Konu: James Laverty (Okunma sayısı 55767 defa)

Lord Xuneity · 21.06.1985

Yeni update ve highlights yayında, görünmesi için kısa süre kilit

NELER OLMUŞTU?

Alıntı yapılan: Lord Xuneity - 08.11.2025 17:18

CHAPTER I: ATEŞI HARLAMAK

DEVAMINI OKUMAK IÇIN TIKLA: Göster Gizle

Geçtiğimiz yıllarda Dedektif Laverty, giyotinli seri katil davasını kapatarak büyük bir prestije ulaşmıştı. Ancak bu soruşturmanın çözümlenmesi kolay olmadı, hem kendisi hem de kızı soruşturma boyunca çok yaralar aldı. Yaşadıkları olumsuz hatıralardan kızını uzaklaştırmak istemişti, teğmenin odasına girdi ve ondan izin isteyerek rozetini bıraktı. Kızının lisans eğitimini sürdürmek üzere, onunla birlikte kuzeyde sakin bir eyalet olan Washington, Seattle'a taşındı. Ardin orada lisans eğitimini tamamladı ve iş hayatına atıldı. Artık küçük bir kız değil kendi hayatını kurmuş, dik duruşuyla yaşayan bir kadındı.

Kızının yuvadan ayrılmasıyla birlikte omuzlarında ne bir baba sorumluluğu, ne de mesleki sorumluluk kalmamıştı. Veteran, yıllar sonra özgürlüğün tadına baktı. Başarılı geçen dedektif kariyerinin kazandırdığı primler sayesinde neredeyse emekli olabilecek kadar birikim yapmıştı. Her zaman lüks yaşama zaafı olan Laverty, özgürlüğü bulunca kendini zıpkın gibi hissetti. Ne var ki bu yeni özgürlük onu savurganlığa sürükledi, kısa sürede kontrolü kaybederek orta yaş krizine takıldı. Mesleğe dönmek artık aklından geçmiyordu. Çalışarak heba ettiği gençliğini, kırklarındayken dolu dolu telafi etmeye çalıştı. Bunun için San Fierro'ya yerleşti, şatafatlı hayattan memnundu.

O dönemde kendi huzuru için yaşamayı ve ömrünün geri kalanında çalışmamayı istiyordu. Emeklilik sistemi için yaptığı birikimini bir yatırıma çevirmeyi planladı. Kariyerinin getirdiği bağlantıları kullanarak San Fierro'da finansal sektöre atıldı, başlarda parasını işleterek iyi kazanmıştı. Ama kırklarına gelmiş ve ömrü boyunca kafasını sokaktan kaldırmamış bir memur olarak bu işlerden pek de anlamıyordu. Borsada parasını kaybettikçe hırslandı, daha riskli yatırımlar yaptı ve daha çok battı. Hesabında kalan son binlikleri, güvendiği ve uzun zaman iş yaptığı bir finansal danışmana emanet etti, o danışman da paraları cebine indirdi. Dolandırılmıştı ve buna inanamıyordu. Eskiden insanları bakışından tanırdı, ama açgözlülüğü onun sezgilerini kör etmişti. Yolun sonu parlak görünmüyordu, paspal bir hale düştü. Banka kredilerinden faydalanarak geçimini idare etmeye başladı, düştüğü bu çukurdan çıkmak için eski dostlarından yardım arıyordu.

Herkes ona sırtını çevirirken en son utanarak kızına ulaştı. Ardin'in tek bir sözü oldu, 'sen... babam böyle biri değildi.' Yıllarını sokakta düzeni sağlamakla geçirmiş bir polis olarak, içine düştüğü durumda kendinden utandığını kabullendi. Utanç, zamanla farkındalığa döndü ve verdiği toy kararların cezasını çekti. Yalnız bırakılmak onu olgunlaştırdı, saygınlığın önemini bu safhadayken gördü. Vice doğup büyüdüğü yerdi, kaçmaya çalışsa da şehir içinden hiç çıkmamıştı. Vice'a dönüp kendisi için eski püskü bir daire tuttu. Artık sabahlara pislik içindeki bir dairede uyanıyor, her sabah aynaya bakıp yeniden başlamanın hayal kırıklığıyla yüzleşiyordu. Önce serbest işler aldı ve banka borçlarını kapatmak üzere günaşırı çalıştı, zamanla psikolojik destek de almaya başladı. Terapi sürecindeyken, zihnen derin bir boşluğun içine düşerek yolunu kaybettiğini gördü.

Orta yaş krizinden çıkarken yaşadıkları Laverty'i kendisiyle karşı karşıya getirdi. Önceden kötü ve stresli günler için suçu mesleğine ve kaderine atardı, lakin sorunun aldığı kararlarda olduğunu idrak etti. Kutsal rozet ve adaletin getirdiği vicdani sorumluluk, zannettiğinin aksine onu her zaman diri tutmuştu. Terapi dönemi bittiğinde Laverty rozetinin ağırlığı altında amacını tekrar bulmak istedi, temiz raporlarını çıkarttırıp VCPD'nin görev iadesine başvurdu. 30 Ekim tarihli görev iadesi ile yeminini tazeleyerek işine tekrar kabul edildi. Mali sıkıntıları ve aradaki uzun boşluk sebebiyle kıdemi düşürüldü, ayrıca kredileri kapatana dek İçişleri baskısı altında çalışacak. Yine de ilk vardiyasına çıkıp Vice City'nin palmiyeli gündüzlerine bakarken hayatının anlamını geri bulduğunu hissetmişti, hayatının bir parçasını geri kazanmıştı.

