━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━Kendime Yazdığım Mektup
“Geçmişin tozlu raflarından çıkan bir sayfa...”
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Tarih: 15 Haziran 2018
Yer: Bilinmeyen Bir Oda – Sessiz Gece
Sevgili ben,
Bu satırları sana — geçmişte kalmış hâlime — yazıyorum. Bugün dönüp baktığımda, geride ne kadar çok parça bıraktığını fark ediyorum. Duygularını, korkularını, hayallerini...
Bir zamanlar daha yumuşaktın. Daha kırılgan... Ama dünya sana başka yollar çizdi. Her yara, her susuş seni biraz daha şekillendirdi.
İlk büyük kaybını hatırlıyor musun? O an dünyan durdu sanmıştın. Ama hayat devam etti. Sen de ettin.
Bugün hâlâ nefes alıyorsan, bu bir başarıdır. Çünkü kırıldın, dağıldın belki... ama yok olmadın.
Artık geçmişin seni yönlendirmiyor, sen onu taşıyorsun. Ve bu satırlar, seninle barışmak için bir adım.
Kendini affetmeyi öğrenmelisin.
Zaman geçiyor. Ve her geçen dakika seni biraz daha sen yapıyor.
Geçmişteki benliğine bir armağan olarak,
— Şimdiki Sen
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━“Aaliyah Fisher”
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━Kendime Yazdığım Mektup
“Geleceğin yükünü taşıyan ıslak bir sayfa...”
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Tarih: 15 Haziran 2025
Yer: Aynı Oda – Ama Artık Sessiz Değil
Sevgili Sen,
Yedi yıl önce yazdığın mektubu hâlâ saklıyorum. Kenarları sararmış, kelimeleri hafif solmuş… ama anlamı hâlâ capcanlı.
Sen o zaman, geçmişinle yüzleşmeye cesaret ediyordun. Kendine bakabilmeye yeni başlamıştın. Bu bir adım demiştin — şimdi söyleyebilirim ki, o adım bir yolculuğun başlangıcıydı.
Çok şey değişti.
Kaybettiklerimizin yerini kimse doldurmadı, evet. Ama artık yokluklarına alıştım.
Yalnızlık hâlâ zaman zaman gelir, ama artık beni deviremez.
Kendimi affetmeyi de öğrendim — kolay olmadı. Ama oldu.
Artık aynaya baktığımda gördüğüm kişiyi tanıyorum. Kabul ediyorum...
Boş versene, hala hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Bu yaşananların adil olduğunu düşünmüyorum, tüm bunlarla yaşamayı öğrendim.
Senin mektubun… bir hatırlatıcıydı.
Kim olduğumu, nereden geldiğimi, bir şeylerin değişimine umudumdu.
Şimdi geriye dönüp bakınca, seni yargılamıyorum. Aksine, sende anlam buldum.
Sen yapıcı değildin çünkü böyle olsun istiyordun. Artık öylesin, olduğun kişisin. Değişmek istemiyorsun.
Teşekkür ederim.
Susarak taşıdıklarını yazıya döktüğün için.
Bana yol açtığın için.
Ve bil ki… şimdi bu sessiz odada bir ses var.
O ses, senin yankın.
Artık yalnız değilim.
Geçmişteki benliğine bir armağan olarak,
— Şimdiki Sen
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━“Aaliyah Fisher”
« Son Düzenleme: 15.06.2025 00:35 fakof »
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok
Tepki yok