(https://i.hizliresim.com/az9rpem.png)
İlk Gün - Son Yolculuk - 2019
2019 yılı… Bosna-Hersek’ten ayrılan Cado Ricco, geçmişini arkasında bırakıp Amerika’nın San Fierro kentine geldiğinde kimse onu tanımıyordu. Dilini yeni öğreniyordu, cebinde az para vardı, fakat içinde kimsenin kolay kolay söndüremeyeceği bir kararlılık taşıyordu. Günlük işlerde çalışarak birikim yaptı; yağ kokan kıyafetler, uzun mesailer ve eksik uykular onun için sıradan hale gelmişti. Ama Cado’nun hayali hep aynıydı: kendi garajını açmak. Bir yılın sonunda bu hayale kavuştu. Küçük, iki araçlık bir tamirhane… ama Cado için bir başlangıcın resmiydi. Mahalledekiler ona alışmaya başladı, işine duyduğu özen, müşterilere karşı saygısı kısa sürede çevrede duyuldu. Garaj düzenli kazanmaya başladıkça Cado’nun yüzünde de yavaş yavaş huzurlu bir ifade belirdi. Bir gün kapıdan içeri, okul çantasını bile çıkarmadan içeri giren genç bir çocuk girdi: Fernando Morales. 16 yaşındaydı, ailesine para götürmek için iş arıyordu. Cado onun gözlerindeki isteği fark etti; tanımadığı bu çocuğu “yarın gel” demeden işe aldı. Fernando bunun ne kadar büyük bir şans olduğunu o gün tam anlamasa da, ileride o anın hayatını tamamen değiştireceğini anlayacaktı.
Dört yıl boyunca Fernando, Cado’nun yanında her şeyi öğrendi: motoru dinlemeyi, araç kokusundan arızayı anlamayı, müşterinin ne dediğini değil ne demek istediğini okumayı… usta-çırak ilişkisi zamanla baba-oğul gibi bir bağa dönüştü. Garaj sadece iş yeri değil, onların küçük bir dünyasıydı. Ama o dünya bir öğleden sonra paramparça oldu. Garajın kapısı sertçe açıldı ve içeri üç kişilik siyahi bir ekip girdi. Arabalarını bırakıp bakım yaptırdılar.
Cado işini her zamanki gibi titizlikle bitirdi. Ödeme aşamasına gelindiğinde ekipten biri alaycı bir şekilde parayı vermeyeceklerini söyledi. Üstelik garajın bulunduğu bölgenin “kendi mahalleleri” olduğunu, burada iş yapan herkesin kendilerine pay vermesi gerektiğini iddia ettiler. Cado’nun susmasını beklediler ama o geri adım atmadı. Aksine, tehdit eden adama beklenmedik bir anda yumruk attı. Kısa bir sessizlik… ardından kurşun sesleri.
Adamların ikisi silahlarını çekmiş, garajın içinde rastgele ateş ediyordu. Fernando ne olduğunu anlamaya çalışırken Cado’nun gövdesi geriye savruldu. Yıllarca emek verdiği garajın soğuk zeminine düştü. Motor yağıyla karışan kanı ağır bir koku yaydı. Adamlar panikleyip kaçtı. Fernando dizlerinin üzerine çöküp ustasının başını kaldırdı. Cado’nun nefesi gitgide azalıyor, Fernando’nun gözyaşları gömleğine karışıyordu.
Ambulans geldiğinde artık çok geçti. Garaj sarı şeritlerle kapatıldı, polis yüzeysel sorular sorup dosyayı kısa sürede “şüpheliler belirlenemedi” notuyla rafa kaldırdı. Cado küçük bir törenle toprağa verildi.
Cenazeden sonra Fernando’nun içinde biriken acı, yerini ağır bir öfkeye bıraktı. O öfkenin hedefi belliydi. Mahallenin alt sokaklarında büyüdüğü için kimin hangi köşede takıldığını biliyordu.
En güvendiği kişi olan Joaquin Decimus’u yanına çağırdı. Joaquin fazla konuşmayan ama gerektiğinde yanında duran biriydi. O akşam Cado’yu öldüren ekibin mahallesine doğru yürüdüler.
Sokak lambalarının ışığı yer yer titriyor, şehir nefesini tutmuş gibi sessizdi. Bir köşede, o gün garaja gelen adamlardan ikisini gördüler. Fernando durdu, Joaquin’e baktı. Sözlü anlaşmaya gerek yoktu; karar çoktan alınmıştı. Fernando elini beline götürdü, Joaquin de aynı anda silahını çıkardı. Yaklaştılar… ardından silah sesleri sokakta yankılandı. İlk kurşun Cado’yu vuran adamın sırtına saplandı.
Joaquin diğerini yere düşürdü. Fernando öfkesini bastıramadı, adam yerde kıvranırken ateş etmeye devam etti. Sokak, birkaç saniyeliğine cehenneme döndü. Olaydan birkaç saat sonra polis kapılarını çaldı.
