancına saygı duymayan insanların olabileceğini düşünüyordu. Yeni yaşamında kendine yoldaş olacak birisini bulacaktı belkide.
Uçaktan inmiş ve bir otele yerleşmişti. Çantasına özel günlüğü ve kalemini alarak yürümeye çıktı. Etrafa göz atacak, hoşuna gideceği yerleri öğrenecekti. Santa Maria sahiline doğru yürüyor, yolu kaybetmemek için telefonundan haritaya bakıyordu. Sahili gördüğünde gözleri parlıyordu sanki. Kumsalın kıyısına doğru oturarak çantasından günlüğünü almıştı.
"Yürümek mi... Her zaman yürümem, yürümenin birçok gayesi vardır. Bir yere ulaşmak için yürüyorsanız bu yürümek değil, amacınıza ulaşmanın adımıdır. Kimi zaman yürürüm, kuşlar uçuşur, balıklarda yüzer; eğer dalgalar güzelse. Şu güzel ağaçlarda yürüseydi keşke, ne çok isterdim. İnsanların en güzel yoldaşları olurlardı. Yine de yoldaşlar aslında, oldukları yerde, siz aklınızdan geçiriyorsunuz belki ama onlar hissediyor. Kimi zaman görüyorum yaşadığı yerleri sevmeyen insanları. Aslında o kadar güzeldir ki, öyle anlatılmaz güzeldir; sadece bizler görememişizdir."
Yazdığı birkaç satırdan sonra günlüğünü çantasına koyarak yoluna devam etti.
Hayatındaki her şey yolunda ve istediği şekilde ilerlemeye başlamıştı. Bu durum onun enerjisini ve mutluluğunu sağlıyordu tabi. ASGH'de aradığı ortamı bulmasıyla beraber çalışma arkadaşlarıyla kaynaşmış, her geçen gün yeni insanlar tanıyordu. Kendine ev arkadaşı bile edindi! Chad ile şehrin sakin taraflarında ev alarak yaşamaya başladılar. Aralarında farklı bir şeyin olduğunu düşünmek yanlış olur, zamanla birbirlerini kardeşleri olarak görmeye başlıyorlar. Gece yarısı hastaneye gittiği gün aklının ucundan geçmeyecek görüntüyle karşılaştı. Kapıdan çıktığında

etraf insan kaynıyor, birisi kucağında ölü bir çocukla ona yaklaşmıştı. Kanlar içerisinde olan ufaklığı onun kollarına doğru vermişti. O sırada ne olduğunu kim anlayabilirdi? Hayatında en çok sorgulayacağı anlardan olmuştu. Neden bir çocuk? İki yaşındaki çocuğun suçu ne olabilirdi? Mutluluk, sevinç yaymak mı? O günü hafızasından silemiyordu, hastane çalışanının kişilere yaptığı saygısızlıkta dahil. Snezhana için kurallar varsa vardır, tekrarı geçilemez. O günün sabahında Lara ile olayı konuşuyorlardı, tekrar beraber sorguladılar. Nasıl iki yaşındaki bir çocuğu öldürmeye göze alabilirler? Başkalarına acı çektirecek olsalar bile bunun yemi o çocuk mu olmalıydı? Etrafındaki her şeyden habersiz, sadece masum bir melek. Tüm gün bu soruları akıllarında dolandırarak hayatı ve evreni sorguladılar. Günler geçiyordu, hastanedeki rutin çalışması devam ediyordu. Bir yandan Lara ile olan arkadaşlık bağları oldukça güçleniyordu. Yeni arkadaşlar edinmişlerdi aslında. Fiona ile Elina! Harika bir dörtlü olmuşlardı diyebilirim. Elina ile araştırdıkları konular birbirine çok yakındı. Pentagram kolyesini görmüştü onda. O sıra ona sorular sorarak ne için taktığını öğrendi. İşte o zaman Wiccalık hakkına konuşmaya başladılar, beraber bir şeyler yapabileceklerini biliyorlardı. Mesai sonlarında beraber takılıyorlar, etrafı geziyorlardı.
Bir saat geçmeden kötü haber vakti gelmişti... Kardeşinin gece yarısı hastalanıp hastaneye kaldırıldığını öğrendi. Snez'n delirdiğini mi görmek istiyorsunuz... Yakınlarına zarar geldiğinde yanında olmanız gerek. O günden sonra bir daha kardeşine olan ilgisini kesmedi.

