0 Üye0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
evolutionofrandy m.
Rumuz: hayaller, gerçekleşmek için vardır Yorum: tanrım. bana bir kapı aç. bu yaptığım şey, benim yolumdur. buradan ilerliyorum. ben, bunu yapabiliyorum. başka bir şey yapamıyorum. yaptığım şeyden dolayı gururluyum, mutluyum, huzurluyum ve bunu seviyorum. konuyu biliyorsun. şüphesiz ki sen, gerçekten isteyenlerin her zaman yanında oldun ve onlara kapıyı açtım. tanrım, bana o kapıyı aç.
Randy'nin Gece Hikayeleri 33. Bölüm: Ben & olmuyorrrrr! & hayat Ve geceye veda, yeni güne merhaba deme zamanı...Bu sesi özlediniz mi? Ben pek özlemedim ya, ne yalan söyleyeyim.Ama bunu yapmam gerekiyor, işim bu çünkü. İşim ne mi?Buraya özgür, bağımsız, tarafsız ve eğlenceli medya düzenini getirmek.Bunu sağladığımı düşünüp düşünmemek sizlere kalmış. Ben Randy. Son yayından bu yayına kadar hayatımda çok ama çok şey oldu.Hayatımdaki en önemli gelişme, ölümden dönmemdi. Bir kalp krizi geçirdim. Bir hafta önce gün boyu geçirdiğim titremelerin sonucunda----hipertansiyonum tavan yaptı ve kalp krizi geçirdim. Yaklaşık birkaç gün hastanede kaldıktan sonra taburcu oldum ancak kendimi hiçbir zaman...--iyi hissetmedim. Ta ki, iki gün öncesine kadar.İki gün önce, sevdiklerimden hatta bir şampiyondan aldığım destek benim adeta... yeniden doğmamı sağladı.Yeniden bu hayata atıldım ve işte sizlerin karşısındayım.Çok fazla "ben" konuşmadık mı? Hadi yayına geçelim. Terapime başlıyoruz.En sevdiğim kelimelerden biridir: "Olmuyor, olmuyor!" Olmuyor.Bayılırım. En kolay çıkıştır bu, olmuyor çıkışı.Yaptım, beceremedim, olmadı, olmuyor. Olmuyor ya işte!Ve hemen de vazgeçerler bu "olmuyor" diyenler.Vazgeçeler, bir kere denedim olmadı, bir daha yapmam derler...Oysa ki biliriz biz, bir kerede bunun olmayacağını...Aynısı, bizim hayatımızda farklı yerlerde karşımıza çıkmaz mı?Bazen... ben bunu çok sık yaşarım, çok sevdiğim insanlara bazen fikirlerimi söylerim.Derim ki; "Bunu böyle yapmanız lazım. Öyle olunca oluyor, çünkü ben bunu deneyimledim. Siz de yaparsanız siz de aynı sonuca ulaşabilirsiniz." diye.Bunu bir kere değil, defalarca söylüyorum.En sonunda şunu söylerler bana genelde:"Eh, Randy. Sen bunu söylemiştin, tamam anladık. Aptal mıyız? Geçen sefer de söylemiştin?"Oysa ki makine böyle çalışmıyor...Bir söz vardır: "Sık sık verilen öğütten sıkılma. Çünkü, çiviyi çakmak için defalarca vurmak gerekir..."Deneyin. Sadece, deneyin. Olmadı mı? Eh, bir daha deneyin o zaman?!Şimdi... iş dünyasında olanların, herhangi bir yerde çalışanların aklından mutlaka şunlar geçiyordur bence:Bir medya patronu olsam da, ben bu gece sizlerin sözcüsü olacağım.Dört saatini yaşamak için sekiz saat çalışıyoruz hayatımızda. Her gün.Sekiz saat çalışıyoruz, sadece dört saat yaşayabilmek için. O kadar vaktimiz var.Uykuyu ve ulaşımı çıkardığımızda o kadar süre kalıyor sadece.Ya da haftanın bir gününün tadını çıkarabilmek için altı gün çalışmamız lazım.On beş dakika yemek yiyebilmek için, sekiz saat çalışabilmek lazım...Akşamları sekiz saat uyuyabilmek için de sekiz saat çalışabilmek gerekiyor.Sadece şanslıysanız iki hafta tatil yapabilmek için, bütün yıl çalışmanız gerekiyor. Bütün yıl!İki hafta tatil yapabilmek için, bütün yılınızı vermelisiniz! O da şanslıysanız...Bütün hayatımızı ama bütün hayatımızı emekli olup oraya buraya gitmek için hayal kurarak geçiriyoruz.Ama, fark ediyoruz ki, bir süre sonra... bu emeklilikten sonra, fark ediyoruz ki:Biz bütün hayatımız boyunca kendimizi unutmuşuz ya! Gerçekten unutmuşuz! Kendimizi unutmuşuz.Bize bir "şey" verilmiş. Bu bir parodi gibi.Sen bunu yaparsan bu olacak denmiş, kandırmışlar. Bütün hayatımız boyunca bunu yapmışız.Eeee? diyoruz. İşte, şartlar böyle deniyor...Belki de bu bir nevi kölelik gibi bir şey. Ve işin enteresanı biz bu köleliğe o kadar alışmışız ki, zincirlerimizi göremiyoruz.Asla göremiyoruz! Oysa ki hayat çok kısa.Çok... çok kısa bir yolculuk. Neden yaşamıyoruz ya?Benden bu gecelik bu kadar, sizleri çok seviyorum! * * öpücük sesi * *Sevgi ile kalın...
Konu: Sir Randolph "Randy" Mitchell (Okunma sayısı 43466 defa)