Dönüştürülmüş Logo, Dönüştürülmüş İnsanGecenin yarısıydı, telefonlar çalmaya başladı. Arayan kişi nefes nefeseydi, "Kulübü… bastılar… her yer-...” Düşme sesi, sonrası sessizlik. Sadece uzaktan gelen patlama sesleri, sonra sirenler.
Archie telefonu elinden düşürdü. Oliver’ın yüzü bembeyaz olmuştu. Elias hiçbir şey söylemeden dışarı koştu. Üçü motorlara atladı. Rüzgâr artık dost değil, düşmandı.
Şehre vardıklarında hava yanık kokuyordu. Duman gökyüzüne yükseliyor, sirenlerin sesi geceyi paramparça ediyordu. Mekana vardıklarında gördükleri şey bir kabustu. Duvarlar delik deşikti, masalar devrilmiş, camlar kırılmış, zemin kan içindeydi. Motorların bir kısmı devrilmiş, diğerleri de hala duruyordu. Rampant’ın üyelerinden neredeyse kimse hayatta kalmamıştı. Elias yere diz çöktü, titreyen elleriyle kanlı bir yeleği eline aldı. O an gözlerinden yaş değil, korku ve öfke göz yaşları olarak aktı. Archie sessizdi. Gözleri bir noktaya kilitlenmişti. Oliver başını eğdi, yavaşça fısıldadı, “Hepsi gitti…” Elias, Kim yaptıysa bulacağım,” dedi, sesi titriyordu. Archie omzuna dokundu. “Onları bulmak kolay. Ama intikam seni yutar” dedi arkasından. O geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Polis olay yerine geldiğinde üçü çoktan gitmişti. Mekan, geçmişleriyle birlikte küle dönmüştü. Yıllar boyunca kurdukları her şey, o gece yok oldu. Rampant’ın kalbi Miami’de durdu. Archie, Oliver, Elias ve geriye kalan birkaç kişi motorlarına bindi. Şehrin ışıkları arkalarında küçülürken kimse konuşmadı. Hava soğuktu ama içlerinde yanmakta olan bir ateş vardı. Rüzgâr, geçmişin izlerini siler gibiydi.
Dönüştürülmüş İnsan
Kulüpevinin küllerle birlikte tarihe karıştığı o gecenin erken saatlerinde Finn de hamile eşiyle beraber içerideydi. Saldırının gerçekleşmesinden takribi 15-20 dakika önce eşinin isteği doğrultusunda çevredeki bir benzin istasyonunda bulunan meksika restorantından burrito almak için kulüpevinden motoruyla beraber ayrılmıştı. Geri döndüğünde ise yükselen ateşlerin dumanı tüm çevreyi sarmıştı. Bölgeye ilk gelen itfaiye ekipleriyle eş zamanlı varmıştı kulüpevine. İçinde büyük bir panik ve gözlerinde korkuyla beklemeye başladı. Elleri ilk defa o zaman titriyordu, içeriden kimsenin canlı çıkmadığına şahit olmasına rağmen kabullenmek istemiyor ve peşpeşe telefondan eşini arıyordu. İnanmak istemediği gerçeklerden biriydi, kabullendikten sonra kendisini dönüştürecek olan.
Olaydan sonra kendini suçlamayı bırakmadı, yaşananları kabullenemiyordu. Acısı katlanarak arttı, düşündükçe daha da çok ıstırap çekiyordu. İntihar etmeyi ilk defa o sıralarda denemişti, sonrasında ise gerçek kurtuluşun ölümde olmadığını fark etti. Hayatın anlamsızlığı karşısında daha da içine kapandı.
Çaylak olduğu dönemlerde neşeli ve hayalperest biriydi. Hayata karşı hep umutla bakar ve çoğu şeye gereksiz anlamlar yüklerdi. Çevresi tarafından sevilen birisi olsa da kişiliği bulunduğu çevrede zayıflık olarak algılanıyordu. Büyük kaybından sonra ise hızlı bir kimlik değişimi yaşadı. Hayata karşı öfkeyle doluydu. İnsanlardan olabildiğince uzak kalmaya çalışıyor ve mümkün olduğunca az diyaloğa giriyordu. İşte belki de bundandır, hayatta kalanlarla devam etmek istemedi. Onlarla konuşmadan sadece motoruna atlayıp uzaklara sürmeye çalıştı. Güney Florida'da kaybolmuş bir halde oradan oraya savruldu. Bunca şeye rağmen yeleğini sırtından hiç çıkartmadı. Kulübünü içselleştirip bir ideale dönüştürdü aklında, her şey mahvolmadan önceki mutlu hayatını ve hayallerini ona daima hatırlatan bir ideale. Motoruna ise eskisinden daha düşkündü, boş vaktinin çoğunu onunla geçiriyordu. Onunla bir duygusal bağ bile kurduğunu söylesek yanlış olmaz.
Artık bambaşka bir Finn vardı. Zamanla öfkesi biraz dinmiş olsa da genelde ani patlamalar şeklinde tezahür ediyordu. Eskisi gibi merhametli veya sabırlı değildi, daha dürtüsel ve agresif hareketler sergiliyordu. Geceleri uyuyamaz hale gelmişti, olayın yaşandığı saat onun travmaları için bilinçdışı bir tetikleyici olmuştu. Sağ eli gün içinde kendiliğinden titremeye başlıyor ve dakikalarca devam ediyordu. Geceleri uyumaktan vazgeçmişti, kendi düşünceleriyle başbaşa kaldığı her an daha da çok acı çekiyordu. Çareyi gece sürüşleri yapmakta buldu, bazı gecelerini daha önce hiç gitmediği barlarda sarhoş olarak bazılarını ise sadece sakin bir sürüşle geçiriyordu. Belki de bu yeni kimliği sadece yaşananlarla ilgili değildi. Eski haline duyduğu öfkeden dolayı artık zayıf olmayı kabullenemiyordu. Tamamen travmalarının çevresinde şekillenen bir adam değildi belki de. Yeni ben düşüncesinden memnun olduğu da söylenebilirdi. Bundan dolayı yarı bilinçli bir dönüşüm bile sayılabilirdi bu. Yaşadığı dayanılmaz acıyı atlatmasında belki de bu bilinçli kabulleniş yatıyordu. İntiharı bir kurtuluş olarak görmemesindeki en büyük etken buydu belki de. O zaten ölü bir adamdı.
« Son Düzenleme: 06.12.2025 22:01 _emre »
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok