Konu: Yvette Weiblichwolf (Okunma sayısı 522 defa)

Renesmee · 31.10.1992

"Yvette Weiblichwolf
21.06.1994"

Chapter I. ✓Vice in Deutschland

Hayata annemin beni terk edip gitmesiyle uyanmıştım. Böyle uyanan çocuklardan kaçta biriydim acaba? Nasıl bir vicdansızlıktır bunu yapmak.. Küçük bir çocuğu bırakıp gitmek. Babam küçükken uyurken hep bir şeyler aradığımdan, sarılmaya çalıştığımdan bahsediyordu bana.. Küçük bir çocuk neyi arayabilirdi? Anne şevkatini.. Hiç görmediği o sevgiyi belki de. Mittelschule başladığım zaman babam eve her gün içip geliyordu, geldiği gibi sarılıyordu bana.. Öpüp kokluyordu.
Ama gün geçtikte fark ettim, babamın üstünde kendi parfümü dışında başka bir koku vardı. Şimdiden sevmemiştim bu kokuyu.. Eve geliyor, sarılıp öpüyor ve direk odasına geçiyordu, benimle bir kelime bile etmeden. Babam bu gece eve gelmemişti, telefonunu arıyordum açmıyordu. Korkmuştum, babamın beni terk edip gittiğini düşünüp hüngür hüngür ağlarken buldum kendimi. Odanın köşesine, camın dibine çökmüş ağlıyordum.
Saat gece 3-4 civarları, ağlamaktan uyumuştum. Kapıdan gelen sesle uyandım, kahkaha sesleri geliyordu. Hemen ardından kapının açıldığını içeriye babamın girdiğini gördüm.
Heyecandan içeri giren kadını görmedim. Direk babamın yanına gidip ona sarıldım.. Kafamı kaldırıp kadına bakındım, kimdi bu? Neden babamın yanındaydı? Babam beni yere indirip kadınla beraber odaya geçtiler. Bir kaç dakika sonra hiç ses çıkmadı.. Bende odama geçip uyudum, her şeyden habersiz.
Sabah olduğunda garip bir yokluk hissiyle kalktım, babam kaldırmamıştı beni. Yatak odasına ilerledim, ilerledim. Kapının koluna uzanıp açtım, yanlış mı görüyordum? Yoksa babam organları parçalanmış halde gerçekten yerde mi yatıyordu? Koşarak babamın yanına gittim, suratına dokundum, kalkması için bağırıyordum, babamı sarsmaya başladım ama kalkmıyordu. Yere çöktüm, ellerimi kafama koyup derin derin nefes almaya başladım deli gibi ağlıyordum, ardından bağırmaya başladım..
Komşuların kapıyı kırmasıyla direk yanıma gelmeleri çok geç olmadı. İçeri giren şaşkın halde bakıyordu. Beni babamın yanından almaya çalışanlara saldırıyordum, babamın yanına yatıp sarıldım sımsıkı.. Polisler zorla aldı beni, dışarı çıkarttılar, tanıdığım bir kaç komşu ilgileniyordu benle. Bense donuk bir surat ifadesiyle etrafımda olan biteni izliyordum.. Şoka girmiştim, suratıma bakıldığında dudaklarımın bembeyaz oluşu, gözlerimin altının morarmış olması, suratımın bembeyaz olması ve tamamen kan olmam insanların bana garip şekilde bakmasını sağlıyordu. Olayların ardından uzun süre yetimhanede kaldım, orada ki çocuklar sayesinde psikolojik baskılar yaşadım. Bir gün birinin beni almaya geldiğini duydum. Bu olayın yaşanacağı zaman reşit oluyordum. Gelen kişiyle görüşmem için aldılar beni. Bir kadın gördüm, suratını görmememe rağmen ona karşı kendimi çok yakın hissediyordum. Arkadan sessizce yaklaştım, karşısına oturdum.Ellerini suratına götürerek güldü, gözleri dolmuştu. Elleriyle ellerimi tutup bana 'kızım' dedi. O günkü gibi donuk halde sadece suratına baktım, iki saniye sonra bir sıcaklık bana sarılıyordu.. karşılık verdim. Buna ihtiyacım vardı. Beni almaya geldiğini söyledi, ağlayarak benden özür diliyordu. Bana her şeyi anlatacağını söylüyordu..

