La Cosa Nostra [LCN]

[floridamurder]

                                                                                                                             LA COSA NOSTRA – LCN

Örgütsel Yapı ve Tarih

La Cosa Nostra veya LCN – 1920'lerden beri Amerika Birleşik Devletleri'nde faaliyet gösteren İtalyan-Amerikan organize suç "ailelerinden" oluşan bir topluluktur. İçki yasağının zamanından başlayarak 1990'lara kadar neredeyse üç çeyrek yüzyıl boyunca LCN, açıkça Amerika'daki en önemli suç örgütüydü ve örgütlü suçla eşanlamlıydı. Ancak son yıllarda, hukuk tarafından ciddi şekilde zayıflatıldı ve son on yıl içinde çeşitli suç pazarlarında diğer organize suç grupları tarafından da sarsıldı. Bununla birlikte, suç örgütlerinin zarar kapasitesini en iyi tanımlayan kriterlere göre, hala öncüdür. LCN, suç pazarlarında tekel kontrolü elde etme, bu kontrolü korumak için şiddet kullanma veya tehdit etme ve yolsuzluk yapma kapasitesine sahiptir ve rakiplerinden daha fazladır. Bir öğretim üyesi de belirttiği gibi, "Amerika Birleşik Devletleri'nde başka hiçbir suç örgütü, sendikaları kontrol etmemiş, işveren kartellerini organize etmemiş, büyük endüstrilerde rasyonalize edici bir güç olarak faaliyet göstermemiş ve üst dünya ile suç dünyası arasında bir köprü görevi görmemiştir" (Jacobs, 1999:128). İşte bu kapasite, LCN'yi Amerika'daki tüm diğer suç örgütlerinden ayıran şeydir.

LCN'yi oluşturan sözde ailelerin her birinin yaklaşık olarak aynı organizasyon yapısı vardır. Aileyi kontrol eden ve icra kararları alan bir patron bulunmaktadır. İkinci komutandaki bir alt patron vardır. Bir üst danışman veya danışman bulunmaktadır. Ve ardından, "capo-regimes" olarak bilinen birkaç "capo" bulunmaktadır ki bunlar, Cosa Nostra'nın "made members" dediği "askerlerden" oluşan ekipleri denetlerler. Capo'lar ve onların üstündeki kişiler, askerler ve ortaklar tarafından işlenen suçlardan elde edilen gelirin paylarını alırlar.

Made members olarak adlandırılan bazı kişiler, bazen iyi adamlar veya bilge adamlar olarak anılır ve hepsi erkek ve tamamı İtalyan soyundandır. LCN'nin tahmini made üye sayısı ülke çapında 1100'dir, üyelerin yaklaşık olarak yüzde sekseni New York metropolitan bölgesinde faaliyet göstermektedir. LCN'yi oluşturan beş suç ailesi New York City'de şunlardır: Bonanno, Colombo, Genovese, Gambino ve Lucchese aileleri. Boston, Chicago, Philadelphia ve Miami/Güney Florida bölgesinde de LCN operasyonel faaliyetleri bulunmaktadır, ancak New York kadar değil. Cleveland, Detroit, Kansas City, Las Vegas, Los Angeles, New Orleans ve Pittsburgh gibi diğer eski güçlü bölgelerde LCN şu anda zayıf veya var olmayan durumdadır. Made üyelerin yanı sıra, aileler için çalışan yaklaşık 10,000 ortak üye bulunmaktadır. LCN'nin New York'un beş ailesinin patronlarından oluşan bir Komisyonu bulunmaktaydı, bu komisyon sendikaları, inşaat, kamyon ve çöp taşıma şirketlerinin kontrolünü koordine ederdi ve aileler arasındaki anlaşmazlıkları çözerdi, ancak bu liderlerin çoğu yakın zamanda öldü.



Şiddet

La Cosa Nostra, birçok yıl boyunca acımasız şiddet kullanımı ile ününü sağlamlaştırmıştır. Bu şiddet çoğunlukla darp veya cinayet biçiminde ortaya çıkmıştır. Kişisel şiddet ve daha az ölçüde mülke karşı şiddet, yani bombalama, kundaklama, patlamalar, şiddetin iş yapma aracı olarak sistematik olarak kullanılan tipik bir deseni oluşturmuştur. Şiddet, ve sonrasında sadece şiddet tehdidi, LCN'nin çeşitli suç işletmeleri üzerinde tekel kontrol sağladığı araç olmuştur. Bu, rakipleri caydırmış ve ortadan kaldırmış ve LCN'nin itibarını ve güvenilirliğini güçlendirmiştir. Şiddet aynı zamanda iç disiplin için de kullanılmıştır ve uzmanlar, şiddet tehdidinin LCN faaliyetlerinin temelinde olduğunu belirtmektedir. Cinayet veya cinayet teşebbüsü, genellikle RICO (Racketeer-Influenced and Corrupt Organizations - Suçlu Etkilenmiş ve Yozlaşmış Örgütler) davalarında birinci derecede suç olarak ortaya çıkmıştır.