Gözaltına alındılar fakat tanık yoktu, kamera yoktu, delil yoktu. Olay dosyası yine belirsizliğe sürüklendi. “Gerekirse sizi tekrar çağırırız,” diyerek serbest bırakıldılar. Fernando karakoldan çıktığı anda karşı kaldırımda iki adam gördü: vurdukları kişinin kardeşi ve ekibinden biri. İkisi de gözlerini Fernando’ya dikmişti. Fernando içgüdüsel bir korkuyla geri geri adım atarak karakolun içine tekrar girdi. Saatler geçti, çıkmaya cesaret edemedi.
Adamlar uzaklaştığında Joaquin onu telefonda sakinleştirdi ve almaya geldi. İkisi de artık San Fierro’da kalamayacaklarını biliyordu. Evlerine dönüp alelacele çantalarını hazırladılar.
Kimseye haber vermeden, kimseye veda etmeden gece yarısı şehri terk ettiler. Araba sahil yoluna çıktığında San Fierro’nun ışıkları arkalarında küçülüyor, yeni bir hayatın gölgesi öne doğru uzuyordu.
Tek yön… Vice City. Little Mexico’ya doğru uzun bir yolculuk. Geçmiş arkalarında, ama yarım kalan hesaplar hâlâ omuzlarında ağır bir yük gibi duruyordu.
(https://i.hizliresim.com/px3sfd6.png)
Little Mexico ve Yeni Garaj
Yeni şehirde ilk haftalarını evden çıkmadan geçirirler. Ne yapacaklarını, nasıl bir hayat kuracaklarını tartışırlar. Sonunda ortak bir karar verirler: Cado’nun anısını yaşatmak için bir garaj açacaklardır. Ellerindeki birikimle küçük bir yer kiralarlar ve garajın adını Ricco Garage koyarlar. Aylar geçtikçe Ricco Garage bölgede tanınan bir mekâna dönüşür. Sadece tamirhane değil, aynı zamanda hafta sonları arabacıların uğrak noktası olan küçük bir bar da işletirler. Her Cumartesi gecesi Little Mexico’nun sokakları motor sesleriyle çınlar; gençler, sürücüler, koleksiyoncular Ricco Garage’ın bar bölümünde toplanır. Ortam, hem tehlikeli hem de cezbedici bir atmosfere sahiptir.
Misafirler arasında dikkat çeken biri vardır: John Ignjatović. Soğuk bakışlı, kendine güvenen, işini bilen bir genç sürücüdür. Bir akşam Fernando’ya yaklaşır:
“Hafta sonları yarış düzenlemeyi hiç düşündün mü? Senin ismin var. Ricco Garage insan çeker. İstersen büyük bir şey başlatabiliriz.”
Fernando kısa bir duraklamadan sonra teklifi kabul eder. Joaquin de fikirden hoşnuttur. Üçü birlikte illegal yarış organizasyonlarını kurmaya başlar. Birkaç hafta sonra, şehrin ışıkları altında ilk yarış gerçekleşir.
Kalabalık büyüktür, motor sesleri adeta bir konser gibi yankılanır. Fernando’nun adı artık sadece bir işletmeci değil; yeraltı dünyasında genç ama saygı duyulan bir organizatör olarak anılmaya başlar.
İlk Yarış ve Sonrası
Fernando, Joaquin ve John haftalar süren hazırlığın ardından ilk büyük yarış gecesine hazırdır. Normalde 10–15 araba beklerlerken, akşam saatlerinde Market Caddesi’ne doğru gelen araç konvoyu adeta sokakları titreştirir. Motor sesleri, neon ışıkları ve kalabalığın uğultusu birleşince ortam bir festival havası alır. Ricco Garage ekibi, beklediklerinden çok daha büyük bir ilgiyle karşılaştıklarını görünce şaşkınlık yaşar.
Yarış alanı olarak Market Caddesi ve çevresindeki uzun düz hat kullanılır. İlk yarış başlar, ardından ikinci… toplamda yedi yarış sorunsuz şekilde tamamlanır. Kalabalık büyür, paralar el değiştirir, gürültü artar. Her şey mükemmel giderken birden kalabalığın önünde bir siren sesi yükselir. Market Caddesi'nin girişleri polis araçlarıyla dolup taşmıştır. Işıklar yanıp sönmeye başlar, kalabalık panikler.
John bu ihtimali önceden düşünmüş, yarışların yapıldığı alanda bir boşluğu arabası ile kapatmıştır. Genç sürücüler, motorlarını bağıra çağıra çalıştırıp o alana yönelir.
Onlarca araba tek bir çıkıştan dışarı fırlar; lastik dumanları gökyüzüne karışır, sirenler arkalarında büyür ama birçok araç kaçmayı başarır. Ekip Ricco Garage’a döndüğünde adrenalinden hâlâ titremektedir.
Garajın kapısı kapanır kapanmaz Fernando para çantasını açar. İçinde ciddi miktarda nakit vardır; giriş ücretleri, bahisler, sponsor paraları...
Öğleden sonra saatlerinde garajın önünde siyah-beyaz bir polis aracı belirir. Motorun tok uğultusu, içeride çalışan herkesin omurgasında bir titreme yaratır. Kapı açılır ve iki memur ağır adımlarla içeri girer.
