The Valachi Crime Family

[floridamurder]

next station 

[Justice]

[erennq0]

cevatcan abi sni cko seviyorum abi basarilarrr abimm bneim

[thomasluzy]

Alessandro Fiorentini: Bir Hayatı Sonlandırmanın Felsefesi

Bir Adamın Sonu ve Başlangıç

Hayat bazen insana seçenekler sunmaz; ya bir şeyleri korumak için fedakarlık yaparsın ya da her şeyini kaybedersin. O gece, Valachi ailesi için verilen emri yerine getirirken, içimdeki insanla savaşıyordum. Silahı tutan ellerim titremedi; ama ruhumun derinlerinde bir sarsıntı hissettim.

İnsanoğlu, ölümden hep korkar. Oysa ölümü getiren, yalnızca bir kurşundur; hayatta asıl korkulması gereken, insanın vicdanıdır. Bir adama silah doğrulttuğunuzda, sadece onu değil, aynı zamanda kendinizi de vurursunuz.

Lombardi, sadakat sınavımı belirlemişti. O sınav, benim için bir dönüm noktasıydı. Adamın gözlerine baktığımda, onun da ölümün kaçınılmaz olduğunu anladığını gördüm. İnsan bazen kurban olur, bazen de cellat. O an benim görevim cellat olmaktı.

Valachi ailesi için yapılan bu fedakarlık, bir yük olduğu kadar bir şeref meselesiydi. Bir hayatı sona erdirmek, yalnızca kan dökmek değil; aynı zamanda başkalarının yaşamını korumaktı. Bu gerçek, o gece zihnime kazındı.

Her kurşun, sadece bir hikayenin sonu değil; aynı zamanda başka bir hikayenin başlangıcıdır. Öldürdüğüm adamın geçmişi geride kaldı; ama benim hikayem şimdi yazılmaya devam ediyor.

"Adalet ve sadakat arasında bir tercih yapmam gerektiğinde, sadakati seçtim. Çünkü adalet bazen bir yanılsamadır, ama sadakat her zaman bir gerçektir." - Alessandro Fiorentini

[thomasluzy]

Alessandro Fiorentini: Gölgelerde Kurulan Bağlar

Gölgelerde Kurulan Bağlar

Valachi ailesiyle geçirdiğim yıllar bana bir gerçeği öğretti: Her ticaret, yalnızca malların değil, aynı zamanda ruhların da değiş tokuş edildiği bir sahnedir. Bu gece, Ruslarla bir araya gelerek gölgelerin arasındaki yerimizi sağlamlaştırdık. Ancak burada konuşulan şey ne sadece paraydı ne de mal; bu, karanlık dünyada bir adım daha derine inmekti.

Sessizlik, ticaretin yoldaşıdır. Gece boyunca çıkan tek ses, bir sigaranın ucunda çıtırdayan tütünün sesiydi. Aramızda kelimeler değil, bakışlar konuştu. Yüksek duvarların ardında, ay ışığının zayıf parıltısıyla bu buluşma bir tiyatro sahnesine dönüştü; herkes kendi rolünü oynuyor, sahte bir sakinlikle kaderine doğru yürüyordu.

Uyuşturucu dolu çantalar değiş tokuş edilirken, her bir hareket bir ritüelin parçası gibi görünüyordu. Mafyanın kuralları basittir: Güç, sessizliğin ve sadakatin içinde saklıdır. Bu alışverişin ötesinde bir anlam taşıdığını biliyordum; burada kazanılan yalnızca para değil, aynı zamanda saygıydı. Valachi ailesi adına burada bulunmak, bir sorumluluktan çok bir sınavdı.

Ama her sınavın bir bedeli vardır. Ticaretin ağırlığı yalnızca çantalarda değil, insanların yüreklerinde taşınır. Gözler, yük kamyonlarının etrafında toplanmış kalabalığın içinde, güveni ve korkuyu aynı anda arıyordu. Rusların sert yüzleriyle karşılaşırken, bu dünyada tek bir kuralı hatırladım: Hiçbir şey asla göründüğü kadar basit değildir.

O gece bitip insanlar dağılırken, ayaklarımın altındaki betonun soğukluğunu hissettim. Kazanılan her doların, elde edilen her gücün bir bedeli olduğunu bir kez daha anladım. Bu dünyanın içinde olmak, geçmişi geride bırakmak değil, geçmişle birlikte yaşamayı öğrenmektir. Valachi ailesine olan sadakatim, bana bu yükü taşımayı öğretmişti.

"Sadakat, yalnızca sözle değil, verilen her kararla ve alınan her nefesle kanıtlanır." - Alessandro Fiorentini

[thomasluzy]

Alessandro Fiorentini: Kırılan Boynun Sessizliği

Bir Emir, Bir Hayat

Bu sefer emir doğrudan geldi. Valachi, sözü fazla uzatmaz. Gereksiz detaylara yer yoktur. Söylediği tek şey, “Hallet.” Malibu’da çalışan bir adam, yanlış bir şey yapmıştı. Bizim dünyamızda hata yapanlar için ikinci şans diye bir şey yoktur. Emir verildiği anda, adamın kaderi mühürlenmişti.

Onu takip ettiğimde her şey olması gerektiği gibiydi; gölgeler bana yoldaş, ay ışığı ise sessiz bir tanık oldu. Arka kapıdan çıktığında hâlâ habersizdi. Adımlarımı duymadı, nefesimi hissetmedi. İnsanlar ölümün bir anlık olduğunu sanır, ama aslında ölüm yavaş gelir. Adım adım, kaçınılmaz olarak yaklaşır.

Arkasında durduğumda, her şey durmuş gibiydi. Ellerim boynuna uzandığında, düşünmedim. Düşünmek burada zayıflıktır. Bir baskı, bir an, sonra o sert, tok ses… Boynundaki kemiklerin kırılması, bir hayatın sona erdiğinin yankısıydı. Sessizliği delen o ses, kısa sürer ama zihninde ömür boyu yankılanır.

Adam yere yığılırken, gözleri boştu. Her zaman böyledir; ölümler kısa, sessizlikler uzundur. Ay ışığı bedenini aydınlatırken, etraf yine eski haline döndü. Görev bitmişti. Valachi’nin sözü yerine getirilmişti. Ancak bir boyun kırıldığında, sadece o adam değil, senin de içinden bir parça kopar. Her emir, ruhunda bir iz bırakır ve o iz, bir gün seni de öldürür.

“Bir boyun kırılır, ses biter. Ama o yankı, katilin ruhunda ölene dek konuşmaya devam eder.” - Alessandro Fiorentini

[RACON]

@Red Army Prime 

[Elif]

[Elif]

[simplydope]

biz özledik büyük giacomo valachi. @Manifesto palmieriyi getirelim diyoruz