LCN'nin şiddet kullanımıyla ilgili yaklaşımını gösteren 1997 tarihli bir vakada, New York City'nin en büyük mafya davalarından bazılarına başkanlık etmiş olan federal yargıçı öldürme (gerçekleştirilmemiş) amacıyla bir LCN komplosu vardı. Son olarak, 1999'da, Lucchese suç ailesinden bir üye (aynı zamanda New York'ta merkezli) ve diğerleri, özel çöp taşıma işindeki rakiplerine karşı 15 yıllık bir dehşet saltanatı sürdürmekle suçlandı. Suçlamalar arasında, rakip çöpçatan kamyonlarını ve binalarını ateşe vermek, LCN karteli dışındaki çöpçatanları işe alan işletmeleri zarara uğratmak ve rakip bir çöp taşıma şirketinin satıcısını öldürmek yer alıyordu.

Şiddet tarihi ve LCN, bu konudaki itibarın önemini göstermektedir. Jacobs ve Gouldin (1999), suç uzmanı Peter Reuter'ın şiddet kullanma konusundaki isteklilik konusunda yeterli inandırıcı kanıt olduğunda, aslında şiddetin nadiren gerekli olduğunu belirtiyor. Bu özellikle hedeflerin profesyonel suçlular olmadığında geçerlidir. La Cosa Nostra, bu ilkeyi kişiselleştirir.



Ekonomiksel Yapı

Jacobs (1999), La Cosa Nostra'nın temel varlıklarından birinin genel iş zekası olduğuna inanıyor. Onlara göre, en iyi şekilde girişimci, fırsatçı ve uyarlanabilirler. İş yapabilmek için gerekli istikrar ve öngörülebilirliği korurken, pazarın zayıflıklarını sömürme yolları buluyorlar. Bunun bir yolu, sadece meşru bir işin bir parçasını ele geçirmek ve karşılığında bir hizmet sunmaktır; tüm işi devralmaktansa. İkincisi, tabii ki, yönetim sorumluluğu gerektirir ve istemeyecekleri ve belki de üstesinden gelebilecekleri bir sorumluluktur, ayrıca başarı için gerekli iş ortamını muhtemelen bozar.

La Cosa Nostra'nın yasa dışı faaliyetleri geniş bir yelpazeyi kapsar. Kumar ve uyuşturucu, geleneksel olarak en büyük gelir kaynakları olmuştur. Tefecilik genellikle kumar ve uyuşturucu ile ilişkilendirilir ve şiddetin inandırıcı kullanımının rolünü örnekleyen bir alan olarak öne çıkar. Aynı durum şantaj için de geçerlidir. Diğer daha geleneksel suçlar arasında kaçırma, hava kargo hırsızlığı ve tabii ki cinayet bulunmaktadır.

Sonra, LCN'nin özel olarak benimsediği ve Amerika Birleşik Devletleri'nde sadece kendilerine özgü olan bir dizi suç vardır. Bu suç faaliyetlerinin bazıları ulusal etkilere sahip olmuş olabilir, ancak bunlar genellikle ABD'nin diğer bölgelerinde LCN'nin meşru ekonomiye sızmış olması minimaldir. New York ailelerinin uzmanlık alanları, işçi sendikacılığı, çeşitli türlerde iş sendikacılığı, teklif düzenleme, iş dolandırıcılığı ve endüstri kartellerini içerir. LCN, meşru ekonominin en etkili ve agresif şekilde nasıl sızdığını bu alanlarda gösterir. İşçi sendikacılığı, organize suçun sendikaları kontrol etmesini içerir. Bu kontrol, şiddet tehdidi ve kullanımı ile elde edilirken, sendika emeklilik fonlarından büyük miktarda para sızdırılır, işletmelere iş barışı ve grev olmaması karşılığında şantaj yapılır ve tatlı sözleşmeler karşılığında rüşvet istenir.

LCN kartellerinin en iyi örneklerinden biri, New York City'nin çöp taşıma endüstrisinin neredeyse 50 yıl boyunca tekeliydi. La Cosa Nostra, yerel sendikaları kontrol ederek bir kartel kurdu (Jacobs & Hortis, 1998). Kartel, iş bozulması, iş problemleri ve kişisel şiddet tehdidiyle endüstriyi tehdit ederek endüstriyi tekelleştirdi. Monopol kontrolü sayesinde LCN, katılımcıları ve tüketicileri çöp taşıma için şişirilmiş fiyatlar ödemeye zorladı - "mafya vergisi" olarak bilinen bir uygulama. Yıllar içinde bu mafya vergisi endüstriye yüz milyonlarca dolar mal oldu.

