| _ | THE WOLF
"Bilmiyorum, fikrim yok, git kendini becer, çok umurumdaydı.." bu cümleler son iki yılımın özeti diyebilirim, hayatınıza dair bir umudunuz kalmadığınız zamanlarda sarıldığımız kelimeler, belki de hayat felsefem oldu. Bundan rahatsız mıyım? Hayır. Bunu bir son vermeli miyim? Evet.
Dünya sizin sikindirik tavırlarınız için ya da yüksek egonuzun hatrına dönmüyor, benim için de öyle ve günü geldiğinde cebinizi boş görünce, yayıla yayıla büyüttüğünüz kıçınızda tanrının parmağını hissedeceksiniz. Eh, tam olarak kaçtığım şey bu.
Benim gibi Lambertville kasabasında doğmuş ve orta yaşlara kadar taşak kokan barında takılmış insanlar için, Lambertville'den başka hiç bir yerde dikiş tutturamayacağımızı düşünürdük. Oldukça sakin bir kasabaydı, çocukluğumda öyleydi. Kafası çalışan bir herifim doğrusu, yani genel olarak bizim takımın düşüncesi böyle, matematiğe ve diğer tüm sikindirik fen bilimlerinde güzel sonuçlar alırdım. Doğrusu içkici bir babam vardı, genelde okulumu bahane eder ve annemi de beni de döverdi, şükürler olsun ki tanrı onu erken yaşta cehennemin dibine gönderdi. Akciğerleri iflas etti götoğlanının.Ondan bana tek kalan ise iç mekan ustalığı oldu. Annem bana bakamadı doğal olarak, gündelik temizlikle benim gibi bir götoğlanı elbette doymaz, onda suç bulmuyorum. Lambertville Sosyal Hizmetler Yurduna alışmaya çalışıyordum orada The Hunter ile tanıştım. Ehm, yani Leroy ile, ardından Riley bizle takılmaya başladı. Para konusunda Leroy sayesinde hiç zorluk çekmedik, amınakoyduğumunun beyni bir slot makinesi gibiydi, doğuştan gelen para bulma yeteneği vardı. Bizim çocuklar bana burnumun sivriliğinden dolayı "Wolf" demeye başladılar. Ticaret ve Dolandırıcılık konusunda üstüne bir herif tanımam Leroy gibi bir herif tanımam. Benim gibi saf bir çocukluk geçiren bir elemanı ayaküstü dolandırırdı. Elbette Bernard ve tayfasıda vardı, orospu çocuğunun bana ayrı bir garezi vardı ve sürekli dövmeye çalışırdı, bizden fiziksel olarak da yaşça da büyük olduklarından iki-üç yıl boyunca temiz dayaklarını yedik, fakat bir süre sonra onlara karşı koymaya başladık. Elbette cümleye dökülenenlerden daha zor zamanlar yaşadık.
Eğitim hayatım güzel bir şekilde gidiyordu, hatta Leroy'un beni gazladığını hatırlarım. Tüm tayfa okumamı istiyordu, üniversite zamanı geldiğinde gerekli okulları beraber tahmin ettik ve onlara mektubumu beraber yazdık. Onların eğitim gibi bir düşüncesi yoktu elbette, beni itelemeye çalışıyorlardı. Benim kafama takılan tek soru şuydu "Siktiğimin okullarından en ucuzu olan on dört bin yeşili nereden bulacaktım?" , bizim çocukların durumunu bildiğimden hiç bir şey demek istemedim, kendierini bile zor geçindiriyorlardı ve onlardan böyle bir şey isteyemezdim. Tek dediğim şey ise "Annem yıllar yılı benim için kenara koymuş kanka, onla gideceğim ondan sonra da orda çalışıp yolumu bulurum."
Annem doğalgaz faturasını bile ödeyememiş, kadın donuyor amınakoyayım yalana bak.
Rowan Üniversitesi İşletme bölümüne kabul mektubumu aldım, çocuklarla beraber falan okuduk. Deli gibi seviniyoruz oğlum, öyle böyle değil, yani seviniyorlar. Neyse, üniversite yine New Jersey'di, Lambertville yurdundan çıkışımı yaptım ve elli iki numaralı otobüs durağına kadar Leroy ve Riley bana eşlik etti, bu otobüs durağı hattında Glassboro vardı, yani Rowan Üniversitesi Kampüsünün olduğu yer. Yanımda bir çanta sadece, bir de bizim tayfayla cepcilikten falan kazandığımız ve bir araya getirdiğimiz, benim payım olan iki yüzlük iki banknot.
Glassboro'da bizim tayfaya yalan söyleyerek bir sene okuyormuş numarası yaptım, bir muhasebecinin yanında kaçak işçi olarak çalıştım falan, bu süre zarfı içerisinde, bunun yanı sıra babam olacak orospu çocuğunun işi, iç dekor işleri. Küçük küçük kaçak sigara ve alkolden ekstra gelir elde ettim Biz buna yurttayken "Leroy tricks" derdik. Götünü sağlama alarak para kazanmak yani. Orada geçinmeme yetiyordu elbette ama, deli gibi bizim çocukları özlüyordum, dönen o taşağı, barda attığımız bilardoyu, deli gibi içmelerimizi ve kasaba kızlarını rahatsız etmemizi.
Bir buçuk sene Glassboro maceramdan sonra götüm götüm çocukların yanına Lambertville'e döndüm, döndüğümde ise okuldan atıldığımı falan söyledim, öylece geçiştirdim. Lambertville'e döndüğümde bizim tayfayla beraber çalıp çırpma işlerine devam ettik. Fakat bir süre sonra yetersiz paradan dolayı canı sıkılan Leroy ve Riley bana "Sikerim Lambertville'i de üniversiteyi de, gerçek paraya gidiyoruz oğlum." dedi.
Lambertville benim için vedalaşması zor bir yer olsa da, bu huzurlu kasaba hayatını bırakmak Vice şehrine Google Maps'den bakındığımda zor olmadı.
Vice şehrine, gecenin olmadığı yere...
|