Lucky "Veteran" Bills

[Falacer]

Adını kimse tam olarak bilmiyor. Vice City’de insanlar ona sadece “Lucky Bill” diyor. Fısıltıyla, dikkatle. Bazıları onun bir zamanlar donanmanın özel kuvvetlerinde görev yaptığını söyler. Diğerleri ise çok daha karanlık şeylerden bahseder. Eski görev dosyaları, kara operasyonlar, üzeri çizilmiş isimler… Ama neyin gerçek, neyin söylenti olduğunu Bill umursamıyor. Onun için geçmiş, sadece iyi gizlenmiş bir yara gibi. Kanaması durmuş ama hâlâ acı veriyor.

Babası, Amiral Thomas R. McCullen, Amerikan Donanması’nın en katı, en sessiz adamlarından biriydi. Sadece görevden bahsederdi. Duygulara yer yoktu. Bill annesini hiç tanımadı, onunla ilgili bir hikâye bile duymadı. Evde tek kural vardı: itaat. On iki yaşında ilk kez bir bıçak tuttuğunda, babası sadece bir kez konuştu: “Ya kesersin ya kesilirsin.”

On yedi yaşında kendi kimliğini yaktı ve kayıplara karıştı. Kayıt dışı askerî projelere gönüllü oldu. Ne için savaştığını bilmeden yıllarca operasyondan operasyona sürüklendi. Afgan dağlarında, Afrika ormanlarında, Latin Amerika bataklıklarında iz bırakmadan iş bitiren bir hayalete dönüştü. Yanındaki tim üyeleri birer birer düştü. Kimi vuruldu, kimi intihar etti, kimi aklını yitirdi. Geriye sadece Bill kaldı. Hayatta kalmak, onun laneti oldu.

Sivile döndüğünde 34 yaşındaydı ama gözleri 60 yıl yaşamış gibiydi. Artık emir almıyordu ama hâlâ her adımını hesaplayarak atıyordu. Vice City’ye geldiğinde sessizdi, görünmezdi. Ama şehir onu kısa sürede tanıdı. Birkaç ay içinde, yeraltı dünyasında adı duyulmaya başladı. Bir barda çıkan kavgada, üç adamı tek başına yere serdi. Sonra bir muhbir ortadan kayboldu. Bir gece kulübü sahibinin cesedi limanda bulundu. Olay yerinde her seferinde bir ipucu bırakıldı: kahverengi bir bere.

Bu bere, babasından kalan tek şeydi. “Bill’in Şapkası” dedikleri o eski kumaş parçası, aslında bir nişandı. Sadece dört adet üretilmişti. “Kara Dört” adlı özel bir birliğin simgesiydi. Şimdi Amerika’da yalnızca bir tanesi aktif dolaşımda. Bill’in başında. Onu görenler bazen tanır, gözlerini kaçırır. Çünkü o şapka, bir dönemin hayaletini taşır.

Bugün Bill 39 yaşında. Geceleri İskoç viskisi içer. Yalnızdır ama yalnızlıktan şikayet etmez. Silahını göstermez ama kullanmak zorunda kalırsa tereddüt etmez. Savaş onun için bitmedi, sadece cephe değiştirdi. Şimdi sokaklardaki savaşın ortasında, kendi yöntemleriyle adalet dağıtıyor. Ve onu tanıyan herkes biliyor ki… Eğer Lucky Bill bir mekâna girdiyse, işler daha yeni başlıyordur.

“Savaş insanı öldürmez. Hayatta bıraktıklarıyla yaşatır.”

[Falacer]

rez

[EYMENKKALE71]

?

Güzel tanıtım başarılar dost 

[Falacer]

[Falacer]

[Falacer]

Kilit Arşiv. @reagan