Yukarıda bahsedilen birçok alandaki etkili hukuk yürütme eylemlerine kısmen tepki olarak, La Cosa Nostra, son yıllarda beyaz yakalı suçlara geçerek faaliyetlerini çeşitlendirmiş ve yasal pazarlardaki nüfuzunu genişletmiştir (Raab, 1997). Özellikle sağlık sigortası, önceden ödenmiş telefon kartları ve küçük Wall Street aracı kurumlarını mağdur ederek üç alanda milyonlarca dolarlık dolandırıcılıklar gerçekleştirmişlerdir. Profesyonel bilgi, her bir dolandırıcılıkta sergilenmiştir. Sağlık sigortası dolandırıcılıkları örneğinde, mafya üyeleri Tri-Con Associates adlı bir New Jersey şirketi kurmuş ve ülke genelinde bir milyondan fazla hastaya tıbbi, diş ve göz bakımı düzenlemiştir. Tri-Con'un mafya olmayan çalışanlarını yöneticiler olarak kullanmış ve sağlık sigortası yöneticilerini şirkete aşırı ödemeleri onaylamaya zorlamışlardır. Önceden ödenmiş telefon kartları konusunda Gambino ailesi, dolandırıcı satışlar aracılığıyla arayanlardan ve telefon şirketlerinden 50 milyon dolardan fazla çalmış bir çağrı kartı şirketi kurmuştur. Borsa konusunda, LCN üyeleri ve ortakları, borçlu veya işlerini genişletmek için sermayeye ihtiyaç duyan borsacılara krediler sunarlar. Mafya üyeleri daha sonra borsacıları, stoklar halka arzla yatırımcılara sunulmadan önce şirketin düşük fiyatlı hisselerinin çoğunu satmaya zorlarlar. Ardından, aşırı değerli hisseler düşmeden önce büyük kârlarla satış yaparlar.

La Cosa Nostra'nın çeşitli yasa dışı pazarlardaki tekeli ve yasal pazarlara yayılması, şu ana kadar Amerika Birleşik Devletleri'ndeki başka hiçbir suç örgütü tarafından eşleşmemiştir.



Siyasi Kaynaklar

   İtalyan ve Amerikan mafyaları bir süredir popüler basından ve Hollywood'dan tanıdık geliyor, ancak son zamanlarda dikkatler Sovyet sonrası cumhuriyetlerde ve diğer geçiş ekonomilerinde ortaya çıkan diğer organize suç gruplarına kayıyor. Organize suç, Japonya'daki Yakuza'dan Hong Kong'daki Triad'lara, Kolombiya ve Meksika'daki uyuşturucu kartellerine ve her yerdeki büyük kentsel topluluklardan oluşan sayısız gençlik çetesine kadar hemen hemen her ülkede bulunabilen bir olgudur. Belki de Vatikan dünyada çetelerin veya mafyaların bulunmadığı tek ülkedir, ancak son zamanlarda bazı İsviçreli muhafızlar garip davranışlarda bulunduğundan bundan bile emin olamıyoruz.

   Organize suçun tanımlayıcı ekonomik faaliyeti, korumanın sağlanması veya daha saygın bir çeşidi olan güvenliktir. Bununla birlikte çeteler ve mafyalar, faaliyetlerinin büyük bir kısmını, uyuşturucu ve kumardan inşaata ve hatta yatırım bankacılığına kadar hem yasal hem de yasadışı olan çok çeşitli mal ve hizmetlerin üretimi ve dağıtımına harcayabilirler. Mal ve hizmetlerin üretimi ve dağıtımına organize suçun bu geniş katılımı nedeniyle, çeteler ve mafyalar bazen firma olarak görülür ve bu nedenle normal ticari firmalarla aynı tür ekonomik analize tabi oldukları düşünülür. Çetelerin ve mafyaların sağladığı mal ve hizmetlerin piyasaları da prensipte benzer şekilde analiz edilebilir. Ayrıca, bu mal ve hizmetler yasa dışıysa, bu tür bir analizin suç ekonomisiyle bağlantıları vardır.¹

   Birçok ülkede, zengin ülkelerde bile suç örgütleri siyasi bir rol oynamaktadır. Bayındırlık işleri ve satın alma sözleşmeleri, suç örgütleri için önemli kâr fırsatlarını temsil eder ve ele geçirilen politikacılar, kamu fonlarının bu tür örgütlerin etki alanlarına tahsis edilmesini bozabilir. Politikacılar, nüfuzlarını suç örgütlerine karşı yaptırımı zayıflatmak için de kullanabilirler.  Bu nedenle suç örgütleri, tutsak ettikleri politikacıları seçtirmek için terör ve şiddet gibi çeşitli araçları kullanabilirler. Bu, tüm ülkelerdeki mafya türü suç gruplarının ortak stratejisidir.

   Şiddet, siyasi arenada çeşitli amaçlara hizmet edebilir. İlk olarak, dürüst (yani ele geçirilmemiş) partilerden adayları basitçe ortadan kaldırabilir. Sonuç olarak, devreye girenler daha az kalifiye olabilir veya gözü korkabilir ve daha az etkili kampanyalara girişebilir. İkincisi, suç örgütleri, karargahlarına zarar vererek veya kampanya çalışanlarını korkutarak dürüst adayların kampanya operasyonlarını bozabilir. Üçüncüsü, suç örgütleri seçmenlerin gözünü korkutabilir ve yakalanan politikacıların seçilmemesi durumunda şiddeti tehdit edebilir. Dördüncüsü, seçilmiş dürüst politikacıları cezalandırma tehdidinde bulunabilirler. Seçim sonuçlarını etkilemek için şiddetin dengede olduğu bir siyasi mekanizma söz konusu.

