RAİS DİAZ
Yaşanmamış Hayatlar
Doğum Tarihi: 26 Ocak 1990
Doğum Yeri: Sevilla, İspanya
Boy: 185 cm
Kilo: 92 kg
Rais Diaz, Sevilla’nın arka sokaklarında, müzikle ve tutkulu sohbetlerle dolu ama bir o kadar da tehlikeli bir mahallede dünyaya geldi. Ailesi, küçük çaplı bir restoran işleten geleneksel bir İspanyol ailesiydi. Ancak ailenin yüzeyde görünen bu sakin yaşamı, babasının tehlikeli yaşamı örülmüştü.
Babası Diaz, zamanında ailesini korumak adına siyasi bağlantılı işler yapmış, bu nedenle kardeşi ile yıllardır süren bir güç mücadelesine girmişti. 2005 yılında, Rais henüz 15 yaşındayken, babası evlerindeki bir gece yemeğinde vurularak öldürüldü. Olay faili meçhul görünse de, annesi ona katilin kendi amcası olduğunu fısıldadı: “Victor bunu yaptı, senin babanı o aldı bizden.”
Bu olay Rais’in hayatını ikiye böldü. Çocukluğunun bittiği gün, o gündü. Aile dağıldı. Rais, bu travmalarla başa çıkmaya çalışırken, kendi içine kapandı, hayattan uzaklaştı. Kendine ait hiçbir şeyi olmayan bir genç olarak, İspanya’dan kaçmanın tek çıkış yolu olduğunu düşündü.
18 yaşına bastığında Amerika’ya, Miami’ye göç etti. Ne İngilizce biliyordu ne de parası vardı. İlk yıllarını sokakta geçirdi, vasıfsız işlerde çalıştı, zaman zaman yeraltı dövüşlerine katılarak hayatta kalmaya çalıştı. Yaraları her geçen yıl derinleşti ama güçlenmeyi de öğrendi. Yaşam onun için ya savaşmak ya da kaybetmekti.
Şimdi 35 yaşında. Vice’ın suçla iç içe geçmiş sokaklarında hem bir arabulucu hem de potansiyel bir tehdit olarak biliniyor. Geçmişin hayaletleri peşini bırakmamış, ama artık o, geçmişiyle yüzleşmeye hazır. Amcasının izini sürüyor. Her adımında babasının adını yerde bırakmamak için yaşadığını hissediyor.
Rais Diaz’ın hikayesi, intikam, aidiyet ve kendini bulma mücadelesiyle örülmüş. Ne tamamen iyi, ne de tamamen kötü—ama kesinlikle tehlikeli biri. Sessizliği bile tehditkâr, çünkü içinde kaynayan volkanlar var.
“Gran Águila”
RD.
Miami’nin ön sokaklarında tanınan Rais Diaz, zamanla sadece geçmişinin izlerini taşımakla kalmadı, aynı zamanda çevresinde türevi olmayan bir figüre dönüştü. Fakat bu dönüştüğü kişilik, sadece Rais adıyla anılamazdı. O artık “Gran Águila”ydı—yüksekten bakan, sabırla bekleyen ve doğru anda saldıran bir yırtıcı kuş gibi.
Takma adının doğuşu, bir geceye, bir karşılaşmaya dayanır.
Rais, Miami’de yeraltı dövüş organizasyonlarının en kanlılarından birinde, rakip bir dövüşçüsüne karşı ringe çıkmıştı. Herkes onun kaybedeceğini düşünüyordu. Ama Rais dövüş boyunca rakibini gözlemledi, hamlelerini ezberledi ve sabırla zamanını bekledi. Son anda öyle bir karşı atak yaptı ki rakibi bilinçsiz yere yığıldı.
O geceyi izleyen yaşlı bir Kolombiyalı , şöyle dedi:
“Bu adam kartal gibi. Sessiz, yüksekten bakıyor… ama zamanı geldiğinde pençesi son getiriyor. O artık Gran Águila.”
Bu isim yayıldı. Başta sadece alaycı bir lakap gibi dursa da, Rais ismiyle tanınan adam, bu unvanı benimsedi. O artık geçmişin kurbanı değil, geleceğin avcısıydı.
