 | 
Sizinle nasıl tanıştığımı hatırlıyor musunuz baylar? Biraz eskiye gidelim ha?
Ben o sıralar toy ve para kovalayan bir adamdım, çok çalışır az harcar ve ailem için köşeye para atardım. Her sabah evden çıkıp o lanet otobüse binmek için sıra beklerdim, bu sırada da köşedeki pastaneden aldığım kruvasanlarla kahvaltı yapıyordum, evde kahvaltı yapamazdım çünkü hemen çıkmam gerekiyordu, erken mi uyanayım? Hayır, hayır, gümrükte çalışıyorsanız en önemli kozunuz uykudur baylar, bunu hepiniz biliyorsunuz, on dakika uyku mesai sonuna bir kasa fazla ile girmektir bu da nerden baksan yedi-sekiz papel eder. Her neyse beş-altı dolu dolu ayın sonunda terfi aldım ve bana sürekli emir verip ayak işlerini yaptıran narsist pezevengin artık bana iş yaptıramaması demekti, herif tam bir pis göçmendi, işi gücü bize üstünlük kurup patronun karısını dikizlemekti, çok da iyi yağ çekerdi, zaten sadece yaptığı işe kalsa o seviyede olamazdı, her sabah patrona kahve alır, bir-iki övgü sözü söylerdi, patron da epey eşşekti baylar, herif gidip bu yalan dolan sözlere inanıyordu ve kendini bir şey zannediyordu. Neyse işte, ben artık bu yağcı herifle aynı kademedeydim, altımda çalışan adamlar beni severdi, onlarla karşılıklı bir saygımız vardı.
Bu şekilde epey çalıştım, tâ ki şirket batana, patron iflas edene ve karısı onu boşayana kadar. Hepimiz, orada çalışan heriflerin hepsi, çıplak kalmış gibi sokaktaydık, işimiz yoktu, tam dört sene sonra hayatlarımızda yapmağa alışık olduğumuz işi yapmıyorduk, insan garip hisseder baylar, ben de garip hissetmiştim. 2009 yılında ömrümün ortasına yaklaşırken ve neredeyse bir yıldır işsizken babam vefat etti, böbrek kanserinden aramızdan ayrıldı, ben çok üzgündüm tabii ki, ama sebebi tamamen babamın ölmesi durumu değildi, ona olan sözümü yerine getirememenin verdiği hüzündü, ben tek çocuktum belki ama standart bir Amerikan ailesinden çok daha fakirdik, bize yıllarca bakmaya çalışmıştı, her zaman bize "Bu yıl güzel bir tatili hakettik ha?" derdi, fakat hiç tatile gidemezdik, her zaman bir alacaklı veya bir eski patron çıkıp babamı söğüşlerdi. Ona bu işe girdiğimde bir söz vermiştim, bir gün çok büyük bir tatile gidecektik, Avrupa'ya, bunu göremeden ölmüştü, bu hayatımda en üzgün olduğum anlardan biriydi baylar. 2009'da yeni bir işe girdim, bu sefer takımımızda çok insan yoktu, küçük bir limanda yine mal taşıyor, vergi kontrolü yapıyor, rüşvet alıyor ve polise bir şeyler ısmarlıyorduk, bizim orada bir Rus arkadaş edindim, evet senden bahsediyorum Roman, bu herif o zamanlar tam bir pislikti baylar, kumarı, içkisi ve ağzının kenarındaki sigarası eksik olmazdı, işe de sürekli geç gelirdi fakat patron ona hiç takılmazdı, nasıl laf işitmediğini sorunca da, "Püf noktalar beyler, püf noktalar çok önemli." derdi. Bir gün onu takip edip bu işi nasıl hallettiğine baktım, herkesle çok iyi ilişki kurmuş olmasındandır ki patron ne zaman onu sorsa takımdan biri onun yerine bir mazeret uydurup durumu kurtarıyordu. O günden sonra o herifin kurnaz biri olduğunu anladım, bilirsiniz böyle adamlar hayat boyu işinize gelir, onlarla takıldıkça kurnazlığı kapar ve ekmeğini yersiniz, yaşımın burasına kadar azimle çalışmayı ve pes etmemeyi öğrenmiştim, sanırım sıra işin diğer tarafına girmekteydi. Roman ile beş-altı yıl çalıştık artık daha az yorulurken aynı parayı yapabiliyordum, üstelik herifin kadınlar üzerindeki kötü şöhreti de sayemde olacak ki sona ermişti, karşılıklı ilişki ha?
Bir gün Roman ekstra bir adım atmak istedi, Çinli bir herif ile konuşmaya gittik, birkaç hafta sonra elimizden geçecek bir konteyner karşılığı bize konteynerin içindeki malın değerinin yirmi katı bir para teklif etti, yapmamız gereken tek şey ise bir gece malı Çinlinin getireceği bir tıra yükleyip kayıp raporu yazmaktı, kameraları da yakın dostumuz David çözecekti, kendisi o ticari bölgenin kamera bekçisiydi. Onunla konuşmaya gittik ve ufak bir miktar para karşılığı onu kafaladık, zaten kendisi o zamanlar zayıf yıkık-dökük bir adamdı, hemen kabul etti, öyle oldu değil mi Dave? Her neyse baylar, hikayenin bu kısmından sonrasını hepiniz biliyorsunuz, mal indi, Çinli yüksek bir mebla karşılığı bizden malı aldı ve bizler artık birer zamparaydık, şuan burada muhabbet eden herkes, o günden sonra birbirinin sırlarını kollayan ve birbirine güvenen bir ekip olmuştu. Güzel günlerdi baylar, güzel günlerdi... Ondan sonra araç al-sat, gümrükten rüşvet topla, lojistik imkan sağla, illegal insanlara yardım yataklık yap ve para baylar, para bizim en önemli gayemiz oldu, size yemin ediyorum para için siz hergelelerin hepsini satarım! Ahah, şaka yapıyorum baylar sizi seviyorum! Pizza nerede kaldı Dave?!
Bu gün ofiste evrakları karıştırırken bulduğum şu zımbırtıya bir bakın baylar, bu bizim Mike'ın zamanında yazdığı not, ne trajedi ama... Herifin yaptığı şeyden sonra bunu yapmak mecbur olmuştu baylar hatırlıyorsunuz değil mi? Aynasızları bu işe karıştırmak...
Oluşumun kurumsal çatıda kullandığı uluslararası taşıyıcılık şirketi: https://www.vice-rp.com/forum/index.php?topic=95406.0
| | | | | | | |
|
|
Konu: Dogs of Pacific Ave. (Okunma sayısı 2094 defa)