member of valachi, ray alcatraz

[aethelbald]

[OZJAN]

[Rollsrose]

Hikayenin devamı nerede?

[the batuhan batrix]

back where he belongs

[OZJAN]

[xanpvs]

[OZJAN]

7 ay öncesinden bi hikaye geliyor bu aksam...

[kinginthenorth]

acalım yeni sayfanı

[OZJAN]

Üç Büyük Kayıp

Bazen düşünüyorum da hayat çok garip. Bütün bir şehri kontrol edebilecek gücün var ama kalbine söz geçiremiyorsun. Herkese diz çöktürebilirsin ama bir kişi için diz çöküyorsun... Oh, neyden mi bahsediyorum? Manfrin çifti.

 Her şey terörist Dick Hendricks'in hapishaneden kaçmasıyla başladı. Dick hapisten kurtulduğu gibi şehrin önde gelen basıncısı Randolph Mitchell'i kaçırdı ve yayından herkese tehdit savurdu. Ben ve Ricky yayını Ravenite önünde izliyorduk, olayı gördüğümüz gibi birbirimize bakıp kaldık. Ne bok yiyeceğimizi düşünüyorduk. Ricky'le beyin fırtınası yaparken ne olduğunu bile anlayamadan yere yapıştım, birkaç lastik sesi ve onlarca merminin patlama seslerini duyuyordum sadece. Vurulmuştum. Kafamı biraz kaldırabildim ve Ricky'i gördüm, ortalık kan gölüne dönmüştü. Ricky'e ulaşmak istedim ama elbette yapamadım, gövdem neredeyse tamamen kanla kaplanmıştı, saniyeler sonra kendimden geçtim.

Hiç ölümle burun buruna geldiniz mi? Ben bu şekilde geldim. Çaresizlik, soğuk ve acı. Bu üç his sizi öldüren şeydir. Yavaş yavaş içinizi kemirir ve yolun sonunda yanınızdan ayrılırlar. Belki de ölüm iyidir? Tanrı ile olan bağınız sıkılaşır ve sizi cennetine alır? Ya kötüyse? Tanrı sizi cezalandırmaya dünyada başladıysa ve cehenneminde yakacaksa? Neyse ki cevabı öğrenmek için çok erkendi.

Gözlerimi açtığımda, başımda sarışın birisi olduğunu fark edebiliyordum. Saçlarımı okşuyor ve bana bir şeyler mırıldanıyordu. "Ray." diyordu, "Ray, Ray, Ray..." diye sayıklıyordu. Bir kadındı. Belki de ölmüştüm ve bu da bir çeşit ruhani görüntüydü? Başımdaki bir melekti ve unutmamam için bana ismimi sayıklıyordu? Saniyeler sonra onun Janset Mackenzie olduğunu fark ettim, yanılmıştım. Aslında... Maalesef, birkaç gün sonra gerçekten melek olacaktı...

 Bir süre sonra kafamı biraz toparlayabildim, nerede olduğumu anlamak için etrafı incelemeye başladım. Little Italy Kilisesi'ndeydik, rahip veya rahibelerin yaptığı yasa dışı sağlık müdahaleleriyle hayatta kalmıştık. Benim uzandığım bankın ilerisinde Ricky vardı, benden daha kötü durumdaydı. Etrafın durumunu anlamak için doğrulmaya yeltendim ki göğsümdeki yoğun acı beni yerime yapıştırdı. İnliyor olmalıydım ki Janset hemen başımda
 belirdi.


 Dick Hendricks'in adamlarının hala şehirde dolaşmaya devam ettiğini duyduğumuzda herkes bir yakınına ulaştı ve güvenli yerlere çekildi. Ben ise yakın arkadaşım Louis Boltzmann ile hastaneye ve oradan da eve geçtim. Gece yoğundu, haber kanalları susmak bilmiyordu.

 Ölümle bu kadar yakınlaşınca hayatımı sorgulamaya başladım. Ne için yaşıyordum? Bir okulum veya kariyer hedefim kalmamıştı. Güvenlik olmaya karar verdiğimde şef olmanın hayalini kuruyordum, ona ne olmuştu? Kararımı verdim, bu işleri bırakacaktım. Her şeyden çekilecek ve güzel, sevgi dolu bir hayata başlayacaktım. Belki Meksika'ya kaçar ve orada saklanırdım? Belki de güvende olmak için okyanusu aşar ve Avrupa'ya giderdim? Önümüzdeki birkaç günü telefonum kapalı ve dış dünyayla bağlantısı kesmiş şekilde geçirdim. Bir sabah ise felaket haberleriyle gözlerimi açtım.
 