   Bu mekanizmanın etkileri İtalyan verileri üzerinde test edilebilir. 1887'ye kadar giden cinayet oranlarına ilişkin verileri göz önünde bulundurulduğunda ilk olarak, suç örgütlerinin daha fazla bulunduğu bölgelerin, seçimlerden önceki yıl boyunca cinayetlerde anormal artışlarla karakterize olduğunu görüyoruz: bir "seçim-şiddet döngüsü". Suç örgütlerinin daha fazla olduğu bölgelerde, seçimden önceki yılda her 100.000 kişide (ortalama olarak) iki ek cinayet vardır ve bu oran 100.000 kişi başına 5.5 cinayet oranıdır. Buna karşılık, diğer bölgelerde cinayetlerde bir artış gözlemlemiyoruz.




Beş büyük Aile

• Lucchese
• Genovese
• Gambino
• Colombo
• Bonanno

Lucchese Ailesi: Lucchese ailesi, Amerika Birleşik Devletleri'nde faaliyet gösteren İtalyan kökenli bir suç örgütü olarak bilinmektedir. Aile, 1910'larda ve 1920'lerde kurulmuş ve öncelikle yasa dışı alkol satışı, kumarhane işletme, çete savaşları ve diğer suç faaliyetlerinde faaliyet göstermiştir. Aile, başlangıçta New York'a yerleşmiş olsa da sonradan Teksas'a yerleşmiştir ve burada kumarhaneler, silah kaçakçılığı ve uyuşturucu ticareti gibi diğer suçlara da bulaşmıştır. Bugün, Lucchese ailesi, diğer büyük suç örgütleriyle birlikte, Amerika Birleşik Devletleri'nin en uzun ömürlü suç örgütlerinden biridir.

Genovese Ailesi: Genovese ailesi ya da 1957'den önceki ismi ile Luciano ailesi, Amerikan mafyası (Cosa Nostra)na bağlı ve New York'un beş mafya ailesinden biri olan suç ailesidir. Genovese ailesi, organize suçun "Rolls-Royce"'i olarak tanınmıştır. Üye sayısı açısından bir tek Gambino ailesi ile Chicago Outfit tarafından rekabet edilir; güç açısından ise eşsizdir. Patriarca, Buffalo, Syracuse, Albany ile Philadelphia suç aileleri dahil olmak üzere New York'un dışındaki daha küçük çete ailelerin üzerindeki etkisini muhafaza etmiştir.
Son zamanlarda ve özellikle Vincent "Chin" Gigante'nin 2005'teki ölümünden beri ailenin gücü düşmüş gibi gözükmek ile birlikte Genovese ailesi yine New York'taki diğer mafya ailelerine göre en çok örgütlenmiş ve en güçlü ailedir.

Gambino Ailesi: Gambino ailesi, New York'un beş organize suç ailesinden biridir ve Amerikan mafya tarihinde özellikle ünlüdür. Adını ailenin ilk lideri Carlo Gambino'dan almıştır. Aile, 1950'lerden itibaren uyuşturucu, kumar, sözleşme işleri, extorsiyon ve diğer yasa dışı faaliyetler yoluyla milyonlarca dolar kazandı. Yıllar boyunca, aile üyeleri sık sık cezaevine girip çıktılar ve birçok suikast, cinayet ve diğer suçlarla suçlandılar. Carlo Gambino, ailenin uzun süre liderliğini yaptı ve ölümünden sonra, aile üyeleri arasında bir dizi liderlik mücadelesi yaşandı. Ancak, aile hala faaliyetlerini sürdürmekte ve New York City ve diğer bölgelerde önemli bir güç olarak kabul edilmektedir.

Colombo Ailesi Colombo ailesi, Amerika Birleşik Devletleri'nde faaliyet gösteren bir İtalyan-Amerikan mafya organizasyonudur. Aile, 1928 yılında Joseph Profaci liderliğinde kurulmuştur. İlk olarak Profaci ailesi olarak adlandırılmıştır, ancak daha sonra 1963 yılında Profaci'nin ölümüyle birlikte liderlik değişikliği yaşanmış ve ailenin adı Colombo ailesi olarak değiştirilmiştir. Colombo ailesi, New York şehri merkezli olup şehir genelinde etkili bir şekilde işlerini yürütmektedir. Özellikle uyuşturucu ticareti ve kumarhaneler gibi yasa dışı faaliyetlerde faaliyet göstermişlerdir. Ayrıca laboratuvarlar, bürolar ve diğer işletmeler aracılığıyla yasal kazançlar elde ederek faaliyetlerini gizlemişlerdir. Amerikan mafya dünyasında önemli bir güce sahiptir. Ancak 1990'lı yıllarda yasa dışı faaliyetlerine karşı yürütülen operasyonlarla zayıflamıştır. Aileyi etkileyen bazı operasyonlar arasında "Commission Case" ve "Windows Case" gibi davalara dikkat çekilebilir. Bu operasyonlar sonucunda birçok üst düzey üye hapse girmiş veya tanıklık yaparak aileye zarar vermiştir. Günümüzde de varlığını sürdürmektedir, ancak eski gücünü kaybetmiş ve diğer mafya aileleri tarafından geride bırakılmıştır. Aile üyeleri hala yasa dışı faaliyetlerde bulunmakta olsa da, daha düşük profilli bir şekilde hareket etmektedirler.

