Rida Crew'in Doğuşu
Yıl 2020 İlk Temas
Şehir... Uykusuz, acımasız ve unutkan. Işıkları parlak ama sokakları karanlık. Kuralların sadece zayıfları bastırmak için var olduğu, adaletin sustuğu bir yer burası. Her köşe başı, her teneke duvar, bir zamanlar anlatılmayan hikâyelerle dolu. Bu sokaklarda umut, ya hızla koşar ya da sessizce ölür. İşte tam da bu kaosun ortasında doğdu R.I.D.A. Ne bir kahramanlık masalı, ne de planlı bir isyan. Rida, sistemin görmezden geldiği arka sokakların kendi dengesini kurma çabasıydı. Adını duymayanlar, ona “çete” dedi. Anlamayanlar, “baş belası.” Ama bilenler için Rida, sokaklarının diliydi. Kuralların adaleti değil, hak edenin hakkını aldığı bir düzen. Rida'nın temelleri, ihanetin gölgesinde, hayatta kalmanın tek başarı sayıldığı bir zamanda atıldı. Ne zenginlik ne güç; sadece onurlu bir duruştu amaç. Betonun arasından çıkan çelik gibi sert, rüzgârda savrulsa da yere düşmeyen bir iradeyle kuruldu. İlk gece, sokak lambaları yanmıyordu. Sadece duvarlara yazılan kelimeler vardı: "Rida geldi." Bu bir tehdit değildi, uyarı da sayılmazdı. Bu, şehrin unutulmuş damarlarına atılan ilk nabızdı. Ve o günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
Rida Crew'in Şehire Alışma Süreci
Yıl 2021 Zorlu Bir Süreç
R.I.D.A'nın bu şehre alışması kolay olmadı. Amerika, zayıf olanı hemen fark eder. Ya ezer, ya da unutur. Bu şehir, geçmişinle ilgilenmez. Nereden geldiğini değil, burada ne yapabileceğini sorar. Sessiz kalanlar ya yok olur ya da beklenmedik anda sahneye çıkar. Başlangıçta sokaklar soğuktu. Her duvar bir sırt, her köşe bir pusuydu. Kimse kapısını açmadı, kimse yüzünü dönmedi. Güven kelimesi burada bir lüks, ihanet ise sıradan bir alışkanlıktı. Dedikodular yayıldı, sırtlar dönüldü, fırsatçılar çevrede döndü durdu. Ama R.I.D.A geri adım atmadı. Sokaklar bir harita gibiydi. Okumasını bilen, yönünü bulurdu. Rida, her adımı sabırla attı. Sesini yükseltmedi, küçük izler bıraktı. Yıkılmadı, şikayet etmedi, bilerek sustu. Çünkü bu şehir, sabredeni tanır, gücünü göstereni kabul eder. Sokak sokak dolaşıldı, köşe köşe öğrenildi. Kapılar kapandığında bir son olmadı, sadece yön değişti.
Yeni Bir Sayfa
Yıl 2022 Vice City'e İlk Adım
Zaman geçti, 2022’nin sonuna doğru rotalarını Vice City’e çevirdiler. Şehir onları daha ilk günden sınadı. Vice City sokakları sertti, büyük çeteler çoktan düzenini kurmuştu. Yine de geri adım atmadılar. Onlar için burası bir sınavdı: ya kaybolacaklardı ya da iz bırakacaklardı. Günlerce şehirde dolaştılar, hangi sokak kendilerine ait olabilirdi diye arandılar. Sonunda yolları Willowfield’a düştü. Burası gözden uzak ama stratejik bir mahalleydi. Kimse sahiplenmemişti, kimse uğruna savaşmamıştı. İşte o an karar verildi: R.I.D.A’nın kalbi artık Willowfield’de atacak. O ilk günlerde hâlâ toy olduklarını saklayamıyorlardı. Mahalle köşelerinde dikilip gece yarısı kendi aralarında planlar yapıyor, bazen hatalı adımlar atıyorlardı. Ama içlerinden biri diğerlerinden farklıydı: Adrian Karpov. O sadece çetenin bir üyesi değildi; Willowfield’in ruhunu üzerine almış gibiydi. Mahallede herkes onu gördüğünde çetenin orada olduğunu anlardı. Adrian, sokağın kalbi olmuştu. Vice City’nin büyük çeteleri R.I.D.A’yı küçümsüyordu. “Çocuk bunlar,” diyorlardı. “İki gün dayanamazlar.” Ama Adrian’ın varlığı, çetenin dağılmasını engelleyen görünmez bir çimento gibiydi. Diğerleri toydu, hatalar yapıyordu, bazen birbirlerine bile ters düşüyorlardı. Sokağın sakinliği, hepsini yeniden bir araya getiriyordu.