"Azul Celeste"

Snezhana'nın hayatı Vice'a geldiğinden beri değişime uğradı. Edindiği arkadaşlıklar, yeni ortamlar... hepsi onun hayatına bir şeyler kattı. Hayatına çok zarar veren insanlar olmasına rağmen o yine de çevresinde olanlara yardım etmeye çalıştı. Belki de bu konuda fazla uğraş veriyordu. Santo ile uzun bir süreç geçirip, onun tedavisinin düzelerek bitmesini heveslenmişti ve öyle oldu. Santo'nun ona verdiği o boncuğa gözü gibi bakmış ve en sonunda ona geri verebilmişti. Herkesin hayatı vakti geldiğinde değişime uğruyor, beklenmedik şeyler gerçekleşmektedir belkide. Snezhana bunu en yakından tadan kişi. Çevresine ne kadar belli ettiği tartışılır tabi. Yeni yılın ilk vakitlerinde aklından geçiremeyeceği olaya kapısını araladı. Tüm inancı, doğa üzerinde değer verdiği her şey zamanla sadece bir kişinin üzerine yoğunlaştı. Bundan asla pişman olmayacak gibi duruyor. Manzara izlemeye daha çok koyuldu, denizin dalgalarının arasında sizin duyamayacağınız, ama onun duyabileceği sesler var. Sadece dalgalarda mı? Hayır. Gökyüzüne baktığı zaman bile o yıldızların arasındaki parlaklıkta hiç göremeyeceğiniz anlamlar var. Ne zaman kendine dönüp baksa, denizi ya da gökyüzünü izlediğini fark etmişti. Bunların hepsi tek bir kişiye bağlı, sevdiği insana. Ravenite'de takılmaya başladığı süreçlerde başka insanlarla da tanıştı. Bir yandan hastaneye devam ederken mesai sonrası orayı tercihlerine aldı. Nova, Joseph, Paul, Berto, Tommy ve daha birçok arkadaşı ile hem orada tanıştı, hem arkadaşlığına orada devam etti. Neşeli karakterini arkadaşlarına göstererek ortaya çıkartmıştı. İnsanlara her yönünü göstermeyi tercih etmemesinden dolayı ilk başlarda şüpheliydi belki. Nova ile yakınlaştığı süreçler de onun her şeye atlamasına, belki de bir anda basıp gitmesine üzüntü besliyordu. İçinde bir yerde birkaç kişiye karşı kırgınlıkları doğdu. Alyssa, hastanede beraber çalıştığı ve kafasının uyduğu bir insan. Yaşadıklarına ortak olmak, yardımcı olmak istedi bir yere kadar. Ama başkalarının başkaları için yardım istemesine pek güzel bakmamasından dolayı kargaşaya sürüklendi. Bu kadar insanı dinleyip, yardım etmek isteyip kendine nasıl baktığını düşünürseniz; doğa onun yanındaydı her zaman. Kimi zaman suya, kimi zaman dağdan aşağı gözüken o boşluğa anlatırdı. Zaman geçtikçe bunun arasına, kendine bakması için sebep olan insan iyice ortaya çıkmıştı. Bir süre sonra o insana aşık olduğundan emindi. Bu olayların üzerinden bir müddet zaman geçmişti. Alabileceği en güzel haberi almıştı, o günün akşamında Jackie ile paylaşmıştı bunu. O günden sonra birçok şeye daha farklı bakmaya çalıştı.

Her olay hüküm sürerek görevini yapmaya devam ederken, artık Snezhana hastaneye daha çok bağlandı. Bir şeyler yapmaya çalışırken başka insanların dokunuşu ile olaylar karmaşık hal alabiliyor. Bunu yakından deneyimlemek her insana kaybetmeyi hissettirir. Ama eğer hayata karşı ve kendinize olan inancınız varsa her şey yoluna girebilir. Snezhana bunu yaparak, doğaya güvenerek beklemişti. Olayların yola girmesiyle beraber planları hayat buldu. Arkadaşları ile arası daha iyiye gidiyor, insanlar kendilerini ona açıyordu. En güzeli buydu işte. İnsanların yanında olmak istemişti... bunu da başardı. Tabi iyi giden olayların yanında kötü şeylerin payları olur. Hayatın kanunu bu muydu? Bir an gelir sevindiğiniz şeylere üzüntü katarak sizi normal şekilde sürükler. Net cevabı yok gibi duruyor. Her günün sonunda... eve gittiği vakit sakinleşmiş birisi olarak yeni güne uyanıyordu.