Bonanno Ailesi: Bonanno ailesi, Amerika'da yaşayan bir İtalyan mafyasıdır. Joseph D. Pistone'nin yaptığı gizli operasyonla dünyada meşhur oldu.
6 sene süren gizli operasyonunu ve özellikle Bonnano ailesini anlatan bir kitap yazan eski gizli FBI ajanı Joseph D. Pistone konuyla ilgili bir filmde konsept danışmanı olarak da görev aldı. Kitaptan uyarlanan filmde Joseph'in Donnie olarak nasıl kademe kademe yükseldiği anlatılmaktadır. Benny Ruggiero "Lefty guns" olarak tanınan Bonnano ailesiyle yakın temasa geçmektedir.


John Gotti ve Kariyeri

Cosa Nostra ben ölene kadar varolacak.

Doğum Tarihi: 27/10/1940
Ölüm Tarihi: 10/06/2002
Durumu: Boss
Takma Adı: "The Teflon Don", "The Dapper Don", "Johnny Boy"

John Joseph Gotti Jr. (27 Ekim 1940 - 10 Haziran 2002), New York'un Beş Mafya Ailesinden biri olan Gambino Ailesinin 1986'dan 1992'ye kadar liderliğini yapan ünlü İtalyan-Amerikan gangster ve mafya babasıdır. Bilinen diğer isimleri The Dapper Don veya The Teflon Don dır. Gerek açık ve sert konuşmalarıyla düzene meydan okuması, gerekse gösterişli hayat tarzı sürmesi ve Federal Hükümetin kendisine karşı açtığı davalardan beraat etmesiyle ün kazandı. "The Teflon Don" lakabı, Brooklyn Federal Mahkemesinde görülen kendisine karşı açılmış bu davalardan beraat etmesi dolayı basın tarafından yakıştırılmıştır. Eski Lucchese suç ailesi patronu Anthony "Gaspipe" Casso'ya göre, "John Gotti'nin yaptığı Cosa Nostra'nın sonunun başlangıcıydı".1 Bu tavırları John Gotti'yi ölümünden sonra büyük bir efsane haline getirdi.

Kariyeri

John Gotti, John Gotti Sr. ve Fannie (Philomena) Gotti'nin çocuğu olarak Bronx, New York' ta doğdu. 12 yaşındayken ailesiyle birlikte Brooklyn'e taşındılar. Kardeşleri olan Peter, Gene, Richard tamamen ve öteki kardeşi olan Vincent ise belli bir dereceye kadar mafyanın içinde oldu. John gibi Peter, Gene ve Richard da gizli mafya üyeliğine kabul edildiler. 1985 yılına gelindiğinde John Gotti artık Gambino Ailesinin en güçlü kaptanı (capo) sayılmaktaydı. Gambino Ailesi o yıllarda ABD'nin en güçlü suç ailesi kabul ediliyordu. Bu yıllarda JFK Havaalanı ve New York Metropolitan Bölgesindeki yasa dışı işleri Gambino ailesi adına yönetmekteydi. John Gotti'nin mafya içindeki mentoru da çok acımasız ve sert olan Aniello Dellacroce adında yaşlanmakta olan bir gansterdi. Dellacroce aynı zamanda Gambino suç organisyonunda büyük patrondan sonra gelen ikinci kişiydi. Aralarında Gotti'nin de bulunduğu birçok mafya üyesi onun Paul Castellano'dan liderliği almasını istiyordu. Kaderin cilvesi olarak mafyanın bu genel isteği Aniello Dellacroce'un kanserden ölmesinden sonra John Gotti'ye kısmet olacaktı. John Gotti kendine yakın olanların desteğini de yanına alarak Paul Castellano'yu 16 Aralık'ta Manhattan'da bir et restoranına (Sparks Steak House) girerken koruması ile birlikte vurdurttu. Rivayete göre kendisi ve arkadaşı Sammy Gravano arabanın içinden olayı seyrediyordu. Organize ettiği Paul Castellano suikastinden sonra Gotti, Gambino suç örgütünün başına geçti. Artık Gotti mafya babası (Godfather) idi. Bu dönemde Gotti, hal ve tavırları ve özellikle çok pahalı ve gösterişli elbiseler giymesi sebebiyle basın ve halkın ilgisini çekmeye başladı. Yaşadığı semt olan Queens, Ozone Park'ta organize ettiği cadde partileri ve festivalleri, suçluları bu semtten uzak tutması ve 4 Temmuz kutlamalarında havai fişek gösterileri düzenlemesiyle çok popüler bir insan haline geldi. 29 Eylül 1986'da Time dergisine kapak olması ile ünü iyice arttı. Bu kadar ünlenmesinden rahatsız olan Federal Hükûmet Gotti'yi çok sıkı bir izlemeye aldı. İşlerini yürüttüğü Ravenite Sosyal kulübü ve gittiği her yer FBI tarafından elektronik izleme altına alındı. Sonunda FBI John Gotti'yi Ravenite'ın üstünde bulunan apartman katında çeşitli cinayetleri ve yaptığı yasadışı işleri bir arkadaşıyla tartışırken kayıt ettirmeyi başardı. Bu kayıtların arasında kendine sağ kolu olarak hizmet eden Sammy Gravano hakkında küçültücü ve aşağılayıcı sözler de vardı. FBI'ın bu kayıtların yeterli kanıt olacağına kanaat getirerek John Gotti ve grubunu tutukladı. Tutuklananlar arasında Sammy "The Bull" Gravano da vardı. FBI yetkilileri bu teypleri Gravano'ya dinletip kendi tarafına çekmeye çalıştılar. Gravano, Gotti serbest kalırsa kendisinden kurtulmak isteyeceğini düşünerek FBI'ın anlaşma teklifini kabul etti ve mahkemede Gotti'nin aleyhinde tanıklık yaptı. FBI'la yaptığı bu anlaşma sonucunda 19 kişiyi öldürdüğünü itiraf etmesine rağmen yalnızca 5 yıl yatıp çıkarken, onun itirafları sonucunda John Gotti müebbet hapse mahkûm oldu.

