Konu: Vito Rogue - Sicario (Okunma sayısı 997 defa)

Godknes · 24.08.1985

“Il silenzio è la mia lingua, e la vendetta il mio accento.”
(Sessizlik benim dilimdir, intikam ise aksanım.)

BÖLÜM 1: KANLI BAĞLAR Vito Rogue, Sicilya’nın en tehlikeli bölgelerinden biri olan Corleone yakınlarındaki ufak bir köyde doğdu. Annesi bir üzüm işçisiydi, babasıysa yalnızca “R.” olarak bilinen, Cosa Nostra’ya hizmet eden bir infazcıydı. Aile bağları güçlüydü ama sevgiye değil, kurallara ve sadakate dayalıydı. Vito’nun suça atılma noktası 19 yaşında, babasının öldürüldüğü gün başladı. O günden sonra onun tek bir amacı vardı: “Baban gibi olacaksın, ondan daha sessiz, ondan daha ölümcül.” Bu sözler, hayatındaki en etkili kişi olacak “Uncle” lakaplı adamdan gelmişti.

BÖLÜM 2: RICCARDO BELLUCCI – İLK KURBAN Baglio di Trapani’de, denize yakın bağ evlerinin birinde... Riccardo Bellucci, yerel polisle işbirliği yaptığı tespit edilen ilk muhbirlerden biriydi. Cosa Nostra içinden bilgi sızdırdığı anlaşılmıştı. Vito, Riccardo’yu gecenin sessizliğinde bağ evine kadar takip etti. Ona bir şans tanımadı. Kurallar netti: “Gammaz, mezarı hazırlar.” Riccardo’nun kafasına susturuculu tabancayı dayadı ve bir tek kelime etmeden tetiği çekti. Cesedi, asmaların altına gömdü. Ertesi yıl o bağ hiç ürün vermedi.

BÖLÜM 3: GIANCARLO MANCINI – HESAP ZAMANI Palermo, gece yarısı. Giancarlo Mancini, Ancelotti ailesine ait bir otopark zincirinden para hortumluyordu. Kendisini gizlemeye çalıştı ama Cosa Nostra’nın gözü karadır. Vito gönderildi. Kulübün arka sokağında kıstırdı onu. Bu kez bir mesaj verilmesi gerekiyordu, hızlı ölüm değil. Bıçağı boğazına dayadı, diz çöktürdü. “Bu işkence değil,” dedi Vito, “Bu bir hatırlatma.” Giancarlo’nun cesedi sabah çöplükte bulunduğunda yerel gazete manşet attı: “İhanet Eden Kalp, Arnavut Kaldırımıyla Buluştu.”

BÖLÜM 4: TOMMASO VITALE – HURDA MEZARLIĞINDA SON Palermo’da işler karışıyordu. Cosa Nostra içinde bilgi sızdıranlar çoğalıyor, “temizlik” zamanı geliyordu. Tommaso Vitale, rakip bir kolun tetikçisiydi. Uncle, Vito’ya son bir emir verdi: “Sadece onu indir... ama öyle indir ki ardında hiçbir iz kalmasın.” Vito, Tommaso’yu eski bir hurda deposunda buldu. Onu paslı bir Fiat 500’ün arkasında bekledi. Tommaso: “Sen kim oluyorsun da bana ölüm getiriyorsun?” Vito: “Ben, gölgede büyüyen bir suskunluğum.” Kurşun, tam iki kaşının ortasına saplandı. Ceset, o hurdalığın içinde çürümeye bırakıldı.

BÖLÜM 5: YOLCULUK – KAÇIŞ VE VEDA 2018 yılında İtalya artık Vito için daralmıştı. Polis dosyaları birleşiyor, 3 cinayet tek klasörde toplanıyordu. Gözaltı kararı çıkmıştı. Vito için artık bir “hayalet” olma zamanıydı. Uncle, ona küçük bir zarflık pasaport ve tek yön California bileti verdi. Zarfın içindeki notta sadece şu yazıyordu: “Geçmişi unutma. Sadece üstünü ört.” Vito, Sicilya’dan ayrılmadan önce son kez köyüne döndü. Babası R.’nin mezar taşına dokundu. “Ben seni geçtim baba,” dedi. Ardından tek başına havalimanına yürüdü. California’a doğru giden uçağın tekerlekleri yerden kesilirken, Vito Rogue artık sadece bir adam değil, bir hayaletin adıydı. “Non ho mai scelto il sangue… ma il sangue ha scelto me.” (Ben asla kanı seçmedim… ama kan beni seçti.)