Hayatımın en güzel parçalarından birisi olan ve birçok kişinin tanıdığı Cafer dün rahatsızlığı sebebiyle gözlerini kapattı. 4 Sene önce yavruyken almıştım Caferi, aynı odada aynı evde 4 yıl boyunca ailecek birlikte yüzlerce anılarımız, zamanlarımız oldu. Çok hasta olduk beraber, çok tedaviler gördük hepsini atlatmıştık. Bunu atlatamadık, şehir şehir hayvan hastanelerini gezdim, herşeyi denedim ama oğlumu kurtaramadım. Bu his çok başkaymış, en iyi arkadaşı, sırdaşı dostu kaybetmek. Kendi ellerimle toprağın altına koymak, hareketsiz bir şekilde kucağıma almak ve adıyla seslendiğimde hareketsiz öyle yatışını görmek. Üzüntümü sizlerle paylaşmak istedim, iyi forumlar dilerim.