Köşe Başı Duman Duvar Altı İz
Yıl 2023 Vice City
Sokakta işler küçük başlar, küçük döner. Bir akşam, sokağın aşağısında ki eski telefon kulübesinin yanına bir kutu bırakıldı. İçinde parlak ambalajlara sarılı sahte sigaralar vardı. Gerçek gibi duran ama market fiyatının yarısına giden dumanlar. Sadece bilen alırdı, sormazdı. Alıp cebe atar, köşe başında yakar giderdi. Bu iş gürültüsüzdü, zaten sokakta gürültü fazla olan işler uzun sürmezdi. Kutular tükenince bir sonrakinde daha fazlası geldi. Her gelen biraz daha hızlı bitti. Mahalledeki duman değişti, ama kimse şikâyet etmedi. Aynı gecenin geç saatinde, boş bir duvarda bir iz belirdi. Sprey kutusunun sesi kısa sürdü, ama duvar konuşmaya başladı. Bir işaretti bu, bir gölge, bir iz. Tag zorunlu değildi ama bazı duvarlar sessiz kalmasın isterdi. Kimse yakalanmadı, kimse konuşmadı. Ama ertesi sabah o sokaktan geçen herkes bir şeyin değiştiğini anladı. Çünkü hem duman hem iz aynı yerden çıkıyordu artık. Sessizdi, yeniydi, ama sokağın diline işlemeye başlamıştı. Kimse adını sormadı, kimse “kim satıyor?” demedi. Çünkü sokak böyleydi. Alan da, satan da çok konuşmazdı. Sadece neyin nerede olduğunu bilen, ne zaman nasıl davranacağını da bilirdi. Boş kutular çöp bidonlarının içine karıştı, içi dolular başka köşelere gitti. Aynı ürün, üç farklı elde, üç farklı fiyattan satıldı. Küçük paralar döndü ama herkes payını aldı. O gece R.I.D.A’nın adı yüksek sesle anılmadı ama sokakta nefes olan her yerde hissedildi. Sahte sigara birkaç gece daha aynı noktalarda döndü. Tag atılan duvarın yanında sessiz satış devam etti. Kimse bağırmadı, kimse afiş asmadı. Ama R.I.D.A’nın adı artık o sokakta bir fısıltı değil, alışkanlık oldu. Dumanla gelen kazanç, duvarda kalan izle birleşti. Küçük, risksiz, ama gerçekti.
