Siyahi Stajyer Memur Edward Redfield - Yeni başlangıçlar.

[TRIxTOE]

Edward Redfield, 25 yaşında, Vice City’nin arka sokaklarında büyümüş siyahi bir adamdır. Hayatı hiçbir zaman düz bir çizgide ilerlemedi; aksine erken yaşlardan itibaren mücadeleyle şekillendi. Lise eğitimini güçlükle tamamladıktan sonra üniversiteye devam etme şansı olmadı. Ailesinin maddi durumu, ev içindeki huzursuzluk ve özellikle babasıyla yaşadığı sert çatışmalar bu yolu onun için kapattı. Babası otoriter, baskıcı ve öfkesini kontrol edemeyen bir adamdı. Edward genç yaşlarında onunla defalarca tartıştı, son kavgaları ise geri dönüşü olmayan bir kırılma yarattı. O geceden sonra babası hayatından tamamen çıktı; Edward için artık “var olmayan” bir figüre dönüştü. Bu boşluk, onda zayıflık değil, sessiz bir öfke ve kendini kanıtlama ihtiyacı doğurdu. Bir süre farklı işlerde çalıştı; depo, gece vardiyaları, sokakla iç içe geçen yorucu mesailer… Vice City’nin karanlık yüzünü içeriden tanıdı, suçun nasıl doğduğunu, insanların neden yanlış yollara saptığını bizzat yaşayarak öğrendi. Zamanla düzenin dışından bakmanın yetmediğini fark etti. Kaosun kenarında durmak değil, tam ortasında kontrolü ele almak istiyordu. Bu düşünce onu VCPD’ye yöneltti. Polislik onun için bir prestij mesleği değil; geçmişte yaşadığı kontrolsüzlüğe, aile içi şiddete ve sokak adaletsizliğine karşı net bir duruştu. Şu an VCPD’de stajyer memur olarak görev yapan Edward Redfield, geçmişini inkâr etmiyor, onu arkasında bir yük değil, önünde bir pusula olarak taşıyor. Sert ama ölçülü, sessiz ama dikkatli. Hayat ona kolay davranmadı; o da hayata yumuşak yaklaşmamayı öğrendi. Bu üniformayı hak etmek için değil, onu taşıyabilecek biri olduğunu kanıtlamak için burada.


Edward Redfield’in VCPD’ye adım atması, geçmişiyle hesaplaşmasının bittiği değil, asıl başladığı noktadır. Stajyer memur olarak göreve başladığı ilk günlerden itibaren teoride anlatılan ile Vice City sokaklarında yaşanan gerçeklerin birbirinden ne kadar farklı olduğunu net biçimde gördü. Devriyelerde, çağrı anonslarında ve karakol koridorlarında tanık olduğu her olay, onu daha da içine kapanık ama aynı zamanda daha dikkatli biri hâline getirdi. Özellikle aile içi şiddet vakaları ve genç suçlularla karşılaştığında, kendi geçmişiyle istemsiz bir bağ kuruyor; ancak bu bağ onu zayıflatmak yerine, soğukkanlı kalmasını sağlıyor. Çünkü Edward, duygularıyla değil, kontrolü elinde tutarak ayakta kalmayı öğrenmiş bir adam.

Eğitim sürecinde zaman zaman sert eleştiriler aldı, hata yaptı, uyarı gördü. Fakat hiçbirinde geri adım atmadı. Otoriteyle sorun yaşayan eski Edward’ın aksine, bugün hiyerarşinin gücünü ve disiplinin neden hayati olduğunu biliyor. Babasıyla yaşadığı çatışmalar, ona ne olmak istemediğini öğretmişti; VCPD ise ne olabileceğini gösteriyor. Sahada silah taşımanın değil, sorumluluk taşımanın ne demek olduğunu her geçen gün daha iyi kavrıyor. Tereddüt ettiği anlar oluyor, korku da yaşıyor; ancak bunları bastırmak yerine yönetmeyi seçiyor. Edward Redfield için bu rozet bir son değil, kendine verdiği gecikmiş bir sözün başlangıcı. Vice City onu kolay affetmez; Edward da bu şehirden kolay bir yol beklemiyor. O, burada kalmaya ve ayakta durmaya niyetli.


Edward Redfield için stajyerlik dönemi, sadece bir eğitim süreci değil; geçmişiyle, refleksleriyle ve sınırlarıyla yüzleştiği sert bir sınavdı. Sahada geçirdiği süre boyunca hatalarını inkâr etmek yerine onlarla yüzleşti, her uyarıyı kişisel bir eleştiri değil, ilerlemesi gereken bir eşik olarak gördü. Amirlerinin gözetimi altında yürüttüğü görevlerde, baskı altında karar verebilme yeteneğini geliştirdi; panikleyen değil, durumu kontrol altına alan bir profile evrildi. Vice City sokakları ona sabrı, disiplinin hayati önemini ve bir polis memurunun yalnızca suçla değil, kendi zaaflarıyla da mücadele ettiğini öğretti.

Bugün Edward Redfield, stajyer memur aşamasını geride bırakıp tam yetkili polis memuru olma yolunda ilerlemektedir. Bu noktaya gelmesi bir tesadüf değil; istikrarlı duruşunun, kurallara bağlılığının ve sorumluluk almaktan kaçmayan karakterinin doğal bir sonucudur. Üniformayı artık daha ağır, rozeti daha bilinçli taşıyor. Geçmişi onu tanımlar ama yönlendirmez; kararlarını artık öfke değil, deneyim şekillendirir. Edward için bu terfi bir ödül değil, daha büyük bir yük ve daha büyük bir görevdir. Ve o, bu yükün altına girebilecek kadar hazır, kararlı ve nettir.