((Westwego, Lousiana, 23 Haziran 2010)) Rençper bir babanın, gariban bir annenin evinde 1992 kışında, Louisiana eyaletinde dünyaya geldim. Babam soylu değildi, bir ırgattı. Hatırladıkça yürek burkan garibanlık anılarımız yüzünden erken yaşta elimi taşın altına sokup aileme maddi yardım sağlamam gerektiğini anladım. Diğer çiftçilerden beş-on dönüm daha fazla toprağı olduğu için kendilerini lord zanneden toprak sahiplerinin tarlalarına gider, mevsimine göre pamuk, portakal, mısır, domates gibi çeşitli mahsûlları toplayarak akşamları evime yarım libre kıyma götürürdüm. Annemin elindeki poşetleri gördüğü zaman suratındaki gülümseme, babamın bu yaşlı sayılabilecek yaşta tüm yükü kendi omuzlarında taşımadığını biliyor oluşu gibi psikolojik faktörler, beni mutlu kılmaya yeterdi. Tanrı yukarıda, her ne kadar yoksul olursak olalım, babam benim okumamı çok isteyerek, kasabadaki zengin ailelerin çocukları ile bana aynı imkanları sağladı. Kasabamızda bulunan okulda ilk ve ikinci öğrenimimi tamamladıktan sonra, yine kasabaya yakın bir devlet lisesinde öğrenimimi sürdürdüm. Genelde tarlalarda ırgatlığa gittiğim için, okul ve dersler benim için hep arka planda kaldılar fakat bir şekilde okulumu bitirerek üniversite yaşıma adım attım.
Size tuhaf gelecektir, iki ağabeyim vardı. Büyük olan ağabeyim, George Bush'un başkanlık yaptığı dönemde patlak veren, kod adıyla Çöl Fırtınası Harekatı olan ve tarihte Birinci Körfez Savaşı olarak yer alan savaşa gidip ölmüş. İkinci ağabeyim hakkında ailem de, akrabalarımız da ve tabii ki ben de hiçbir şey bilmiyorum. Ailenin en küçüğü olmaktan mıdır bilmiyorum fakat gençliğim serserilikle geçti. O dönemimde ihtiyar babamın öğrettiği bilgiler, okuldaki öğrendiklerimin çok daha fazlasıydı ve bu sebeple derslerime karşı bir soğuma yaşamıştım. Biraz ailemi gururlandırmak, biraz da bu boktan hayattan kurtulmak ve tabii ailemi de kurtarmak için, derslerime sarıldım. Tatil dönemlerinde tarlaya, ders dönemlerinde ise derslerime ağırlık vermeye başlayarak iyi bir öğrenci olma yolunda tıpış tıpış ilerledim.
((Temmuz 2010, Florida dönemi)) 2010 yazında, topraklarımızda yaşanan kuraklık nedeniyle bire kırk veren toprağımız, artık verimini yitirmişti. Ailem, Louisiana eyaleti ile neredeyse aynı sıcaklıkta, fakat okyanus havası nedeniyle daha yağışlı bir eyalete gitme kararı aldılar. Toprağımızı, yuvamızı, traktörümüzü ve hatta köpeğimizi piyasanın çok ama çok altına satmak zorunda kaldık. Florida'ya yerleşmemizin ardından, ailem için işler oldukça yolunda ilerliyordu. Yeni satın aldığımız toprağımız, bire otuz, nadasa bırakırsak ve ardından ekersek bire kırk veren oldukça verimli bir topraktı. Hasat zamanı dışında yine, diğer çiftçilerin tarlalarına ırgatlığa gidiyor, aç kalmamak ve ailemi aç bırakmamak için çalışıyordum. Bir süre para biriktirdim ve Dade Koleji adında bir kolejde tekrardan derslerime geri döndüm. Devlet güvencesinde olması, prestijli olması, parasının iyi olması nedeniyle departmanda çalışmaya karar verdim. Burada bir süre Toplum Güvenliği, Kanun İncelemeleri gibi teorik, akademiye ön-hazırlık dersleri görerek yetişmeye başladım. Kolej zamanında tanıştığım Gunter ve Shelley, en iyi arkadaşlarım oldular. Diğer soylu piçlerin aksine beni asla dışlamadılar, benimle iyi anlaştılar ve sıkı fıkı bir dostluk süreci geçirdik. Bu satırları yazarken bile o günlere gidiyorum ve o kadar üzülüyorum ki; Shelley geçirdiği bir trafik kazasında olay anında hayatını kaybetti. Shelly'in ölümü, Gunter'ın yaklaşık olarak iki yıl sürecek depresyonunun başlangıcıydı. Yaşanan bu trajik olayın ardından, dostum ile çok daha fazla zaman geçirdik, birbirimizi daha iyi tanıdık, ailelerimiz bile tanıştı. Bir süre sonra, koleji bitirip elimize diplomamızı aldıktan sonra, akademi başvurusunda bulunduk, kabul edildik ve şimdi buralardayız.
Konu: Kurt Winston (Okunma sayısı 2216 defa)