Sanırım sıfırdan bir hayata başlıyordum, yeni bir sayfa. Yaşadıklarımı unutamayacağım evet ama yeniden başlamaya ihtiyacım vardı. Annemin evindeki odama geçtim, kendimi çok yabancı hissediyordum. Annem kardeşlerimin olduğunu söyledi. Başkasıyla evlenmiş..Ses çıkartamıyordum, buna hakkım yoktu. Benim için bir hiçti. Yanıma geldi, öptü beni. Gözlerinin içine bakıp, neden beni bırakıp gittiğini sordum.. Babamın ona eziyet ettiğini söyledi. İnanmıyordum ona, inanmayacağım. Babam böyle bir şey yapmazdı. Bana hep annemi anlatan, onu nasıl çok sevdiğini anlatan bir adam bu kadar şeyi yapmış olamazdı. Anneme kafa tuttum, aşağıdan üvey kız kardeşim geldi. Bana dik dik bakarak yaklaşıp vurdu. O anki hırsımla kıza saldırdım.. Annem sert şekilde beni kaldırıp duvarın kenarına itti. Bağırıp çağırıyordu.. Bu olaylar bir kaç hafta daha sürdü, neredeyse her gün bu kız ile kavga ediyorduk. Annem her kavga sırasında 'Sen bu eve geldiğinden beri ev lanetlenmiş gibi Gretchen!' diye bağırıyordu. Kendimi suçlu hissetmemi sağlıyordu. Liseyi bitirdikten sonra bu zor durum içerisinde üniversiteye gidiyorum bahanesiyle annemi kandırıp, para alıp işe gidiyordum. Tüm paramı bankada tuttum. Bir yılı en sonunda zoruyla, kolaylığıyla bitirdim. Eve gidip annemin beni kovması için ona kafa tutmaya başladım. Buradan ayrılacağımı söyledim. Bana bir yere gidemezsin, gidersen seni evlatlıktan reddedeceğim dedi. Tamam edersin! deyip çantamı toplayıp evden çıktım..
Nereye gideceğim konusunda pek bir fikrim yoktu. Ama burada kalmayacağım netti. Vice'a gitmeye karar verdim. Uçak biletimi almıştım, havaalanına yola koyuldum, işlemler işlemler derken kendimi uçakta buldum.. Güzel bir yolculuk olacaktı. İşte şimdi sıfırdan başlıyordum!

Chapter II. Neue Freundschaften

Evet, şehre geldiğim gün kendime ilk iş kazandığım paralar ile ev almak olacaktı, çılgınlar gibi internet üzerinden, gazetelerden ev ilanlarına baktım. Kendime uygun küçük tefek bir ev buldum! Heyecandan elim ayağıma dolandı. Direk ilandaki numarayı çevirip aradım, güzel şekilde anlaşıp saati belirledik. Taksiyi arayıp adresi verdim.. Yol biraz uzun sürdü. Buraya taşındığım için araç almak şart olmuştu. Şehirden uzaktaydı bu ev. Evin içinde bir yatak, bir dolap vardı. Evin içini kendim dekore edecektim. Her şey kendi zevkime, kendi istediğime göre olacaktı.. Derin bir nefes alıp evime baktım, gülümsedim. Burası yeni yaşamımın başlangıcıydı. Biraz dinlenmek için sahile inmeye karar verdim, sahilinin güzel olduğu duyumunu almıştım. Taksiye atlayıp rotanın Ocean View olduğunu söyledim..

