Ethan ''Geveze'' Senatore
HAYATIN BAŞLANGICI
Gözlerim kamaşıyor…
Ethanny, sıcak bir Temmuz ayının ortalarında gözlerini Florida’da açmış, neon lambaların altında çocukluğunu yaşamıştı.
Babası daha o doğmadan önce İtalya’dan Amerika’ya iş için eşini alıp gelmiş, burada yeni ve tertemiz bir sayfa açmışlardı. Ta ki dünyaya Ethan adında bir bebek gelip büyüyene dek…
Ben konuşmayı seviyorum!
Özgüvenli ve sürekli konuşmayı seven Ethanny bu özelliğini ufak yaşlarından almış, bundan dolayı da akranları tarafından ona söylenen tek şey “Geveze” olmuştu.
Öncesinde sevmese de zaman ilerledikçe bu lakaba alışmış, hatta benimsemişti. Artık onu rahatsız eden tek şey koyduğu sınırların ihlal edilmesiydi..
Sanırım kusmak üzereyim..
Ethan annesinden titizliği en ince ayrıntısına kadar öğrenmiş, kirliliğe tahammülü asla kalmamıştı. Bu kadar titiz olan Ethan, titizliğin üstüne birde kan görünce fenalaşıyordu.
Çareyi psikologlarda bulmaya çalışsalar da Ethan’ın içinde hala bir korku, uzaklaşma isteği yatıyordu…
HAYATIN GERÇEK YÜZÜ BUYMUŞ
Ben suçsuzum!
Ethan 17’nin ortalarında yine okuldan çıkıp eve gidiyordu. Tüm harçlığını bitirmiş ve paraya ihtiyacı vardı.
Kaldırımda yürürken yerde kalın bir cüzdan görmüştü, etrafını kontrol etti, izlenmediğinden emin oldu ve o cüzdanı cebine usulca sıkıştırdı.
Bu kadar amatörce bir hareketin sonuçları da kesinlikle olacaktı, ki oldu da. Her yerde elbet bir tane olur, şu camdan dışarıyı seyreden yaşlı kadınlar.
Ethan cüzdanı alırken bayan Julia onu görmüş ve polise şikayet etmişti. Çok geçmeden memurlar Ethan’ı bulup prosedürleri uygulamışlardı.
Beklenildiği gibi o cüzdan Ethan’ın üzerinden çıkmıştı… Ailesine teslim edilip durumu anlatılmıştı.
Genç çocuğu iyi bir karşılama beklemiyordu… Asıl kırılma noktaları buradan sonra başlamıştı.
İyi, tek başıma da yaparım ben.
Ethan artık okuldan sonra çoğunlukla arkadaşlarıyla vakit geçiriyor, evden uzak duruyordu. Bir akşam ufak bir tartışma hızla büyüdü ve sokak ortasında büyük bir kavgaya dönüştü.
Ethan kendini tam ortasında bulmuştu, yumruklar havada uçuşurken geri adım atmaya fırsat bulamadı. Kavga kısa sürede polislerin müdahalesiyle sona erdi. Herkesin adı tutanaklara geçti, aileler çağrıldı.
O gece evde yaşanan tartışma, Ethan’ın hayatında duyduğu en ağır sözlerle doluydu. Annesinin gözlerindeki hayal kırıklığı, babasının öfkeyle bağırışları.. Ethan artık evde kalamayacağını anlamıştı. Ona güvenmeyen, her hatasını yüzüne vuran bir aileyle aynı çatının altında nefes dahi almak istemiyordu. Çantasını sırtına geçirip arkasına bile bakmadan genç yaşında evi terk etmişti…
Daha iyi bir hayat yaşayabilirdim...
Ethan ailesinden ayrı kalmaya kararlıydı. Önce bir otelde konakladı, sonra Ilva teyzesinin yanına taşındı.
Kendine bir iş bulup orada çalışmaya başlamış fakat aldığı para ona yetmemişti. Çeşitli sokaklarda, çeşitli işlerde yıllarca çalışmıştı.
Kasiyer, kargocu, hatta aynı anda hem pizza şefi hem de pizzacı kuryesi bile olmuştu.
En son East Vice’ta çalışırken genel bir sorun yaşanmış, ve arkadaşı Arthur Maraccini ile yeni bir yola yelken açmışlardı. Downtown Alley…
TEK KALABİLECEĞİM YER BURASI
Alley, burası benim evim!
İlk başta basit ayakçı işlerini yapmaya başlamıştı. Polise konuşup konuşmadığı test edilmiş, Pedrotti'ye sadık kaldığı anlaşılınca Alley'deki serüveni başlamıştı.
Yavaş yavaş çevre ediniyor, güven kazanıyor ve işinde kademe kademe yükseliyordu. Bulvar… Ethan için artık bir evden farksızdı.
Aile, sadakat ve her şey...
Ethan iş yaptıkça kendine yeni dostlar buluyor, onlarla çalışmaya devam ediyordu. Parasını kazanıyor, payını veriyor ve rahatına bakıyordu. Tek bir amacı vardı, Adriano ''Don'' Pedrotti'nin gözüne girip aileden biri olmak.. Bunu başarabilmek için elinden geleni yapıyordu...
Skin temsili ona çok şey yapmayin 