Majin Uroshima - Yakuza Clan
Blood and loyalty weigh heavier than the blade.
Tokyo’nun karanlık sokakları asla uyumazdı. Neon ışıklarının arasında kaybolan yüzler, geceyi saran duman ve alkol kokusu, kaçak kumarhanelerin uğultusu… Bu şehirde, gölge gibi dolaşan bir adam vardı: Majin Uroshima. O, Tokyo yeraltısının en karanlık köşelerinden çıkmıştı. Kumar masalarında kaybetmeyi bilmeyen, parayı zorla alan, gerektiğinde katana’sını çıkarıp insanları susturan bir hayalet gibiydi. Borçlarını tahsil etmek için sopalar değil, katanalar kullanırdı; çünkü bu onun sanatıydı. Tokyo sokaklarında onun adı duyulduğunda, insanlar susar, gözlerini yere eğerdi. O sadece para değil, korku satardı.
Bir gece, her şey değişti. Yanlış adamı, yanlış yerde öldürdü. Oyabun’un yeğeniydi o çocuk ve bu hata affedilmezdi. Majin için Tokyo artık bir mezar olmalıydı ya da o kendi mezarını kazmalıydı. Ama o, ölmek yerine kaçmayı seçti. Sakazuki elinden alındı, unvanı silindi. Gölge gibi çekildi, ardında kan ve duman bırakarak. Sakazuki elinden alınmış, unvanı silinmişti ama Majin Uroshima hâlâ hayattaydı. Tokyo’nun dar sokakları ona artık dar geliyordu. Her adımı ölümle gölgelenmişti. Arkasından gelen sessiz tehditleri hissediyordu; eski dostlar bile birer birer sırt çevirmişti. Artık ne bir ev, ne bir dost, ne de saklanacak güvenli bir yer vardı. Her köşe başında pusuda bekleyen düşmanlar, eski müttefiklerin dönüşen yüzleri… Her adım bir ihanetin ya da bıçağın sesiydi.
Ama onun gerçek tutkusu kanla parlayan katanalardı. Japonya’nın derinlerinden, ustaların ellerinden çıkan özel yapım katanaları kaçak yollarla Tokyo’ya sokar, sonra kendi imzasıyla Florida limanlarına gönderirdi. Onun katanaları sadece silah değil, intikam taşıydı. Her biriyle bir adamın geçmişi silinmişti. Gündüz para toplar, gece sokakta para karşılığı adam keserdi. Bunu gösteriş için değil, hatırlanmak için yapardı. Çünkü onun işi para değil, korkuydu. Gasp ettiği sadece para değildi; mahalleleri, aileleri, şehirleri teslim alırdı. Herkesin konuştuğu ama kimsenin yüzünü görmeye cesaret edemediği adamdı. Ama bir hata yaptı. Bir gece yanlış masada yanlış adamı indirdi. Kumarda değil, kanda hata yapılmazdı. Oyabun’un yeğeniydi o çocuk. Sonrasını sorma, cevap kurşunla geldi. Sakazuki elinden alındı, adı listeden silindi. O artık Tokyo için sadece bir geçmişti. Hayatta kalması için tek şart vardı: gitmek.
Florida’ya indiğinde cebinde para yoktu. Ama içinde Tokyo’nun en soğuk sokaklarından kopmamış o ölümcül kararlılık vardı. Miami’nin sıcak, nemli havası ona yabancıydı ama yöntemleri aynaydı. Küçük çaplı bahis oyunları kurdu, poker masalarında işini büyüttü. Köpek dövüşleri yine başladı, bu kez Latin çeteleriyle anlaşmalar yapıldı. Japonya’dan kaçak katana getirmeye başladı. O katanalar sadece kesmek için değil, saygı ve korku için kullanılıyordu. Florida’da da adı duyulmaya başlandı. Küçük bir ekip kurdu, gasp işleri, koruma işleri büyüdü. Para kazandıkça, katanasını daha çok çıkarır oldu. Çünkü burada da aynı kural geçerliydi: parası olan ölebilir, olmayan zaten yaşamıyor sayılırdı.
Ama Majin aceleci değildi. Tokyo’da öğrendiği en önemli ders zamandı. Gücünü göstermek için değil, adım adım ilerlemek için çalışıyordu. Florida’nın karanlık sokakları yeni savaş alanıydı. Gece içkisini yudumlarken, Tokyo’da bıraktığı hayatı, sakazukiyi düşünürdü. Onun hikayesi bitmemişti, sadece yeni bir sahneye taşınmıştı. Majin Uroshima, bir gün dönecekti. Ve bu kez kanla, intikamla selam verecekti.
Her gece, Miami’nin ışıkları altında yalnızlığını hissederdi. Yeni dünyada güvenmek zordu, dost bildikleri düşmana dönüşebilirdi. Bu yüzden etrafına hep bir gölge gibi sadık adamlar topladı; gözleri ve elleri oldu. Onların sayesinde her saldırıya karşı hazırdı, her tehdit doğmadan yok edilirdi. Katanasının keskinliği kadar zekâsı da tehlikeliydi; rakipleri onu sadece silahıyla değil, planlarıyla da hatırlardı.
Florida sokakları ona yeni oyunlar, yeni kurallar getirdi ama o eski Tokyo’nun soğuk kanını hiç kaybetmedi. Bu şehirde hem kral hem hayalet olacaktı. Çünkü Majin için mesele sadece hayatta kalmak değil, unutulmamak, hükmetmekti. Ve gün gelecek, Tokyo’daki ihanetin hesabını kanla soracaktı.
Better to die in silence than to betray.
Konu: Majin Uroshima - Mezarcı Yakuza ヤクザ (Okunma sayısı 474 defa)