Akademi günüydü, heyecanlı değildim. Garip heyecan duymam lazımdı ama içimde ona dair bir şey yoktu. Dün geceden dolayı olacak ki kolum çok ağrıyor ve zor hareket ettirmeme neden oluyordu. Dün gece ne oldu? Dün gece düştüm. Tabi inanırsan... Ufak bir salakça düşünce sebebi olan bir şey. Her neyse. Bu ağrılar canımı sıkıyor. Tabii bunu geçirmenin bir yolu var. İlaçlar! İki adet ağrı kesicinin kimseye zararı olmazdı değil mi? Ben de öyle düşünmüştüm. Biraz baygın, biraz yumuşamış. Hissiyat? Evet o yok. Ağrım geçtiği için mutluyum. Akademi güzeldi. Birkaç arkadaş edinmekte güzeldi.
Akademi sonlandı, sınavım ortalama geçti. Artık bir memur olmamda engel yok, sadece bir adım kaldı. Ufak bir adım... Törenden sonra üniformayı üzerime giyecektim ve her şey başlayacaktı. Teğmenin ve çavuşların öğrettikleri, akademide edindiğim dostluklar bunlar çok değerli şeyler. Umarım bu dostluklar ve o söylenene asla aklımdan çıkmaz, yarın büyük gün. Yemin töreni olacak ve heyecanlıyım, uyuyamıyorum. Uykum var ama heyecandan ve düşünmekten uyuyamıyorum... Her şey güzel gidiyor, bu güzelliği heyecanımın bozmasına izin veremem.
Çok sürmedi, mesleğimden kovuldum. Çocukça davranışlarım ve yaptıklarım neden oldu buna, genelde bu yüzden kaybetmedim mi? Kaybetmek, kaybetmek dediğim zaman aklıma ölen arkadaşlarım geliyor. Birilerini ölmesi ne kadar berbat değil mi? Hayır küs olsan bir şekilde görürsün, ararsın, mesaj atarsın. Öldüğünde nerede olduğunu biliyorsun... Yanına gidiyorsun ama sadece bir taş parçası, bu fazla üzücü... Annemin burada olması lazımdı, bu salakça davranışlarımı görmesi ve gülmesi lazımdı ama yerinde sadece bir taş parçası var.
ne zaman ki sevgili yapar, o zaman bu tanıtım arsive gider
Konu: Renfri Hiddleston (Okunma sayısı 1639 defa)