Ölümü

John Gotti, 10 Haziran 2002 yılında saat 00:45'te Springfield, Missouri'de bulunan Federal Mahkûmlar için yapılmış hastane de tedavi görürken gırtlak kanserinden öldü. Ailesi onun hastanede iyi bakılmadığını ve kötü yapılmış diş protezinin hastalığını hızlandırdığını savundu. Ölümünden sonra Queens'deki Saint John's Mezarlığı'nda 11 yaşında bir kazada ölen oğlu Frank'ın yanına gömüldü.



On Emir

Cosa Nostra'nın On Emri, her Mafya üyesinin uyması gereken resmi olmayan bir kanunlar dizisidir. Bu belge ilk olarak 5 Kasım 2007'de Cosa Nostra'nın etkili bir üyesi olan Salvatore Lo Piccolo'nun tutuklanması sırasında keşfedildi; daha sonra ortaya çıktığı gibi, dizginleri önceki "vaftiz babası" Bernardo Provenzano'dan devraldı. Belge, tutuklanan kişinin diğer iş evraklarının arasında deri bir evrak çantasında saklanıyordu.

Emirler şunları içermektedir.

1. Hiç kimse “bizim” arkadaşlarımızdan birinin yanına gelip kendisini tanıtamaz. Onu başka bir arkadaşımızla tanıştırmış olmalı.
2. Asla arkadaşlarınızın eşlerine bakmayın.
3. Polis memurlarının yanında görünmenize izin vermeyin.
4. Kulüplere ve barlara gitmeyin.
5. Eşiniz doğum yapmak üzere olsa bile her zaman Cosa Nostra'nın hizmetinde olmak görevinizdir.
6. Randevularınıza daima zamanında gelin.
7. Eşlere saygılı davranılmalıdır.
8. Herhangi bir bilgi vermeniz istenirse dürüstçe cevap verin.
9. Cosa Nostra'nın diğer üyelerine veya onların akrabalarına ait olan parayı zimmete geçiremezsiniz.
10. Aşağıdaki kişiler Cosa Nostra'ya üye olamaz: Yakın akrabası poliste görev yapan, akrabası eşini aldatan, kötü davranışlarda bulunan ve ahlaki ilkelere uymayan kişiler.

Omerta (Suskunluk) Yasası

Mafyanın alışılmadık canlılığının çoğunu sessizlik yasasına (ya da başka bir deyişle karşılıklı sorumluluk yasasına) borçludur. Karşılıklı sorumluluk olmadan mafya asla var olamaz. Seslerini yükseltmeyi ve sivil yetkililerin korumasını aramayı reddetmeleri, Sicilyalıların uymak zorunda olduğu yasaların hiçbir zaman kendi yasaları değil, işgalcinin yasaları, dışarıdan dayatılan yasalar olması gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Onları gözlemlemek ya da itaat etmek, kişinin kendine ihanet etmesi anlamına geliyordu. Bu alışkanlık o kadar derinlere yerleşmiş ki, örneğin Amerikan vatandaşlığını gönüllü olarak seçen bir mafya üyesi, yine de yeni vatanının kanunlarına uymayı reddediyor.

Karşılıklı sorumluluk her zaman genç Sicilyalıya aşılanan ilk kural olmuştur. Konuşmaya başlar başlamaz susması öğretilir. Bugün, kötü şöhretli "sessizlik duvarının" Sicilya halkından çok mafyaya faydalı olduğunu kesin olarak söyleyebiliriz. Bu duvarın arkasına saklanan mafya, hiçbir cezadan muaf olarak kendi gücünü yaratabilir ve zenginlik biriktirebilirken, Sicilya halkı yoksulluk ve kölelikten başka bir şey bilmiyordu. Sicilya'da sessizlik yalnızca bazıları için altın değerindedir.
Sessizlik yasasının sadece olumsuz değil aynı zamanda olumlu bir anlamı olduğunu ve bunun ihanetle hiçbir ilgisi olmadığını da belirtmek gerekir.
Omerta sadece sessizlik yasası değildir: aynı zamanda "iyi davranışlar", gelişen durumu anlama ve hesaplama yeteneğidir; bu aynı zamanda kasıtlı bir aldatmacadır, sahte bir nezaket ve nezaketle kurbanı cezbedip onu umutsuz bir duruma sokabileceğiniz bir tuzak kurmaya yönelik bilinçli ikiyüzlülüktür; bu aynı zamanda yabancılara karşı korumadır ve dolayısıyla suskunluk gerekliliğidir ve ihlali nedeniyle ölümle tehdit edilir.