Snezhana, artık çiçeği burnunda gelecek zamanın harika annelerinden olma yolundaydı. Bir zamanlar, annesinin ona hamile kaldığı gibi hissettiği tüm duyguları şimdi kendisi hissediyordu. O zaman anladı annesinin tüm duygularını. Doğum vaktini beklemeyi, saatleri, günleri büyük bir hevesle saymanın insanda verdiği duyguyu. Hamile olduğunu her fark ettiğinde yüzünde gülücükler açması, çevresindeki insanlara bunu neşe dolu anlatması ona huzur ve mutluluk hissettirdi. Annesinin hayalini başardığı gibi, Snezhana da o mutlu aile tablosunu oluşturacaktı. Doğada olan üstün döngü gibi, ağaçtan düşen bir tohumun toprak ve yağmur ile bütünleşmesiyle yeni bir hayat yaratması. Yeni bir ağacın doğması, aynısı Snezhana ve Jackie içinde geçerliydi artık. İkiz çocuklarının olacağını öğrendiğinde, bu onu ayrı sevindirmişti. Aklına kendi kardeşi Radovan ile geçirdiği güzel, mutlu ve neşeli anlar geldi. İkizler de birlikte o kadar mutlu, neşeli ve huzurlu şekilde kardeş duygusunun ne olduğunu bilerek hayata başlayacaklarını bilmek onu daha çok sevindirdi.

Bir an durup dünyaya ve çevresine baktı. Günler, saatler, saniyeler hiç durmaksızın geçmeye devam etti. Sabit duran tek şey kendisiydi. Artık yaz bitmiş, sonbahara geçiş vakti yaklaşmıştı. Kafasını kaldırıp ağaçlara baktığında, göklerden yere inmek için süzülen kahverengi-sarı-kızıl yaprakları görebiliyordu. Bu vaktin gelmesi başka bir şeyin daha habercisiydi. İkizlerin doğum vakti yaklaşmış, doğanın kendini kışa hazırladığı o güzel vakitte çocuklarını dünyaya getirmesi artık onun gerçek bir göreviydi. Doğada olup biten her şey Snezhana'ya kat kat anlamlı oldu. İçindeki heyecanı Jackie ile paylaşmanın dışında, denize, gökyüzüne ve ağaçlara anlatmayı asla eksik etmedi. Onun için ağaçlar gökyüzüne anlattı, gökyüzü de denize. Doğanın kendisinin ve olacak ailesinin yanında olduğuna her zaman inandı ve inanmaya da devam etti. Doğumun yaklaşması nedeniyle son günlerinde All Saints General Hospital ve Malibu Corporation'dan birkaç günlüğüne izne çıktı. Son günlerinde kendisini çocukları için hazırlaması gerekliydi. Bu süreç içerisinde doğayla daha çok iç içe oldu, peş peşe yapmadığı kadar ritüel yaptı. Meditasyon, yoga, tütsü, ağaç ve deniz kokusu ile içindeki heyecanı sakinleştirmeyi başardı. 2020 Ağustos ayının sonlarına doğru, ikiz çocuklarını kucaklarına aldılar. Giacomo Junior ve Isabella Valachi. Mutlu ve huzurlu aile tabloları tamamlanmıştı artık. Doğumundan sonra ilk işi, doğaya teşekkür etmek oldu. Yanında olup, her şeyin sorunsuz olmasına yardımcı olduğu için.

Sevdiği insandan çocuğa sahip olmanın, kendilerine ait bir aile kurmanın ne olduğunu öğrenmiş oldular. Doğan ikiz çocuklarla beraber Snezhana yeni bir anne ve Jackie de yeni bir baba olarak dünyaya tekrardan gelmiş oldu. İkisi içinde tattıkları çok güzel ve farklı duygulardı bunlar. İsteseniz anlatamazlar belki de, ama bir bakışlarından bunun nasıl bir şey olduğunu sadece hissedebilirsiniz. Yaşamın döngüsü ilerler, ilerler ve zaman geçer. İkizler iki ayını doldurduklarında Snezhana'nın doğum günü ve cadılar bayramı yaklaşmıştı. Doğum gününün olması dışında, Samhain onun inancında önemli bir yere sahipti. Doğaya bağlı olan ailesinden, ölmüş olan tüm ruhların anısına ritüel yapmak ona aile geleneklerini hatırlatıyor ve özletiyor. Vice'da verilen partinin ardından, arkadaşları ve Jackie ile adaya geçtiler. Onun için farklı bir doğum günüydü, iki ay önce yeni anne olarak dünyaya gelmiş ve bugün de önünde yaşaması gereken yeni bir yaş dilimi vardı. Derin nefes alıp sadece etrafını dinlediğinde, yaşamın sesini duyabiliyordu. İçindeki tüm duyguları neşesi ve gülümsemesiyle anlatmayı tercih etti. O gün böyle bir şeyi beklemese de, Jackie ile hayatlarını birleştirerek evlendiler. İki ay içerisinde yaşadığı güzel şeyleri asla tarif edemezdi.