“Gran Águila”, sadece bir takma ad değil, Rais’in ikinci doğumuydu. Artık kimse onu sadece bir göçmen, bir kurban ya da yetim olarak görmüyordu. O, kendi kaderini yazan, gölgelerin üstüne yükselen bir kartaldı.
Ve kartallar… sadece avlanmaz. Aynı zamanda göz dağı verir. Çünkü av olmadan avcı olunmaz….
“Kesiğin Ardındaki Sessizlik” – Rais Diaz’ın Tirrea Roberdada’ya Yolculuğu
Haziran yazı, Las Venturas:
Rais Diaz, kumarhanelerle dolu şehrin altında dönen karanlık işlerin tanınan figürlerinden biriydi. O gece, “Viper” adlı yer altı kulübünde, bir anlaşmazlık zirveye ulaştı. Diaz, eski ortağı Laurent Callahan ile yıllardır süregelen gerilimini bir bardağın dolmasıyla noktalamıştı. Konu, satılan bir bilgi, oyun bozanlık ve ihanetle suçlanan Diaz’dı.
Sözler bittiğinde, bıçaklar çekildi.
İki adam, neon ışıkların altında, barın arkasında – kimsenin müdahale edemediği bir noktada – bıçaklı bir kavgaya tutuştular. Rais Diaz ağır yaralandı. Sol kaburgasının altından derin bir kesi almış, kanlar içinde çırpınarak kulübün arka kapısından sürünerek çıkmayı başarmıştı. Öleceğini düşündüğü anda, geceye karışıp Las Venturas’ın dışındaki tozlu yollara vurdu kendini.
Tirrea Roberdada – Bir gece yarısı:
Bitkin, kan kaybı içinde yıkılan Diaz’ı bir yaşlı adam buldu.
Adı Uncle Mateo idi. 76 yaşındaydı, eski bir savaş gazisi. Tirrea Roberdada’nın kenarındaki yıkık bir evde tek başına yaşıyor, sessizliğe ve geçmişine gömülüyordu. Diaz’ı omzuna alıp evine taşıdı. Günlerce başında bekledi, pansuman yaptı, ilaç verdi, konuşmadan yanında oturdu.
Rais Diaz bu süreçte ilk defa korumasız, savunmasız ve insan kalmıştı. Mateo’nun sessizliği, ona güven verdi. Diaz geceleri rüyasında eski hayatıyla yüzleşirken Mateo ona hiçbir şey sormazdı. Sadece orada otururdu.
İki adam dost oldular.
Diaz, yaraları iyileşince bile gitmedi. İlk kez savunmasız yaşadığı bir alan bulmuş gibiydi. Mateo ona sadece bedenini değil, içindeki parçalanmış insanı da iyileştirmeye başlamıştı. Ona doğanın içindeki küçük ayrıntıları, intikam sessizliğini ve yalnızlığın gücünü gösterdi.
Ancak hayat Diaz’a ikinci bir huzur vermeyecekti.
Bir sabah Mateo ölü bulundu. Kalp krizi. Sade, sessiz bir ölüm.
O gün Diaz değişti.
Mateo’nun evi onun için artık bir anıt gibiydi. O bölgeye kendini bağlayan tek gerçek bağ buydu. Diaz, Mateo’nun evini mühürledi. Ardından çevresindeki alanı canlı olan her şeyi temizledi, bölgeyi yavaş yavaş kendi alanı gibi kullandı.
Ama bu sefer başka bir adam olarak.
Tirrea Roberdada artık onun meskeniydi. Seville’nin kaotik sokaklarından kaçmış, kendi geçmişini toprağa gömmüştü. Gündüzleri çöldeki harabelerle uğraşıyor gibi görünür, geceleri ise yine karanlık işlerini sessizlik içinde yürütürdü — ama Mateo’nun gösterdiği yoldan bir nebze sapmadan.
Bir köşeye onun için küçük bir tahta dikti. Üzerinde sadece üç kelime yazıyordu:
“Ben buradayken sen vardın.” 
Konu: Rais Diaz’s “ Gran Águila “ (Okunma sayısı 139 defa)