Kara El (La Mano Nera)

 Kara El " veya  Mano Nera  terimi belki de New York'taki  İtalyan-Amerikan Gelişimi  gazetecisi Carlo Barsotti'nin makalelerinde  Mafya kelimesini kullanmaktan kaçınmak için bu terimi türetmesindeki yaratıcılığından doğmuştur. . Bunun yerine başka bir teori , New York Birleşik İtalyan Dernekleri başkanı ve Joe Petrosino'nun arkadaşı Gaetano D'Amato tarafından örneklendirildi : Onun görüşüne göre, aslında 19. yüzyılda zenginler ve ileri gelenlerin korumalarından oluşan bir suç örgütü olan " La La " Adından dolayı Mano Negra ” kulağa çok tehditkar geliyordu ama aynı zamanda anarşist nitelikteki uluslararası bir örgüt olan “ manonera ” ya kadar uzanıyor .
D'Amato, bu nedenle aynı ismin muhtemelen Amerika'da da " gürültülü ve dehşet verici " olması nedeniyle benimsendiğini söyledi. Kara El'in gerçek kökeni ne olursa olsun, ustaca isim büyük bir başarı elde etti ve dönemin tüm basın organları tarafından o kadar benimsendi ki, birçok Amerikalı suçluyu kendilerini " Kara El " adıyla özdeşleştirmeye ikna etti. Fidye taleplerinde veya tehdit mektuplarında çizimler bıraktıklarına dair belirgin işaretler: siyah bir kafatası veya aslında siyah bir el . Bazı mektuplar orta derecede okuryazar insanlar tarafından yazılmışken, diğerleri İtalyanca ve İngilizcede hatalarla doluydu ve çoğu zaman tüm İtalyan bölgelerinden lehçe terimleriyle doluydu. İtalyan göçmen nüfusunun yaklaşık üçte ikisinin Kara El tarafından tehdit edildiği tahmin ediliyor .

İlk Suç Örgütü

Kara El efsanesi ulusal basında geniş yer bulması yoluyla Amerika'ya yayıldı ve birçok İtalyan-Amerikalı göçmen grubunu New York'taki suçluların başta Chicago olmak üzere diğer büyük şehirlerdeki kahramanlıklarını taklit etmeye davet etti : kara eller  doğdu güçlü bir İtalyan varlığına sahip çok sayıda Amerikan metropolünde , ancak hepsi tamamen ilgisiz suç grupları olarak kaldı. Kaçırma vakaları 1908'de zirveye ulaştı ve Kara El'e atfedilen 424 vaka ülke geneline yayıldı.

Polisin aralıksız baskıcı faaliyetleri , güçlendirilmiş göçmen kontrolleri, ulusal basının güçlü itibarsızlaştırma kampanyası ve 1920'li ve 1930'lu yıllarda Amerika'nın yasakçılığı sırasında yapısının gelişememesi nedeniyle yok olan New York Kara El ortadan kayboldu. Büyük Savaş'tan sonra birlikte denizaşırı Camorra'ya gittiler ve sahayı sonraki yıllarda suç ve ekonomik olayların tartışmasız kraliçesi olan Amerika'nın Sicilya Mafyası'na bıraktılar.

Mano Nera'ya bir örnek;  Nigel Cawthorne >>> Pasquale Lopipero ve Antonio Lecchi'ye yazılan mektup.

""Yeterince cesaretiniz yoksa, onurlu bir üne sahip insanlara gidebilirsiniz, ancak kime gittiğinize dikkat edin. Bu şekilde, paranızı veya hayatınızı bağışlamanız için size şantaj yaparak size zulmetmemizi önleyebilirsiniz. Eğer gelecekteki mutluluğunuzu satın almayı seçmezseniz, istediğimiz parayı bize vererek bunu bizimle yapabilirsiniz.""

Caruso davası

Muhtemelen en ünlü Kara El kaçırma olayı , önce tehdit edilen ve sonra kaçırılan Enrico Caruso'nun kaçırılmasıydı. Aslında mükemmel bir hedefti: Napoliten, zengin ve dilbilgisi kurallarına aykırı tehdit mesajlarını anlama becerisine sahip. 1910'da ilk tehdit mektubunu aldığında tenor , Amerika Birleşik Devletleri'nde zaten bir yıldızdı ve şöhreti hızla küresel düzeye ulaşmıştı. İki suçlu tarafından kaçırıldı ve serbest bırakılması için 2000 dolar talep edildi ; bu miktar bugün yaklaşık 50.000 avroya eşdeğer olacaktır . Parayı ödedi, korktu ve hiçbir şey olmadı. Ancak haber dikkatli Amerikalı gazetecilerin gözünden kaçmadı.

Caruso'nun kendisi, çok yüksek bir fidye ödediği dedikoduları duyulunca, o kadar çok tehdit mektubu almaya başladığını ve neredeyse kendisi kadar uzun bir kağıt yığını oluşturabileceğini söyledi.

