1
Karakter Tanıtımları / Ynt: Majin Uroshima - Mezarcı Yakuza ヤクザ
« : 07.08.2025 14:33 »
hadi bakaalım
İletileri Göster
Bu özellik size üyenin attığı tüm iletileri gösterme olanağı sağlayacaktır . Not sadece size izin verilen bölümlerdeki iletilerini görebilirsiniz
8
Oluşum Tanıtımı Arşiv / Ynt: Urosevic'in Suç Örgütü
« : 06.07.2025 02:37 »
Yer: Terk edilmiş bir apartman dairesi / Novi Sad – Kış gecesi
Dairenin içi sessiz ama baş ağrıtıcı şekilde boğucuydu. Gaz sobasının bozuk düğmesi tıkır tıkır ses çıkarıyor, tek lambanın ışığı tavana titreyerek vuruyordu. Gaspar pencerenin önünde durmuş, dışarıdaki boş sokağa bakıyordu. Camın buğusuna parmağıyla bir şeyler çizdi. Ne çizdiğini bilmiyordu.
Odanın havası ağırdı; içeride uzun süredir kimse nefes almamış gibiydi. Pencerenin kenarındaki perdeler yarım yamalak asılıydı, rüzgâr esmese bile arada bir kımıldıyor, sanki görünmeyen biri tarafından dokunuluyormuş gibi dalgalanıyordu. Zemindeki tahtalar her adımda hafifçe inliyordu, ama Gaspar yerinden bile kıpırdamıyordu.
Toz, kitap raflarında değil, artık havada yüzüyordu — gün ışığına karışamayan, varlığı unutulmuş bir geçmiş gibi. Odanın sessizliği, sessiz olmaktan çok uzaktı; bir şey fısıldıyordu... belki duvarların içinden, belki sadece Gaspar’ın kafasının içinden.
Gaspar o gece gözlerini kırpmadı. Sabah olduğunda hâlâ pencerenin önündeydi. Ama dışarıya bakmıyordu. Kendi yansımasına kilitlenmişti. Çünkü artık dışarıda olanlar değil, içeride yankılananlar belirliyordu hayatını.
Dairenin içi sessiz ama baş ağrıtıcı şekilde boğucuydu. Gaz sobasının bozuk düğmesi tıkır tıkır ses çıkarıyor, tek lambanın ışığı tavana titreyerek vuruyordu. Gaspar pencerenin önünde durmuş, dışarıdaki boş sokağa bakıyordu. Camın buğusuna parmağıyla bir şeyler çizdi. Ne çizdiğini bilmiyordu.
Odanın havası ağırdı; içeride uzun süredir kimse nefes almamış gibiydi. Pencerenin kenarındaki perdeler yarım yamalak asılıydı, rüzgâr esmese bile arada bir kımıldıyor, sanki görünmeyen biri tarafından dokunuluyormuş gibi dalgalanıyordu. Zemindeki tahtalar her adımda hafifçe inliyordu, ama Gaspar yerinden bile kıpırdamıyordu.
Toz, kitap raflarında değil, artık havada yüzüyordu — gün ışığına karışamayan, varlığı unutulmuş bir geçmiş gibi. Odanın sessizliği, sessiz olmaktan çok uzaktı; bir şey fısıldıyordu... belki duvarların içinden, belki sadece Gaspar’ın kafasının içinden.
Gaspar o gece gözlerini kırpmadı. Sabah olduğunda hâlâ pencerenin önündeydi. Ama dışarıya bakmıyordu. Kendi yansımasına kilitlenmişti. Çünkü artık dışarıda olanlar değil, içeride yankılananlar belirliyordu hayatını.