Deniz havası almak bana iyi gelecekti ve sahile doğru ilerledim, yavaşça oturdum. İleride kafası eğik şekilde bir kız oturuyordu. Uzaktan onu izledim, kendi kendine sohbet ediyor gibiydi.. Yanına gitmek istedim ve gittim. Yanına oturdum, sohbet etmeye çalıştım. Bana cevap vermiyordu bu kız, delirecektim. Sonra suratıma baktı, inceledi beni. Kısık bir sesle 'Selam ben Brynn.' dedi. Sohbet etmeye başladık, kendiside bir Almanmış. Bu beni sevindirdi, kendi ırkımdan birisiydi. Şehre çok önceden geldiğini söyledi bana. Ama sokakta, otelde falan kaldığını söyledi. Neden yanıma almayayım diye düşündüm, teklifi sunmaktan çok çekindim.. Suratıma bakıp, bir şey mi diyeceksin diye sordu bana. Donuk şekilde baktım. Demek istediğim şeyi söyledim, beni süzüp teklifimi kabul etti. Çantasını yerden alıp hızla doğruldu. Sorusu 'Nereye gidiyoruz?' oldu..
Taksiye bindik, yol boyunca düşündüm durdum, hayatımıza giren her insanın ne görevi olabilir? Ailemin böyle bir aile olması bana ne yararı var? Veya bu kızın hayatıma girmesi. Bana ders mi olacaktı, yoksa hayatımı yeniden mi inşa etmeme yardımcı olacaktı. Bu kızı nedensiz şekilde kaybetmek istemiyordum. Ona baktım, kafasını cama yaslamış dışarı izliyordu. Kimdir, neyin nesidir bilmeden yanıma aldım onu. Ne kadar doğru bir şey yaptığım hakkında fikrim yoktu. Belkide sonum babam gibi olacaktı, onu yapacak kişide bu kız olacaktı. Kim bilir.. Brynn eve yerleştikten sonra sadece geceleri geliyordu, uyuyordu zararsız şekilde. Bense odama geçip çizimler yapıyordum.. Kıyafet tasarımı yapmayı seviyordum. Odanın duvarında bir birinden farklı bir sürü tasarım vardı. Hepsini zamanı geldiğinde hayata geçirecektim.. Aşağıdan ağlama sesi duydum, sessizce yapmaya çalışıyordu bunu. Sandalyemi yavaşça geriye ittim, ayakkabılarımdan ses çıkmasın diye çıkarttım ve merdivenlerden aşağıya ilerledim. Brynn dizlerini kendisine doğru çekmiş şekilde ağlıyordu. Yavaşça yanına oturdum, elimi korkak şekilde saçlarına doğru götürdüm, geriye attım.
O gece o şekilde ikimiz yatakta uyuyup kalmışız, uyandığımızda birbirimize sarılmış şekildeydik. Bir sabaha gülümseyerek uyandım, inanabiliyor musunuz? Markete gitmek için evden çıktım..

Yolda giderken bir çocukla karşılaştım, beni takip ediyordu hissediyordum bunu. Markete tedirgin bir şekilde girdim. Orada bahsetmediğim arkadaşım Bella ile karşılaştım, beni takip eden çocuk aklımdan çıkmıştı bile. Takip edildiğim geldi aklıma, tedirgin şekilde etrafıma baktım, başım dönüyordu. Kasada ki işlemlerimi gerçekleştirip direkt eve doğru yol aldım.
Bir kaç gün sonra Jonathan adında birisiyle tanıştım, samimi bir çocuktu. Bana karşı bir şeyler hissettiğinden bahsetti. Acele bir şekilde evlenmek istediğini söyledi. Böyle bir şeye hazır birisi değildim. Uzun süre beraber olduk. Bana baba olmak istediğinden bahsetti. Her şeyi o gün, o dakika bitirdim. Öyle bir şey istemiyordum. Belki, kötü ve acı verici bir şekilde bitti, eninde sonunda bitti. Bu olayı atlatana kadar Brynn bana çok destek oldu, ona minnettardım.

•Sağ omuzunda Svastika 卐 dövmesi bulunuyor.
•Sol kolunda "War?" yazan kesik izi, sağ kolunda ise ratsgele kesiklerden oluşan kuru kafa simgesi.
•Belinin sağ tarafında iki tane kız karşı karşıya oturmuş şekilde dövme,
•Smiley Piercing/Finger Piercing