ANGEL'S LEGION MOTORCYCLE CLUB

[Xign]

CHAPTER IV

Direnişin Bedeli

Her şey, yabancı bir ekibin Jefferson’a ayak basmasıyla başladı. Sessiz gelmediler. Arka sokaklara grafiti, mahalleye selamsız yürüyüşler… Sokakta kural basittir: Saygı yoksa, söz de yoktur. Angel’s ilk kurşunu sıktı. Çünkü bazıları yol ister, bazıları iz bırakır. Onlar izlerini bıraktılar. O kurşun, sadece metal değil, aynı zamanda bir sınırdı. Taraflar netleşti. Kentin havası değişti. Kavga sessizliğini yitirdi, patlamalarla yankılandı. Henüz oyunun başındaydılar. İlk adımlar sayılmadı. Ama eninde sonunda herkes bir masaya oturmak zorunda kaldı. İlk masa, şehirdeki dengeyi sağlamaya çalışan bir aracı tarafından kuruldu. Taraflar oturdu. Karşı taraf, masaya $50.000 bir zarar koydu. O günlerde gerçekleşen bir polis baskınında, ellerinden geçen uyuşturucunun bedeliydi bu. Sorumlu olarak Angel’s’ı gösterdiler. Para istenince, kalkıldı. O masa dağılınca, şehirde kurşunlar yeniden konuştu.
Masada Leo Marchenko da vardı. Konuşmadı ama oradaydı.

Çatışmalar bu defa daha düzensiz, daha kontrolsüz bir hale geldi. Diğer taraf, Jefferson’un karanlığında yalnız kalmamayı seçti. Dışarıdan bir destek gerekiyordu. Bu destek, kısa sürede bulundu. Yeni gelenlerin yönlendirmesiyle taraflar bir kez daha masaya çağrıldı. Teklif açıktı: “Parayı verin, mesele kapansın.” Bu kez Leo da sözü aldı. Net konuştu. Para verilmeyecekti. Görüşmenin ardından, dışarıdan gelen destekçi ekip yalnızca bir günlük ateşkes ilan etti. Angel’s ise buna rağmen üç gün boyunca sessiz kaldı. Üçüncü günün sonunda, sıkılan kurşun doğrudan karşı tarafın adamlarına yöneldi. Ateşkes teknik olarak çoktan bitmişti ama bu hamle, karşı tarafın destekçileri tarafından doğrudan bir ihlal gibi algılandı. Karşılık geldi. Asıl savaş, işte o andan sonra başladı. Leo ise yalnızca bu ilk birkaç günde sahadaydı. Sonrasında bir daha ortalıkta görünmedi. Bir gece, dört kişi Angel’s Clubhouse’un kapısına kadar geldi. Ama o kapıdan içeri giremediler. İçeriden çıkan karşılık, sokakta sessizlik bıraktı. Dört adam, geldikleri yerde kaldı. O gece, radikal bir dönüşün habercisiydi. Çünkü bu saldırıdan sonra güç dengesi değişti. Angel’s ise sahada tutunmaya devam etti. Dışarıdan güçsüz görünseler de içlerinde hâlâ bir direnç vardı. Yeni güç odağının etkisiyle, Jefferson sokaklarında hedef alınmalar başladı. Önce birkaç adam indirildi. Clubhouse dışında, şehrin başka noktalarında da Angel’s’a bağlı bireyler saldırıya uğradı. Vur-kaç taktikleri düzenli, planlı ve doğrudan mesaj içeriyordu.

Angel’s, cevap vermekte gecikmedi. Çatışmalar tekrar sıcak hâle geldi. Bir gecede farklı noktalarda birkaç kişi indirildi. Bu misillemenin bedeli ise, beklenenden daha ağır oldu. Aynı gece Clubhouse’a bu defa doğrudan organize bir ekip geldi. Sayıca fazlaydılar, silahlıydılar, hazırlıklılardı. Ancak içeri giremediler. Savunmayı Lewis ve Ezekiel yürüttü. Gelenler dağıtıldı. Ama gecenin asıl sonu, onların gidişiyle değil, On beş dakika sonra başlayan polis baskınıyla geldi.

                                     

   Lewis Almgren                                                                        Ezekiel Vaughn

     

   

Polis Baskını

                                         

Şehirde o gece, on beşten fazla polis aracı tek bir noktaya yöneldi. Clubhouse’un kapısı kırıldı. Ne varsa toplandı. Cephanelik bitti. Ama savaş henüz sona ermemişti.


Angel’s, ellerinde kalan birkaç silahla, önümüzdeki on gün boyunca vurabildikleri her hedefi yokladı. Boris, mahallede kimse kalmamışken bile sahadaydı. Şehirde görünmemeye başladılar ama sesleri hâlâ yankılanıyordu. Savaş, artık sadece sokakta değil, insanların zihninde de sürüyordu. En sonunda, taraflar yeniden bir masaya oturdu. Bu defa aracı yoktu. Artık uzlaştırıcıya gerek kalmamıştı. Taraflar yalnızdı. Çatışmanın ağırlığı, şehrin üzerindeydi. Kurşunlar değil, paranın dili konuşmaya başlamıştı. Bu defa $50.000 değil, doğrudan $200.000 bir bedel kondu ortaya. Ve bu kez, teklif değil, şarttı. Angel’s bu bedeli ödedi. Çünkü daha fazlası yoktu. Cephane bitmişti, insanlar yorgundu. Barış, tek çareydi.

Parayla gelen bu sessizlikten sonra, karşı taraf Jefferson’u terk etti. Şehri tamamen bırakmasalar da, bu mahallelerden ellerini çektiler.

CHAPTER V

Küllerinden

Barış, kulübün içindeki dengeleri de değiştirdi.
Çünkü bazı savaşlar sadece sokakta değil, içeride de iz bırakır.


Angel's Legion, eski günler..

Angels Legion, ağır geçen haftaların ardından sadece silahlarını değil, saflarını da yeniden düzenlemek zorunda kaldı. Eski rütbeler, eski roller, eski sessizlikler artık geçersizdi. Kartlar yeniden dağıtıldı.

                 


Leo Marchenko yoktu. Ne çatışma sırasında, ne barış masasında.
O geri çekilmişti. Sessizdi. Kulübün kurucusuydu ama o gece sahnede yoktu.

Onun yerini, adım adım kendini kabul ettiren bir başka isim aldı: Lewis Almgren.
Savaş boyunca çatışmaları yönetti, kararları aldı, barışı kurdu.
Kulüp Leo’nun adıyla kurulmuştu belki ama artık Lewis’in adıyla yürüyecekti.
Bu, resmî bir devir değil, doğal bir geçişti. Çünkü şehir, sadece sesi duyar.

Ve o sesin içinden bir başka adam daha yükseldi: Ezekiel Vaughn.
Savaşın stratejisini çizen, sessiz ama net emirlerle hareket eden bir yüz.
Kurşunların yönünü değiştiren, düşmanın hamlesini önceden gören bir akıl.
Ve bu savaşın sonunda, Warlock patchini aldı. Artık sadece bir asker değil, kulübün savaşçısıydı.

Angels’ın karanlıkta kalan günlerinde bir başka isim daha öne çıktı: Boris Alvarado.
Çatışmalar sürerken, birçok kişi geri planda kalmayı tercih etti. Ama Boris, her gecede oradaydı.
Siper aldı, ateş etti, vurdu, vuruldu ama geri adım atmadı.
O yüzden savaş bittiğinde sadece barut kokusu değil, saygı da onun üzerindeydi.
Ve hak ettiği yükselişi aldı.

^{Ezekiel Vaughn}   Lewis Almgren      ^{Boris Alvarado}



Yeni dönem, o gece başladı.
Kulüp sessizliğe gömülmüştü ama içerideki masada koltuklar yeniden paylaşılıyordu.
Lewis, herkesin önünde ayağa kalktı. Savaşta eksilenlere, kalanlara ve yükselenlere tek tek baktı.
Ve şunları söyledi:

 

“Bugün, buraya kadar gelen herkesin kanı, bu masaya damladı. Şimdi, o kanla yeni bir harita çizeceğiz. Eski günler bitti. Bu, artık bizim dönemimiz.”

O gece konuşmalar kısa, bakışmalar uzundu.
Ve kulüp artık sadece geçmişiyle değil, yeni yapısıyla anılacaktı.

Spoiler: GösterGizle

Spoiler: GösterGizle

[kadirshn0]

[kadirshn0]

[tmblc]

ssler geliştirilmeli

[zanace]

ssler geliştirilmeli

gelişime açık teşekkürler eleştirin için

[enoxyfrix]

Başarılar aslan kardeşlere. 

[Xign]

Spoiler: GösterGizle

Bir süre sonra..

[kadirshn0]

[kadirshn0]

[kadirshn0]