 | | Vice’ın arka sokakları, hayatın en sert yüzünün yaşandığı yerdi. Dar, pis ve kaotik bu sokaklar, her türlü yasa dışı işin döndüğü bir labirent gibiydi. Duvarları grafitilerle kaplı, yıkık dökük binalar, kırık camlar ve çöplerle dolu yollar, mahalleyi tanımlayan unsurlardı. Bu karanlık ve umutsuz çevrede, hayatta kalmak bir sanattı. Getto, her gün bir savaş meydanı gibi hissettirirdi; suç, yoksulluk ve çaresizlik burada kol gezerdi.
Mahallenin merkezinde, sönük neon ışıklarıyla dikkat çeken Juan’ın barı yer alırdı. Bar, dışarıdan bakıldığında herhangi bir mekândan farksızdı; eski, paslı bir tabela, kırık dökük kapı ve yılların izini taşıyan pencereler. Ancak içeri girdiğinizde bambaşka bir dünya sizi karşılardı. Loş ışıkların altındaki masalar, tütün dumanının havaya karıştığı ağır bir atmosfer yaratırdı. Duvarlarda, eskimiş posterler ve yerel sanatçıların grafitileri yer alırdı. Barın arkasında, her zaman soğukkanlılığını koruyan Juan, müşterilerine içkilerini servis ederdi. Juan’ın barı, mahallenin karanlık işlerinin merkez üssüydü. Burada her türlü illegal anlaşma yapılır, borçlar ödenir ve yeni planlar kurulur.
Carlos Espiga, Vice’ın bu sert dünyasında büyümüş, sokakların acımasızlığına meydan okumuştu. Babası genç yaşta ölen Carlos, küçük yaşta suç dünyasına adım atmıştı. Mahallede küçük işlerle başlayıp kısa sürede kendini kanıtlamış, karanlık işlerde adını duyurmuştu. Juan’ın barı, onun için bir karargâh gibiydi. Burada, çeşitli iş birlikleri kurar, düşmanlarını bertaraf ederdi. Mahallenin saygı duyulan figürlerinden biri haline gelmişti. Ernesto Tobia, Carlos'un en yakın arkadaşı ve sağ koluydu. Onlar birlikte büyümüş, birlikte savaşmışlardı. Ernesto, Carlos'un zor zamanlarında hep yanında olmuş, ona destek çıkmıştı. Carlos'un güvenebileceği nadir insanlardan biriydi. Juan’ın barında, günün yorgunluğunu atmak için sık sık buluşur, eski günleri yad ederlerdi.
|