Kaybetmeden Kazanmak
Yıl 2023 Vice City Sıkı Dostluklar
Herkes yolun açık olduğunu sandı iş belliydi mal hazırdı bağlantı kurulmuştu sokak bir kez olsun yumuşak davranacak gibiydi ama sokak ne zaman yumuşadı ki biri eksik söyledi biri fazla güvendi biri hiç sorgulamadı sonra ne varsa elde kaldı ne para geldi ne laf yerine oturdu sokakta hata yapılmaz ama herkes yapar mesele hata değil onunla ne yaptığındır o gece herkes köşesine çekildi ne mesaj vardı ne ses herkes biraz içine döndü çünkü kaybetmek alışıldık ama sindirmek zordur ama işin garibi kaybetmek olmadı çünkü kimse vazgeçmedi herkesin aklında aynı şey vardı olmadı evet ama olacak çünkü bu iş bir defalık değil bu iş zemin kurmak bu iş düşüp düşüp daha sağlam kalkmak bir daha güvenmeden değil daha iyi bakarak yürümek mesele satmak değil mesele duruş koymak mesele baştan bilmek ki bu iş sadece parayla değil sabırla çevreyle sokakla yürür bu yüzden o gece R.I.D.A dağılmadı sadece düşündü sabah olunca konuşulmadı ama bir şey değişmişti bir daha aynı basitliğe düşülmeyecek bir daha acele edilmeyecek ve en önemlisi bir daha kendinden vazgeçilmeyecek çünkü bazı şeyler kaybedilmeden kazanılmaz bazı şeyler sadece düşmeden anlaşılmaz..
R.I.D.A'nın Amacı Neydi
Yıl 2024 Vice City
Sokaklar ayrım yapmaz. Adım atanı tanımaz, konuşanı dinlemez, görünüşe değil yürüyüşe bakar. Bu yüzden R.I.D.A, sokaklarda doğdu. Çünkü sokaklar kadar adil bir yer yoktu. Orada ne renk vardı, ne dil, ne de kimlik. Sadece ayakta kalan, düşeni kaldıran ve aynı kaldırımı paylaşan insanlar vardı. R.I.D.A, bu anlayışın adıdır. Herkesin dışlandığı yerde sahip çıkan, diğerlerinin yanında duran, parçalanmışların bir araya gelmesini isteyen bir düzendir. Hiçbir zaman “biz” ve “onlar” olmadı. Sadece “biz varız” denildi. Çünkü inanıldı ki, şehir sadece güçlü olanın değil, birlikte duranların evidir. Bir duvar yazısında başlar bazen R.I.D.A’nın hikâyesi. Bir parkta paylaşılan ekmekte, bir köşede sırt sırta verilen mücadelede, aynı rüzgâra karşı durulan bir gecede… Kim olduğun önemli değil, nereden geldiğin değil, nasıl yürüdüğün önemli. R.I.D.A, farklı seslerin aynı ritimde attığı bir adımdır. Bu şehir çok gördü; ayıranları, bölenleri, parçalayanları... Ama ilk kez bir oluşum, herkesi aynı çatı altına çağırdı. Renklerin çatışmadığı, aksine birleştiği bir yapı kuruldu. R.I.D.A'nın amacı büyümek değil, büyütmek. Kendiyle barışık olmayanlara barınak, kendi sesini bulamayanlara yankı olmaktır.
