| | DİKKAT DÜŞÜNMÜYOM! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Gönderen aidengod zaman: 10:20 0 yorum
avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum.içimde bir sıkıntı var,geçmiyor.ben ne kadar yorulduğumu anlatamam.isyan edesim var kendimi yok edesim sanki sanki hiç var olmamış gibi olmak istiyorum.MUTSUZUM.en acıklısı da nasıl mutlu olacağımı bilmiyorum.kendimi bulamıyorum.kayboldum ve bu sefer gerçek bir kayboluş bu.önceden biri elimden tutsa düzelir gibi gelirdi.en sevdiğim şeyleri bile yapmak istemiyor sadece sadece uyumak istiyorum.okuyamıyorum bir sayfayı on kez okusam yine olmuyor.çok düşünüyorum.kafam patlamak üzere.bulamıyorum bu öyle bir labirent ki çıkışı yok.bir tarafta hayatımın anlamını bulmaya çalışırken bir yanda gündelik sancılarla boğuşuyorum.eskiden beni nelerin mutlu ettiğini bilirdim.Okurdum,mutlu olurdum.Yazardım,mutlu olurdum.Ne elime kalem alabiliyorum ne kahve içebiliyorum.Bu dönem elbet geçecek ama geçerken çok şey götürecek.Geçmişten asla kopamadım.Kopmayacağım da. Anılar benim tutunmamı sağlıyor. Klavyeden öylesine dökülüyor kelimeler şu an zaten. Muhtemelen yazdığımı okuyamayacağım bile.
hayat garip hayat kimsenin anlamadığı bir döngü.doğarsın,yaşarsın ve ölürsün.yaşadığın hayata yaşamak denirse elbet.istediğin şeyler olmaz,istemezsin bir anda olur verir.günlerini bir amaç uğruna geçirirsin.bazen de sonbaharın getirdiği kahverengili turunculu günler yaşarsın.yataktan çıkmak istemezsin,kaç tane kahve içtiğini sayamazsın.yapmak istediğin zibilyon tane şey varken sen yapmazsın.istersin ama.aklında hep düşünceler hep ya şöyle olsalar ya böyle olsalar ama adım atmak çok zordur.kendinle konuşmaktan yorulursun.ben de çok yoruldum.kendimle konuşmaktan yorulduğum kadar insanlarla uğraşmaktan yoruldum.kendimi bulmaya çıktığım bu yaşlarda saçlarımdaki beyazları sayar oldum.üzüldüm,ağladım,korktum,yastığıma sığındım,sevdiklerime yaslanmaktan bitap düştüm.çıkılmaz yollara girdim ya da sürüklendim.sorunlar rüzgarlı bir günde saçlarımın boğazıma dolandığı gibi dolandı.önümü görmeye çalıştım çok pusluydu.açılmaya başladı mı? bilemiyorum.bir şarkı açtım,kahvemi hazırladım,sosyal medyada boğulmaya gidiyorum şimdi.insanların mutluluğundan bir şeyler çıkarmaya,belki de kendimi onların mutluluğunda depresyona sürüklemeye.biliyorum sizde benim gibisiniz hangimiz değiliz ki? evet,şimdi bir poz verelim bakalım,gülümseyin çekiyorum.
 TAG : DEPRESYON 
| lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll |