Yalnızlık, özgürlüktür. Özgür kalın, umudunuzu da koruyun...
Hayatın çeşitli evreleri vardır. Her evre kendi içinde birçok hadiseyi, duyguyu hatta çelişkiyi barındırıyor. Gün içinde bile onlarca kez değişen ruh halimizi anlamaya çalışarak günü yitiririz. Bazen bir mutluluk ile selamlıyor, bazen de büyük bir hayal kırıklığıyla karşılıyor hayat bizi. Sevinçler, hüzünler, düş kırıklıkları ile inişli ve çıkışlı bir serüvene dönüşüyor yaşam. Bu gelgitler içinde çoğu kez dilimizden “Her şey boş” cümlesi dökülür. Bunu söylememize sebep genelde etrafımızdaki insanlardır. Buna rağmen hayatımızdaki boşlukları, yalnızlıkları yine insan ile doldurmaya çalışıyoruz. Fakat bu çaba her zaman arzu edilen sonuca ulaştıramıyor bizi. Hatta çoğu kez bizi yalnızlığa terk ederek dünyamızda daha büyük boşluklar meydana getiren yine insandır.
İnsanoğlu tabiatı gereği hayata dair büyük korkular taşır. Yalnızlık bu korkuların temelini teşkil etmiştir her zaman. Zira insan en zor zamanları yalnız yaşamak zorundadır. Hastalıkların acısını yalnız yaşar insan, keza ölümü de… Hastalığı da ölümü de paylaşmanın bir yolu yok. Buna rağmen hayatımıza anne, baba, eş ve çocuklar dışında birçok arkadaş ve dost sığdırma telaşına kapılmışızdır. Belki de bütün bu çabalarımız yalnız kalma korkumuzdandır.
Yalnızlık, insanlığın en yalın gerçeği olmasına karşın her zaman buna karşı çareler aramaktayız. Yalnızlık korkusundan kurtulduğumuz zaman insan ve tabiat ile de sağlıklı bir diyalog kurabiliriz. Bütün kamburlarımızdan kurtulmuş olarak, bizi yalnızlığa terk etmeyecek olan tek dost ile baş başayız artık. Bu durumdaki insanın beklentileri, arzuları bir başka insana zorluk getirmez. Bu yüzden insan ile barışık yaşar, dost ve arkadaş ile hayatını zenginleştirir. Ama gerçek dost dışında her şeyin fani olduğunu unutmadan. İşte insanoğlu için gerçek özgürlük de budur…
Belki de özgürlüğün diğer adı yalnızlıktır. Başka bir deyişle kendini bilmektir, yalnızlık. Nihayetinde yalnızlık yüreklerimizde gizlenmiş geleceğimizdir. Birçok insan bunu kabul etmemiştir lakin bu gerçeği de değiştirememiştir. Zira yalnızlığa alışamayan insan özgürlüğü içselleştirememiştir. Hep birilerine yaslanarak ayakta durmamaya çalışan insanlık, yaslandığı her şeyin, her insanın tek tek yıkılışını gördüğü halde tecrübe etmeye devam etmiştir. Eski insanlar “Yalnızlık karda ölüm gibidir. Tebessüm ederken yaşama veda eder insan” dermiş.
Vice şehrinde yıllardır yaşayan bir Randy olarak, yalnızlık hakkında aldığım ders tam olarak bu şekilde. Yalnız olmaktan korkmayın, yalnızlık kalıcı bir şey değil, geçici bir şeydir. Sizi her zaman sevecek ve yanınızda olacak kişilerin olacağını bilerek umudunuzu sakın kesmeyin...
Her günün içinde bir ışık, bir umut saklıdır.
-Sir Randolph "Randy" Mitchell
| |
..........EDITOR..........
|
Konu: Sir Randolph "Randy" Mitchell (Okunma sayısı 43363 defa)