Konunun hiç açılmaması şaşırtmadı değil. Bilmeyen, yaşı küçük arkadaşlarımız için. Farazi v Kayra, bu hayatın içine dahil olamayıp kenardan izlemek zorunda kalanların dudaklarıdır. Kullanılan altyapılar, sözlerin kullanımındaki mükemmellik, yapılan benzetmeler ve ince düşünülmüş detaylarıyla şahsi görüşümce Türk rap müziğinin sanat eseri olarak anılması gereken parçalardır.
Bir yerde okudum. Farazi v Kayra, hayatı yaşayanlara değil. Yaşayanların arasında kendini oraya ait hissetmeyen, kenardan izleyenlerin "elimi tut" çığlığı. O hafif tebessüm, acıların söze dökülmesini kendi ağzından dökülürmüşcesine dinlerken bir nebze rahatlaman. Farazi v Kayra, dışlanmışların dudaklarıdır.
Kırkım çıkmadan tekrar öldüğümde, kendi cenazeme kendi ayaklarımla giderken kulaklığımda çalan şarkı buydu. Kulaklarım duyması gereken, ihtiyacı olan cevapları duymadı. Saatlerce, on gün önce tuttuğun ellerin sahibine artık bir yabancıymış gibi davranman gerekirken içimden sayıkladıklarımdı onların sözleri. Eve gidene kadar yolda döktüğüm göz yaşlarının düştüğü omuzdu. Teşekkürler, Farazi v Kayra.
"Los olvidados sabra galy paidos." ▬ Unutulan, nasıl unutulduğunu hatırlamalı.