Cadılar bayramının üzerinden birkaç ay geçmiş, Noel vakti yaklaşmıştı. Camdan dışarı baktığınıda artık yolların, ağaçların karla kaplı bembeyaz olduğunu görebiliyordu. Noel'den önce Yule vakti gelmişti. Güneş Tanrı'nın yeniden doğuş vakti geldi. 21 Aralık en uzun ve en karanlık geçen gecedir. Bu günden sonra güneş geri dönecek ve kış sona erecek, doğa kendini gün yüzüne çıkaracaktı. Yule, Noel günlerini kutlaması ve şenlikleri doya doya yaşamasıyla yeni yıl günü, yılbaşı gelmişti. Jackie ile ilk tanıştıkları gün, birbirlerine bakıp ilk gülümsedikleri zamandı. Onlar için özel olan bugünde, Giacomo Junior ile Isabella'da onlara eşlik ediyordu. Hayatlarına farklılık ve neşe getiren ikizler her güzel anlarında yanlarında oldu.
Bugün ise ikizler 10 aylık duruma geldiler. Zaman geçiyor ve aileleri zamanla birlikte büyümeye devam ediyor.

Spoiler: Göster

Parça yazı: Göster

Alıntı yapılan: Renesmee - 14.01.2020 18:26

"Snezhana hayatında olan biteni kafasına takmamayı deniyordu aslında. Çünkü taktığı süreçlerde sıradan hayatı daha kötü hale bürünüyordu. Bunu kim isterdi? "başarılı şekilde çalışmak, işine odaklanma" kurallarından vazgeçmeyerek hızını almadan odaklandı. Etrafında ne kadar onu rahatsız edenler olsa da, bir o kadarda mutlu eden insanların varlığı onun suratında tebessüme sebebiyet veriyordu. Yaşadığı olayları bir süre düşünerek sindiriyor, sonrasında tamamen kafasından yok etmeyi hedefine koymuştu. Snezzy, Vice şehrine geldiğinden beri buranın çevresinden büyülenerek günlük tutmaya başladı. Onun için önemli olan her şeyi, her bir görüntüyü fotoğraflayarak günlüğüne yapıştırıyor üstelik kelimeler ile duygularını açığa çıkarıyordu... 2019 onun için kötü bitmek üzereydi, yaşadığı birkaç olay onu yıkacaktı neredeyse. 2020'nin ilk gecesi aklının ucundan geçmeyeceği bir şey oldu... o günden sonra hayatı, hayata olan bakış açısı ve amaçları değişime girdi. Bu onu mutlu etmeye başlamış, bunu ilk başlarda kendisine yediremeyerek kabullenmedi. Saatler, günler geçmeye başladığı ve zamanın aktığı her vakit duygularının esiri olmaya devam etti. İlk günler içerisinde hissettiği her şeyi günlüğüne yazarak not aldı, bir gün dönüp bakabileceğine inanıyordu, inanacaktı.

Belki de inanmak başarmanın yarısıdır? Belki değil, kesin ve net olarak öyle. Snezhana içindeki inanca ve duygularına sadık kalmış, olması gereken olmuştu. Onun her gününü bu kadar mutlu görebilmeniz pek mümkün değil aslında. Normal şartlar altında ne kadar dost canlısı olsa bile, ona gerçek mutluluğu veren şey dostları değildi. Sinirini bozacak bir şey olduğu zaman, bir süre sonra hiçbir şey olmamış moduna geçebiliyor... Birkaç gün boyunca ölen insanlar, girdiği ameliyatlar ve incelediği otopsiler sinirlerini bozmuştu. İnsanların bir insana, insan bile olmasa bir canlıya bu tarz şeyleri yapabiliyor olması kendisinden bile nefret etmesine sebebiyet verebiliyordu. Lyud'un yaşadıkları, onu o halde görmek içini parçalamıştı. Birkaç gün sonra öldürülmesi, ondan önce ve sonra ölenler... psikoloji bozabilecek derecedeydi."

Hikayenin yazımı ve içerikler tarafıma aittir. İzinsiz alıntılayarak kullanmamanızı rica ediyorum.