Abartılı, şiddet dolu ya da absürt tonlarda birçok mektup arasında bunlardan biri, ilk fidyenin gizemli Kara El'i tarafından imzalanmıştı : Polise şikayette bulunulması halinde ölümle ve kanla tehdit ediyordu ama rakam kabul edilemezdi: 15.000 dolar , şu anda yaklaşık 350.000 Euro'ya eşdeğer .
Napolili şarkı söyleyen yıldız çaresizlik içinde polise haber verdi ve Padula yerlisi hemşehrisi Joe Petrosino tarafından karşılandı. Çok riskli bir randevu ayarladılar: Polisin müdahale edebilmesi için Caruso'nun aslında gaspçılarla bir toplantı talep etmesi gerekecekti . İki İtalyan suçluyu tutuklayan İtalyan-Amerikalı dedektifin müdahalesi sayesinde her şey yolunda gitti. Ardından gelen duruşma şarkıcıyı birkaç yıl meşgul etti ve şantajcıların mahkum edilmesiyle sonuçlandı.

Gerçekte şarkıcı, tüm röportajlarında binlerce tehdit mektubuyla olan ilişkisi hakkında her zaman cesur ve kibirli bir tonda konuşmasına rağmen, bu deneyimden çok etkilenmişti : Her şeye hazırım ve gülüyorum " dedi. El Kara'nın karşısında ama gerçekte 1910 olaylarından sonra bir silah satın aldı ve hayatı boyunca bu silahla yaşadı. Hatta 1920'deki bir röportajında, gösterilerinden birinde bir suçlu ona silah doğrultmaya cesaret etse, " seyircilerin ortasında bile ateş ederdi  yanıtını verdi.



Günümüzde Cosa Nostra

İtalyan halkı arasında, özellikle Sicilya Cosa Nostra örgütleri, hâlâ son derece güçlü ve neredeyse yenilmez olarak sıkça tasvir edilmektedir. Daha az kötümser görüşler ifade eden gözlemciler ise antimafia savcıları ve aktivistler tarafından sert bir şekilde eleştirilmekte ve güney İtalya'daki yerel gerçeklikle temaslarını kaybetmiş olmakla suçlanmakta veya daha da kötüsü, mafya çıkarlarını savunmakla suçlanmaktadır.

Aynı zamanda, değişen derecelerde, çoğu polis, antimafia sivil toplum kuruluşları ve akademik ile gazeteciler, antimafia mücadelesinin 1990'ların başındaki olağanüstü zirveden sonra dramatik bir şekilde yavaşladığını ve zayıfladığını ısrarla belirtmektedir ( Bolzoni & Lodato, 1998; Lodato & Grasso, 2001).

Bu katkı, İtalyan organize suçunun iki en büyük, en uzun süreli ve en güçlü biçimi olan Sicilya Cosa Nostra ve Calabrian 'Ndrangheta'nın şu anda geçirdiği krizi belgelemeyi ve açıklamayı amaçlamaktadır. Aşağıdaki sayfalarda gösterildiği gibi, mafya gruplarının mevcut gerilemesi, 1990'ların başından beri güçlenen yasal yaptırımların bir sonucudur. Popüler algının aksine, analizim gösteriyor ki doğrudan antimafia politikaları, 2008'de yer alan ve temelini yasal yaptırımlarla atan doğrudan antimafia politikalarıdır.

Antimafia politikaları doğrudan ve dolaylı olarak ayrılabilir, bu ayrımı ilk olarak La Spina (2004) ileri sürmüştür. Doğrudan politikalar öncelikle yasal yaptırım ve cezalandırmayı içerirken, dolaylı olanlar mafya tarafından sızdırılmış yerel konseylerin feshinden mafya karşıtı yasalara kadar, güney İtalya'da "legalite kültürü" yaymayı ve güvenliği teşvik etmeyi amaçlayan girişimleri içerir. Başka yerlerde gösterildiği gibi (La Spina, 2004, bu cilt; Paoli, 2007), dolaylı antimafia politikaları, doğrudan olanlardan daha az etkili olmuştur. Ayrıca, doğrudan ve dolaylı antimafia politikaları arasındaki ayrımın analitik olduğunu, çünkü pratikte bunlar arasında birçok örtüşme olduğunu vurgulamak da önemlidir.

Başlangıçta 26 La Cosa Nostra ailesi vardı, fakat bugün bu sayı neredeyse yarısına kadar düşüş yaşanıldı, daha küçük aileler üyelik kaybı nedeniyle daha büyük ailelerin mürettebatına dönüştü. Hükümetin bakış açısına göre Mafya'nın sorunu, çok sağlam bir hiyerarşik yapıya sahip olmaları, birileri dışarı çıkarıldığında devreye girecek insanların olması vb.
Herhangi bir alt kültür, bir toplumun kültürüne iyice yerleşmişse, ondan kurtulmak çok zordur. La Cosa Nostra'nın ABD'deki yaşı 100'ün üzerindedir, meşru kurumlara sızmışlar ve faaliyet gösterdikleri toplulukların büyük bir parçası haline gelmişlerdir.

Faaliyetler

Günümüzde Cosa Nostra geçimini bu yollardan sağlamaktadır: gasp, tefecilik, kara para aklama, yasa dışı kumar, uyuşturucu dağıtımı, fuhuş, kiralık cinayet, soygun ve hırsızlıkları finanse etme ve organize etme, eğlence, bankacılık, yatırım, medya vb.

[180 million dollar dance]

good job

[floridamurder]

tekrardan aktif

[pxre]

good job man