eski memur ventresca

[egoat]

[egoat]

[indias]

kardeş

[egoat]

[egoat]

[egoat]

Krallar ölmez, sadece tahttan iner.

[egoat]

[egoat]

Travis,

Bunu yüzüne söyleyemeyeceğimi biliyordum. Söyleseydim gitmeme izin vermezdin. Ve haklı olurdun.

Sana hiçbir zaman anlatmadığım bir şey vardı. Babamın eski borçları... Karanlık adamlara bulaşmış kirli paralar. Yıllardır peşimdeydi, şimdi gelip beni buldular. Seni, annemi ya da başka kimseyi buna bulaştıramam. 
Bana “Sean” diye seslendiğin o her geceyi senden çalmak istemezdim ama başka yol yoktu.

Yanımda olsan kavga ederdik. Belki yine sokakta sabahlardık. Belki birlikte ölürdük. Ama senin mezarına bakamam, Travis. Yapamam. Bu yüzden gidiyorum.

Seninle büyüdüm. Sırtımızı hep birbirimize verdik. Dayak yerken bile güldük. Şimdi ilk kez tek başına kalacaksın, biliyorum. Ben de kalacağım — ama bu boktan şehirde değil.

Sigaranı biraz azalt. İçkiyi abartma. Seni kimse yıkamaz — ben bile.

Bir gün belki kapını çalarım. 
Belki de çalamam. 
Kızma. Kızsan da haklısın.

Seni seviyorum, kardeşim gibi. Kendine dikkat et. 
Travis Ventresca, her türlü ayakta kalır.

— Sean

[egoat]

TRAVIS VENTRESCA ARTIK ESKİ TRAVIS DEĞİL

Bir zamanlar gece vardiyalarında Sean’la aynı devriye arabasında sigara içip, bir şaka uğruna kurşun yiyecek kadar umursamazdı. Aynı yatağı, aynı dayağı, aynı sırrı paylaştığı tek dostu vardı: Sean Ricci.

Şimdi Travis elinde buruşturulmuş bir mektupla oturuyor. İçindeki cümleleri ezberledi, yine de okumaktan kendini alamıyor. Sean bir veda bile etmeden gitti. Travis’in bildiği bütün “veda” şekillerini yerle bir ederek. 
Birlikte sızdıkları gece köşelerinden şimdi Travis tek başına eve dönüyor. Kapıyı tek başına açıyor. Kahveyi iki fincan değil, bir fincan demliyor. İçki şişeleri masada sıraya diziliyor, kül tablası ağzına kadar doluyor. 
Ve Travis sessiz kalıyor. Çünkü konuşacak kimsesi kalmadı.

Eskiden Travis’in karizması şakalarından gelirdi. Şimdi gözlerinin altındaki morluktan, sesindeki kırgınlıktan geliyor. Konuşmuyor, bakıyor. Bir şeyi anlatması gerekirse bir sigara yakıyor, külü yere düşmeden susuyor. 
İş yerinde kimse ne olduğunu sormaya cesaret edemiyor. Çünkü Travis’in sessizliği, artık herkesi tedirgin ediyor.

Sean’sız geçen ilk gecede Travis bir şey fark etti: 
Dostsuz, yaralı ve kirli bir şehirde ayakta kalmak, gülerek olmuyor. Şimdi Travis gülmüyor. 
Artık şakaları mezara gömdü. İçindeki öfkeyi susturmak için alkol yetmiyor — bu yüzden artık kurşun da yetmeyecek.

[egoat]