Ben James Wesson. Idlewood’da bir kafenin sahibi olduğumu söylüyorum ama aslında bu duvarların ardında dönen hikaye, bir fincan kahveden fazlası.
Bundan iki sene önce, Vice City’de sokaklarda sürünüyordum. Ufak tefek işlerle cebime üç beş kuruş koyuyor, geceyi geçirmek için çürük pansiyonlarda yatıyordum. Bir gün, her şeyin değişeceğini sanmazdım — ta ki Samuel Aslanadze’nin masasına oturana kadar.
Samuel… Bu şehirde onun adını fısıldarsın, yüksek sesle söylemeye cesaret edemezsin. Gürcü’dür, eski usul adamdır. Yeri gelir seninle bir kadeh kaldırır, yeri gelir senin mezar taşını diktirir. O gün bana sordu: ‘James, ne yapmak istersin?’ Ben de ‘Kafe açmak isterim,’ dedim. Yalan değil — bir yerim olsun, her sabah kapıyı açayım, kahve kokusu sokağa taşsın… Bu şehrin kirinden pasından uzak bir köşe.
Güldü Samuel. Çıkarıp masaya bir zarf bıraktı. İçinde Idlewood’da kiralık bir dükkânın anahtarı, biraz nakit ve bir tek cümle vardı: ‘Bizim de masamız olur.’
Anlamam zor olmadı. Burası artık benim kafem ama onun masası. Kim gelir, kim gider — ben bilirim. Kim kiminle ne konuşur, kim ne sipariş eder — ben duyarım. Arka masadaki kapalı perdeler ardında Samuel’in adamları bazen kimlerle ne pazarlık yapar, ben bilmem. Ben kahvemi satarım. Masalar tertemiz, fincanlar cilalı. Dışarıdan bakan sıradan bir kahveci görür. İçeridekiler bilir; Idlewood’un kalbinde, Samuel Aslanadze’nin uzanan ellerinden biri burasıdır.
Yine de… Bazen sabahları kepengi açarken o eski hayalime tutunuyorum. Belki bir gün bu kafe gerçekten benim olur. Belki bir gün bu kahveler, sadece kahve olur. Belki bir gün… Ama bu Vice City, Idlewood. Burada kimse tam anlamıyla temiz kalmaz. Hele ben, James Wesson… O gün gelene kadar, kahveyi sıcak tutarım.
Konu: Rönesans Restaurant - 12.07.2025 23.00 Büyük Açılış (Okunma sayısı 87 defa)