dimitri volkov

[AkaSyla]

Andeyev ekibinin direktifleriyle  bir uyuşturucu sevkiyatının ardından liman üzerinden yürütülen lojistik işlerine de el attı. Alman ekibinin "kadın ile sevkiyat" meselesini kısa sürede çözüme kavuşturdu; kadını, İtalya–İspanya hattında güvenli bir şekilde yola çıkardı. Rusya’dan beri cebine ilk kez bu denli yüklü para girdi. Göze batmamak adına sade ama sağlam bir araç edindi. Dimitri, Andeyev ekibinin gölgesinde hızla güçleniyor, sokaklarda artık onun adı daha yüksek sesle anılıyor.

[AkaSyla]

[AkaSyla]

[AkaSyla]

Kadim dostu Kirill Taranov ile geceye usulca karışan birkaç kadeh paylaşmışlardı. Sohbet, eski günlerin anılarıyla başlayıp, zamanla şehrin puslu gerçeklerine doğru ağır ağır evrilmişti. Limanın serin esintisi, ikilinin sessizliğine eşlik ederken, denizin koyu mavisinde yansıyan ışıklar adeta geçmişle geleceği birbirine bağlayan bir köprü gibiydi.

Gecenin ilerleyen saatlerinde, rıhtımın kuytusunda baş başa verdiler. Söz döndü dolaştı, son zamanlardaki hareketliliğe geldi. Çok fazla dikkat çektiklerini düşünüyorlardı artık; isimlerinin fısıltılarda bile anılması, onları rahatsız edecek kadar sıklaşmıştı. Bu nedenle yalnızca geçmişi değil, geleceği de tartıştılar o gece. İhtiyatlı adımlarla, daha görünmez olmanın yollarını, daha sessiz ama etkili bir iz bırakmanın planlarını konuştular.

O gece, sadece bir içki değil; dostluklarını, endişelerini ve karanlıkta kalan umutlarını da paylaştılar. Limanın tenhalığında atılan her kelime, geleceğe çizilen belirsiz ama kararlı bir rotanın parçasıydı.

[AkaSyla]

[tmblc]

syla

[Stromae]

basarilar

[AkaSyla]

[gunshotta]

dostum pişirmiş

[AkaSyla]

Yağmurun geceye işlediği ritmik melodi, yazıhanenin buğulu camlarına vuran damlalarla gölgeli bir dansa dönüşüyordu. Hava, tuzlu denizin ve paslı metalin kokusuyla ağırlaşmıştı. Christian Tkachyov, masanın başında dimdik duruyordu. Deri koltuk geride sessizce bekliyor, onun kararlı duruşunu gölgelememek için sanki geri çekiliyordu. Elinde tuttuğu kristal bardakta koyu renkli bir içki ağır ağır kıpırdanıyor, loş ışıkta sıvının içinde kıvrılan gölgeler bir zamanların gömülü sırlarını fısıldar gibiydi.

Christian’ın elleri konuşurken havada süzülüyor, her hareketi sanki görünmeyen bir senfoniyi yönetiyordu. Sözleri yalnızca ses değil, bir ritim, bir yankıydı. Bakışlarını yavaşça masanın diğer ucuna, Dimitri Volkov’a çevirdi. Onun geçmişi çamur ve kanla yoğrulmuştu. Limanın en karanlık zamanlarında, kimsesizlikle kol kola yürürken ardında iz bırakmadan işin en çetinini yüklenmişti. Defterlerde adı yoktu belki, ama her işçi onu bilirdi; dertlerini dinleyen, gecenin içinde görünmeden yaralarını saran bir figürdü.

Christian konuşmaya başladığında sesi, sisli bir şehrin paslı borularından yankılanır gibiydi:

“Dinle Dimitri.” dedi. Her hece, geceye saplanan bir çivi gibiydi. “Burası liman. Burada masallar anlatılmaz, burada sırtına yük biner, dişlerinle kazırsın ekmeği. Kimse yokken sen vardın. Karanlığın ortasında, omuz omuza değil, tek başına durdun. Sevkiyat seninle akışını buldu. İşçiler seninle nefes aldı. Senin adın defterlerde yazmaz ama kalplerin içinde yer etmiş bir yankıdır. Görünmezsin, ama seni duymayan kalmaz.”

Kısa bir sessizlik oldu. Christian bardağındaki içkiye döndü. Camdan yavaşça süzülen sıvı, adeta geçmişin izlerini siliyor gibi ağır hareket ediyordu. Ardından başını kaldırdı ve gözlerini dışarı, yağmurla örülmüş karanlığa dikti. Sesini biraz daha alçalttı ama anlamı daha da büyüdü:

“Artık sahne büyük adamların. Patronlar sofrasına bir sandalye koyma zamanı. Nikolay Andeyev’in kapısını çalacağım. Ve onun kulağına senin adını eğilerek, yavaşça fısıldayacağım. Volkov… Bu limanda senin de sözün geçmeli. Artık yalnızca duyan değil, duyulan bir adam olmalısın. Çünkü adı geçmeyen adam unutulur. Ama sen... sen hem konuşuyorsun, hem hatırlanıyorsun.”

Son cümleyle birlikte ellerini bir kez daha havaya kaldırdı; sanki karanlığın içinde geleceği yoğuruyor, şekillendiriyordu. Yazıhanenin duvarları bu sözlerle ürperdi. Dışarıda yağmur geceyi daha da derinleştirirken, Christian’ın sesi, Volkov’un kaderine damgasını vuruyordu. Bu gece, Volkov’un yükselişinin yankıları limanın kalbine kazınıyordu.