R.I.D.A'nın Latinlere Beslediği Kin
Yıl 2025 Vice City
Sokaklar bazen sadece yürümek için değildir. Bazen ses yükselir, bazen adımlar sertleşir. O günlerden biri de tam öğle vakti, eski karavanların dizildiği ara sokakta yaşandı. Bir duvara yeni bir bayrak boyanmıştı; kırmızı, sarı, yeşil tonlarında, altına birkaç İspanyolca kelimeyle beraber. Yeni bir bölge işaretiydi bu. Latinlerin izi gibi. Belki biz de buradayız demekti, belki “dokunmayın” demek. Ama sokak öyle bir yerdi ki, üst üste gelen izler ya birleşir ya çatışır. O duvardan sadece bir kaldırım ileride, günler önce atılmış başka bir iz vardı. R.I.D.A'nın kendi işareti. Büyük değildi, süslü de değil. Ama oradaydı. Herkes görmüştü. İki işaret aynı duvarda buluşmadı, ama aynı sokağı paylaşmak zorunda kaldı. Ve işte gerginlik tam da oradan başladı. İlk ses, sokakta yankılanan bir teneke kutunun düşüşüydü. Ardından duvarda duran eski tahta paletin yere çarpması geldi. Hiçbir kelime duyulmadı ama bakışların yerini adımlar aldı. Adımların yönü belli oldu. Kırık kaldırımların arasında duran eski çöp bidonları bile gerildi. O an sokak, iki tarafın da kendini unutturmak istemediğini hissetti. Çatışma büyük değildi. Ne silah, ne bıçak, ne de bağırış. Sadece birkaç sert hareket, birkaç boş kutunun havada dönmesi, bir-iki posta kutusunun devrilmesi. Birinin boyası duvara sıçradı, birinin sigara dumanı diğerinin alanına karıştı. Ama her şey kısa sürdü. Çünkü sokak bu tür şeyleri uzatmaz. Büyürse kan olur, küçülürse iz olur. O gün iz kaldı. Duvarın altındaki işaretlerden biri silindi, diğeri yarım kaldı. Ama sokağın hafızası tamdı. Her geçen, o köşedeki hafif kazınmış boyaya, yerde hâlâ duran devrilmiş posta kutusuna bakarak bir şeylerin olduğunu anlardı. Her şey bitmişti ama hiçbir şey unutulmamıştı. Çünkü sokakta yaşanan hiçbir şey tam olarak silinmez, sadece şekil değiştirirdi. Latinlerin boyası başka duvarlara kaydı. R.I.D.A’nın izi ise sessizce kaldırımda devam etti. Aynı sokakta yürümeye devam ettiler ama artık herkes nerede duracağını biliyordu. Kavga çıkmadı, ama sınır çizildi. Ve o sınır, kırık bir kaldırımın kenarında, susmuş bir duvarın altında yaşamaya devam etti.
İnişler Çıkışlar
Yıl 2025 Vice City
Sokakta para her zaman düzenli gelmez. Bazı günler iş iyi gider, bazı günler kutular yarı boş kalır. R.I.D.A’nın inişleri ve çıkışları böyleydi. Bir hafta başı, birkaç tane sahte sigara kutusu köşe başında sessizce tükenmişti. O duman satışı, az para da olsa mahallenin küçük nefeslerinden biriydi. Sonra, birkaç gün boyunca kutular geldi ama alıcı bulamadı. Fiyatlar düşünce kazanç daha da azaldı. Sokak, sesini kısmak zorunda kaldı. Çıkışlar ise ufaktan başladı. Bir akşam, eski bir pazarda uygun fiyata toplanan birkaç koli atıştırmalıklar mahallede satıldı. Küçük kâr, ama umut verdi. Aynı hafta içinde, başka bir köşede eski bisiklet parçaları tamir edildi, satıldı. Ne para çoktu ne çok değil ama yetti. Sokak biraz nefes aldı. Ama inişler geri geldi. Bir gece, beklenmedik bir yağmur, sokağı yıkadı gibi oldu. Satışlar durdu, bazı kutular ıslandı, bozuldu. Duvardaki işaretler solmaya başladı. Sokak yorgundu. O anlarda kimse yüksek sesle zorluk var demedi ama herkes hissetti. Yine de çıkış geldi. Kırık kaldırımların arasında, küçük bir tezgah açıldı. Ucuz telefon aksesuarları, basit çerezler… Herkes biraz daha dikkatli aldı, biraz daha az harcadı. Sessiz bir umut yeşerdi. R.I.D.A sokakta küçük adımlarla ilerledi. Büyümedi, ama hayatta kaldı. Sokak böyleydi. Bir gün kısık bir duman olur, ertesi gün duvarda yeni bir iz. Para gelmese de iş devam etti. Çünkü R.I.D.A için sokak hep aynı kaldı, zor ama vazgeçilmeyecek bir şekilde..