James Laverty, düze çıkmak ve kişisel hırsları yüzünden dolandırılarak kaybettiği prestijini geri almak için gece gündüz mesai yapan bir veteran.
Aynı zamanda göreve dönüşünden sorumlu olan Dedektif Harms'n öncülüğü ile VCPD içindeki revizyonlara ayak uydurmak zorunda.
Yaşananlarla birlikte eskisinden kararlı, istikrarlı ve dayanıklı bir mantaliteye sahip, yıllar onu baştan aşağı yeniledi.

CHAPTER II: BATAKLIKTAKI BIR VETERAN

James Laverty, göreve döndüğü ilk hafta Vice PD'de değişen prosedür&kültüre, yeni teknolojik yöntemlere ayak uydurmakta epeyce zorlandı. O, klasik yöntemlerin üzerinde palazlanarak kariyerini ilerletmiş bir dedektifti ve şimdi departmanın yeni yirmilik gençleriyle birlikte sokağa inip köpek kovalayarak kendini tekrardan göstermeliydi. Üzerindeki pası atmak için çok çabaladı, departmanda düzenlenen bütün eğitimlere ve seminerlere eksiksiz katılım sağladı. Sahada kuşak çatışmasını derinden hissediyordu, yaşadığı her bir olay iç çatışmasında "yeniden başarabilir miyim?" şüphesini doğurarak özgüvenini zedeledi. Deyim yerindeyse, rozeti taktığı ilk günlerinde çamura batmış pislik bir herifti. Üstelik sadece meslek sorunlarıyla uğraşmadı, devletin banka hesabına yatıracağı ilk maaşıyla birlikte bankanın üzerine çökeceğini biliyordu. Banka üzerine çöktüğünde bu kez polis içişleriyle sorun yaşayacaktı. Buna gün sayıyor ve her geçen gün, katıldığı her vardiyada geleceğini kafasında kurguluyordu. Kendisi bile içine düştüğü bu durumdan şüphe duymaya başlamışken, ona kim güvenirdi ki?

Ne var ki girdiği bu süreci rahatlıkla geçirebilmesi için departmanda ona destek olan ve geçmişini bilip ona saygı gösteren apoletliler de oldu. Destek olanların en başında ise onun işe geri alımını üstlenen yeni dedektif amiri P. Harms geliyordu. Harms bunu daha en başında Laverty'n dosyalarını kurcalarken söylemişti, onunla aynı bataklığa düşen pek çok memur burnout'a bağlayarak intihar ederdi. Laverty ise kendini yeniden toparlamak için azim göstermeyi tercih etti. Belki de Harms, onun bu azmini gördüğü için ona elini uzatmıştı. Zaman Laverty'e yaradı ve departmanda yeni tanıştığı isimlerden aldığı desteklerle birlikte istasyonun içinde belli bir ritim tuttu. İşe ve yenilenen kültüre ayak uydurdu. Açıkça söylenebilir ki, onun ışığı tekrar parlıyordu.

Bir süre sonra James'n göreve uyum süreci adına her şey yoluna girmeye başlamış gibiydi, gündeme gelecek maddi sorunlardan başka hiçbir şeyi düşünmüyordu. Ta ki kendisinden sorumlu amiri Philip Harms ölene kadar. Şehrin başına bela olan İranlı terör örgütüne düzenlenen operasyon sırasında Dedektif Harms'ın trajik ölümü, onu gerçekten etkiledi. Harms, belki James'in görev esnasında kaybettiği ilk meslektaşı değildi, hatta Harms ile ortak bile değillerdi. Fakat Harms, James'in geri dönüşünde emeği olan bir apoletliydi. Amiri son çatışmasında, son nefesini verirken James yanında değildi ve bu suçluluk duygusunu daha da derinleştiriyordu. Tam her şey düzeliyor gibiyken, tekrar kendini yetersizlikle karşı karşıya buldu. Artık yaşanan sorunları lehine çevirmeliydi ve mantalitesini güçlü tutmalıydı.

Aynı dönem sürüyorken Laverty'n kredi borcu sorunları tekrar gündeme geldi. İlk maaşı bankaya yattığı gün Laverty, borçlu olduğu banka tarafından çağırıldı ve müşteri temsilcisiyle hararetli bir görüşmenin akabinde uzun vadeli bir borç yapılandırması yolunu seçti. Artık aldığı maaştan büyük bir dilimi altın tepside bankaya sunmak zorundaydı. İş bununla bitmedi, dışarıya her adım attığında tekleyeceği bir kutu biranın, akşam yemeklerinin hesabını yapıyordu. Ani bir hastalık veya patlayacak yeni bir borç, neredeyse iflas etmesi anlamına geliyordu.

Tüm bu olaylarla yüzleşmek adına James, kendini extra mesailere iyice gömdü. Harms'ın göreve iadesine karşı taşıdığı güven için bir sorumluluk hissediyordu. Ayrıca borçlarını temize çekip, onurlu bir adam olduğunu ispatlayacaktı. İlerleyen günlerde daha da disipliner bir modda sadece işine odaklandı. Yıllar onun alnını kırıştırsa da tecrübesi hala bir altın değerindeydi ve bunu kullanmalıydı. Yeni birçok gence rapor formatlarını tanımladı, telsiz kullanımının püf noktalarını öğretti ve onlara bilge bir arkadaş & yeni bir ortak gibi davranarak elini uzattı. Tekrar sorgulara girmeye bile başlamıştı. Artık istasyon içerisinde aşağı yukarı eski kurt olarak kendisini gösteriyor, olaylara atılıyordu. Kendisine verilen şansı ekemezdi. Son zamanlarda bu çabasının karşılığı olarak koluna yeniden iki şevronlu apoleti taktı ve eğitmenlik görevine döndü.

Kim bilir? belki de bataklıkla girdiği boğucu çekişmeden galip gelmek üzeredir. Şimdilerde kalifiye bir eğitmen olmaya odaklı.