Çevremden duyduğum şeyler birçok kişinin ölümünden bahsediyordu. Janset Mackenzie(Manfrin), Santo Manfrin ve Adrian Lombardi'nin ölümlerinden. Bunlara elbette inanmadım, bu üç isim de birer efsane sayılırdı. Özellikle Santo ve Adrian'ın ölmesi şehirdeki tüm işleri karıştırırdı, onları kimsenin öldürebileceğini düşünmemiştim. Haberleri aldığım gibi Ricky'i aradım,  o da benimle aynı düşüncedeydi, iki Valachi askeri ölemezdi. Ricky'le buluştuk, ikimiz de yaralarımızdan ötürü sızlanarak hareket ediyorduk ama bu haberler bizim durumumuzdan çok daha kötüydü. Haberlerin doğruluğunu öğrenmek için Ravenite'ye gittik, Jackie DePalma orada bekliyordu.

 Jackie'nin hali beter görünüyordu, ona yaklaşırken Ricky'le birbirimize baktık, ikimiz de çok tedirgindik. DePalma'ya duyduklarımın doğruluğunu sordum, doğru olduğunu söyledi. Nasıl olurdu? Lombardi ve Santo Manfrin nasıl ölebilirdi? Kim tarafından öldürülmüşlerdi? Ben orayı bırakıp tekrar eve çekildim, Küçük İtalya ise yas tutmaya hazır görünüyordu. Bir, iki gün sessizlikle geçmişti. Tüm şehir suskundu, gerçek anlamda ölüm sessizliği hakimdi. Bu günlerin birinde cenazeleri yaptık. Gece vakitlerinde ise Centilmenler Kulübü'nde Poschevo ekibini ağırlayacaktık.

 Poschevo ekibi geldi ve durumlar konuşuldu. Birkaç gündür ortalıkta görünmeyen Michael Gandolfini de bu süreçte ortaya çıktı. Olayların hepsini onun ağzından dinledik. Anladığım kadarıyla Dick Hendricks bir oyun kurmuş ve Janset ile Poschevo'nun değerli kızı Ulyana'yı kaçırmış. Santo Manfrin ve Boris Poschevo'yu arayıp birbirlerini öldürmelerini, hangisi hayatta kalırsa kadınının da yaşayacağını söylemiş. Bir otopark katında birbirleriyle çatışan tarafların tam ortasına iki kadının da cesedi helikopterden atılmış ve üstünde de bir not varmış, "Teröriste güvenilmez." Eşinin cansız bedenini görünce ne hissettiği bilinmiyor ama -sanırım- Santo bu durumdan kendini suçladı ve oracıkta kendi kafasına sıktı.

 Olayların yaşandığı gecenin ilerleyen saatlerinde ise Lombardi, Enzo Rubiano ve Michael Gandolfini bir arabada sahil gişelerinden geçip gidiyor. Gandolfini ve Lombardi, Enzo Rubiano'nun hain olduğunu ve infaz edilmesi gerektiğini öğrenmiş, ıssız bir alana sürmüşler. Tam Lombardi Enzo'yu infaz edecekken üçü de Dick Hendricks tarafından vuruluyor ve Gandolfini olayları anlatabilmesi için yaralı şekilde geri gönderiliyor. Adrian Lombardi'nin ölümünü ise Michael Gandolfini kendi ağzından şöyle anlattı:

 "Olaylardan sonra Lombardi bana ulaştı ve jipe bindik. Arabada Rubiano, ben ve Lombardi vardı, gişelerden geçip dağ yoluna sapmıştık. Lombardi bana birkaç işaret yaptı, Rubiano'yu infaz edeceğimizi anladım. Enzo'yu bir yerde indirdik ve Lombardi bana, Enzo'nun Dick'ten bir milyon dolar aldığını söyledi. Adrian işi bitirmek için arabadan inmişti ki Dick Hendricks birden ortaya çıktı ve üçümüzü de vurdu. Lombardi ve Enzo'nun işini bitirdikten sonra bana geldi ama olayları size anlatabilmem için canlı bıraktı. "

 Valachi büyük bir darbe yemiş, işler duraksamış ve birkaç hafta kadar daha yas döneminde kalmıştık. En çok üzüldüğüm ise Janset oldu. Son dönemde ona epey kötü davranıyor, görmezden geliyor ve daha birçok saçmalık yapıyordum. Tüm bu aptallıklara rağmen beni hayatta tutmak için uğraşmıştı. Keşke... Keşke fırsatım varken ona daha iyi davransaydım.

NOT: GösterGizle

 Bu bölümü aslında 7 ay öncesinde yazmıştım ancak paylaşmaya fırsatım olmadı. 7 ay sonra, tekrardan buradayız.

[mmk]

rolcü adam