Ryder Ferrari’nin Ortaya Çıkışı
Ryder, çocukluğundan beri kavga ve belanın içine düşmeye yatkındı. Federico, bu ateşi söndürmek yerine ona yön vermeyi seçti. Çünkü Ryder’ın öfkesinin içinde dizginlenemeyen bir enerji, tehlikeli ama kullanışlı bir potansiyel vardı. Federico, kardeşini gölge dövüşlerinden sokak bahislerine, ufak tefek soygunlardan uyuşturucu dağıtımlarına kadar birçok işe bilerek soktu. Ryder her defasında kanın kokusunu, paranın tadını ve kaosun müziğini daha çok sevdi.Mancuso ailesi, şehrin güney tarafında Ferrari’lerin ticaret yollarına göz diktiğinde, Federico yıllardır beklediği hamleyi yaptı. Masaya kendi ismini koymadı. Bunun yerine, sokaklarda "serseri mayın" diye anılan Ryder Ferrari’yi sürdü."Burada artık Ferrari’nin sözü geçer."Bu, bir duyuruydu. Bir işaret fişeği. O andan sonra şehirdeki herkes Ryder Ferrari’nin sahaya sürüldüğünü, Ferrari ailesinin sadece bir “asker disiplini” değil, aynı zamanda bir “kaos silahı” da olduğunu anladı.
Federico’nun hesaplı adımları ve Ryder’ın patlayan öfkesi, Ferrari kardeşleri farklı ama tamamlayıcı kılıyordu. Mancuso’lar için bu, yeni ve tehlikeli bir oyunun başladığı anlamına geliyordu. Ryder artık sadece Federico’nun kardeşi değil, Ferrari hanedanının sahadaki kudurmuş kurduydu.Westgate Casino’nun Arkasında
Casino’nun arkasındaki dar sokak loş bir ışığa gömülmüştü. Birkaç arka lambanın sönük aydınlığı ve sokaklardan sızan sis, mekânı bir mezarlık sessizliğiyle dolduruyordu.
Ryder, sigarasını agresif bir şekilde yere attı, ayağıyla ezdi. Federico’nun planlarını sorguluyor, kendi yöntemlerini öne sürüyordu. Sesinde meydan okuma, sözlerinde alay vardı.“Ben senin taşeronun değilim, Federico! Vice benim elimde yanar, senin hesap makinelerinde değil.”Bu sözler, bir Ferrari’den diğerine söylenmiş değildi; sanki bir sokak serserisinin ağzından dökülmüştü. Federico’nun gözleri karardı. Kardeşiyle yıllardır kurduğu disiplin çizgisi bir anda parçalanıyordu.
Bir adım öne çıktı. Ryder daha ağzını açamadan, Federico’nun çelik gibi yumruğu Ryder’ın yüzüne indi. Sisin içindeki tokadın sesi yankılandı, Ryder’ın başı yana savruldu. Burnundan kan sızarken, Federico loş ışığın altından gözlerini dikti.Bana değil, Ferrari adına saygısızlık ettin. Bu şehirde ben seni serserilikten çekip çıkardım. Bir daha aileye saygısızlık edersen, Westgate’in arkasında değil… toprağın altında buluşuruz.”Sis, neon ışıklarının arasında ağır ağır dağılırken, Ferrari kardeşlerin arasındaki güç dengesi yeniden çizilmişti. Ryder, ağabeyine yumruk yemişti ama aynı zamanda bu yumruğun ağırlığını “Ferrari mirasının” damgası olarak yüzünde taşıyacaktı.