Andeyev Organize Suç Örgütü

[AkaSyla]

Kadim dostu Kirill Taranov ile geceye usulca karışan birkaç kadeh paylaşmışlardı. Sohbet, eski günlerin anılarıyla başlayıp, zamanla şehrin puslu gerçeklerine doğru ağır ağır evrilmişti. Limanın serin esintisi, ikilinin sessizliğine eşlik ederken, denizin koyu mavisinde yansıyan ışıklar adeta geçmişle geleceği birbirine bağlayan bir köprü gibiydi.

Gecenin ilerleyen saatlerinde, rıhtımın kuytusunda baş başa verdiler. Söz döndü dolaştı, son zamanlardaki hareketliliğe geldi. Çok fazla dikkat çektiklerini düşünüyorlardı artık; isimlerinin fısıltılarda bile anılması, onları rahatsız edecek kadar sıklaşmıştı. Bu nedenle yalnızca geçmişi değil, geleceği de tartıştılar o gece. İhtiyatlı adımlarla, daha görünmez olmanın yollarını, daha sessiz ama etkili bir iz bırakmanın planlarını konuştular.

O gece, sadece bir içki değil; dostluklarını, endişelerini ve karanlıkta kalan umutlarını da paylaştılar. Limanın tenhalığında atılan her kelime, geleceğe çizilen belirsiz ama kararlı bir rotanın parçasıydı.

[oyunkonsoltaner]

@lahmer abgang işinin eri kadınların eli 

[tmblc]

Ortalıkta gözükmeyen Nikolay Andeyev, bu akşam saatlerinde limana uğramış ve gençlere öğüt verip karanlığa karışmış.

[tmblc]

Limanın kurtları olan Christian ve Filip, Gürcü tarafının organize ettiği dövüş gecesinde boy göstermiş.

Spoiler: GösterGizle

 @behzatc4530

[ankaralı gangster]

basarilar

[mike]

Kirill Taranov, sokağa indi.

[Emreeeeeee]

[gunshotta]

Gece yarısı limanda sessizlik hakimdi. Gökyüzü bulutsuzdu, su koyu bir sessizlikle kıyıya vuruyordu. Christian Tkachyov, gün boyu art arda gelen raporları inceledikten sonra, elinde telefonla dışarıya çıktı. Birkaç sevkiyat yanlış yönlendirilmişti, bazıları ise hâlâ limanda bekliyordu. Bu hatalar, onlarca müşteriyi mağdur etmişti. Artık kaçınılmazdı; hepsini tek tek arayıp bilgi vermesi gerekiyordu.

Numaraları sırayla çevirmeye başladı. Her arama, bir diğerinden daha gergindi. Kimisi öfkeliydi, kimisi sabrını çoktan yitirmişti. Sesler üst üste bindikçe Christian’ın başı ağırlaştı, omuzları düştü. Açıklamalar yetmiyor, özürler bir işe yaramıyordu. Her cevap, bir başka soruyla eziliyor, her cümle boşa düşüyordu. Gözleri dalgaların içinde karanlık bir noktaya takıldı.

Sonunda hiçbir şey söylemeden telefonu kapattı. Elinde tuttuğu cihazı bir süre inceledi, sonra aniden küfürle savurup denize fırlattı. Telefonun suya çarpma sesi, limanın sessizliğinde kısa bir iz bıraktı.

Bir süre daha kıpırdamadan durdu. Sonra yavaş adımlarla kaldırım boyunca yürümeye başladı. Limanın karanlık köşesinde, dizel motoruyla homurdanarak çalışan aracı onu bekliyordu. Kapıyı açtı, koltuğa oturdu ve marşa bastı. Aracın motoru geceyi delerek çalıştı. Christian, limanın siluetini arkasında bırakıp evine doğru sessizce gitti.

[Ducatro]

@selimov.cs 

[ramcoblest]