Arka Sokak Pazarlığı
Yıl 2025 Vice City
Sokak her zaman bir anlaşma yeri değildir ama bazen küçük pazarlıklar yapılır. Bir akşam üzeri, eski bakkalın önünde sessiz sessiz bir paket el değiştiriyordu. Üzerinde büyük bir anlam yoktu, sadece birkaç kuruşluk eşya ama işin içinde biraz parmak hesabı vardı. Fiyat belli değildi, ne alan ne satan acele ediyordu. Birkaç kelime yerine birkaç bakışla halledildi. Sokakta böyle ufak işlerin keyfi başkadır. Kimi zaman aynı ürün iki farklı yerde farklı fiyatla satılır, kimse şaşırmaz. Çünkü pazarlık, paranın kokusunu azaltır. Küçük kazanılan paralar sokakta sessiz sessiz birikir. Dumanla birlikte, o sessizlik büyür. Herkes kendi işini yapar, kimse kimseye karışmaz. Arka sokakta dönen işler böyle olur, ne büyük ne küçük, sadece kendi ritminde.
Kültür
Multiracial Gang Kültürü
Multiracial gang, yani çok ırklı çete kültürü, farklı ırk ve etnik kökenlerden gençlerin bir araya gelerek oluşturduğu, özellikle şehir merkezlerinde yaygın olan sosyal gruplardır. Bu çeteler, siyah, beyaz ve bazen diğer etnik gruplardan bireylerin ortak bir aidiyet duygusuyla birleştiği, sokak kültürü, müzik, giyim tarzı ve dil kullanımı gibi unsurlarla birbirine bağlı yapılar oluşturur. Farklı kültürlerin etkilerini harmanlayarak kendilerine özgü bir kimlik yaratırlar. Bu gruplar genellikle kendi mahallelerinde güç göstergesi olur, sokak hakimiyeti sağlamaya çalışır ve ekonomik kazanç elde etmek için çeşitli yollar dener. Aynı zamanda üyelerine sosyal destek sunar, koruma sağlar ve aidiyet duygusunu pekiştirir. Özellikle gençler için bu çeteler, aileden ve toplumdan gördükleri eksiklikleri dolduran, alternatif bir aile ortamı görevi görür. Böylece hem kişisel hem de toplumsal anlamda dayanışma ve bağlılık oluştururlar.
Stil Tarz ve İfade
Giyim tarzı genellikle rahat, spor ve sokak modası (hoodie, snapback şapka, spor ayakkabı).
Hip-hop, rap müziği kültürünün etkisi çok fazladır.
Konuşma tarzı, argo ve bölgesel slang (argo kelimeler) ile doludur.
Sosyal medyada ve sokakta kendilerini bu jargonla ifade ederler.
Sık Kullandığımız Jargonumuz ve Temel Terimler
Homies / Dawgs / Bros
Çete üyelerinin birbirine hitap ettiği samimi terimler. Arkadaş, kardeş anlamında kullanılır.
OG (Original Gangster)
Çetenin eski, saygı gören ve deneyimli üyesi.
Hood
Çetenin veya üyenin geldiği mahalle, genelde düşük gelirli şehir bölgesi.
Beef
Çeteler veya üyeler arasında çıkan kavga, husumet.
Set
Çetenin alt grubu veya kolu. Büyük çetenin içinde farklı “set”ler olabilir.
Tagging
Çete üyelerinin duvarlara, sokak köşelerine isimlerini veya sembollerini yazmaları, yani “grafiti” yapmaları.
Flex
Gücünü, maddi durumunu veya statüsünü göstermek, hava atmak.
Cap / No Cap
Yalan söylemek / yalan söylememek. Örneğin “No cap” demek “Doğru söylüyorum” anlamında.
Ride or Die
Çeteye ve arkadaşlarına her koşulda bağlı olmak.
Trap
Genelde uyuşturucu satışının yapıldığı yer, aynı zamanda zor mahalle.
Strapped
Silahlı olmak.
Konu: R.I.D.A. Crew Willowfield Gang (Okunma sayısı 2010 defa)