Üniformaları tertemizdir fakat bakışları serttir; içeri girerken ortamın sahibini arar gibi etrafı tararlar. Garaj çalışanlarından biri istemeden göz ucuyla Fernando’ya bakar. Bu, polislerden birinin hemen dikkatini çeker.
Memur bakışı takip eder ve Fernando’yu bulur. Birkaç saniyelik sessiz bir gerilim oluşur; ardından memurlar genç adamın yanına doğru yürür. Fernando hiçbir şey söylemeden onları izler, ama bakışındaki huzursuzluk saklanamaz. Memurlar, Fernando’yu kolundan tutarak merdivenlere yönlendirir. Genç adam karşı koymaz; sadece sessizce odanın kapısının itilmesini bekler.
Kapı kapandığında içeride tek duyulan şey memurların nefesleri ve eski ofis masasının gıcırdayan sesi olur. Polislerden biri Fernando’nun çevresinde yavaşça dolaşır.
Gözleri Fernando’nun yüzünde, üzerindeki kıyafetlerde dolaşır; avını inceleyen bir yırtıcı kadar soğuk ve sakindir. Diğer memur ise kapıda durarak kaçabileceği tüm yolları kapatır.
Sessizlik, Fernando’nun kulaklarında çınlamaya başlar. Bir anda ilk polis Fernando’nun yakasına yapışır. Ani hareketle genç adamı duvara çarpar. Duvarın soğuk yüzeyi Fernando’nun sırtında yankılanır.
Polis, vücudunun ağırlığını onun üzerine bindirir; nefesleri neredeyse birbirine değer. Bu bir soruşturma değil, açıkça bir gözdağıdır. Tam o anda kapı açılır. Joaquin içeri girer. Yüzünde ne korku ne öfke vardır.
Elindeki siyah çantayı masaya koyar. Çanta ağırdır; masaya düştüğünde tok bir ses çıkar. Polislerin bakışları anında çantaya kayar. Odayı bir anda yeni bir hava kaplar. Memurlardan biri çantayı açar.
İçindeki parayı gördüğünde yüzündeki gerilim gevşer. Birkaç saniyelik sessiz bir değerlendirme olur; ardından çanta kapatılır. Memurlar geri çekilir, Fernando’ya bir kez bile bakmadan odadan çıkarlar. Kapı kapanır.
Fernando hâlâ duvara yaslanmış hâlde nefes alır. Yanağı kızarmış, nefesi düzensizdir. Joaquin ona doğru yaklaşır, gözleri kısa bir süre Fernando’nun travmasını inceler gibi gezinir.
(http://i.hizliresim.com/qmztzpe.png)
Günümüzde Ricco Garage
Fernando’nun kurduğu ekip hem tamirhane hem bar hem de illegal yarış sahnesinde bölgenin en bilinen güçlerinden biri hâline gelmiş durumdadır. Artık kimse onları “yeni çocuklar” olarak görmez.
Little Mexico çevresinde sokak kültürü dendiğinde akla gelen ilk isimlerdir. Tamirhane, yılın bu döneminde yoğunluktan neredeyse nefes alamaz. Gelen her müşteri memnun ayrılır.
Fernando’nun motor bilgisi, Joaquin’in düzeni ve John’un pratik çözümleri sayesinde bölgedeki en güvenilir garaj hâline gelmiştir. Ufak bir ayar için gelen de, komple motor swap yaptırmak isteyen de aynı profesyonelliği görünce garajın namı tüm Los Santos’a yayılmıştır.
Bar kısmı ise bambaşka bir hikâye… Akşam olduğunda tamirhaneden çıkan yağ ve metal kokusunun yerini alkol, müzik ve araba muhabbetleri alır. Genç sürücüler, eski kurt mekanikerler ve yarış meraklıları sürekli uğrar.
Bar artık sadece bir içki mekânı değil, bölgenin adeta resmî olmayan yarış karargâhı hâline gelmiştir. Ekibin içindeki bağ ise eskisine göre çok daha güçlüdür. Her hafta düzenledikleri modifiye buluşmaları her geçen gün büyür. Şehrin dört bir yanından sürücüler gelir; LED alt ışıklar, çıtır turbolar, temiz JDM’ler, Avrupalı canavarlar, Amerikan V8’ler hepsi aynı otoparkta toplanır.
İllegal yarışlar da devam etmektedir. Ancak artık eskisi gibi kaçak dövüş tadında değil; daha planlı, daha kontrollü ve daha profesyonel. Polislerle araları ilginç bir şekilde “denge” içerisindedir.
Eskiden sorun yaşadıkları memurlar artık sadece belli çizgilerin aşılmamasını ister. Joaquin’in geçmişte attığı adımlar ve sağladığı temaslar sayesinde, ekip polisle açık bir savaş içinde değil
Her yarışta pot komisyon alınır, her buluşma ekip için daha büyük bir tanıtım fırsatına dönüşür. Fernando, Cado’nun ölümünden sonra içindeki hırsı bu dünyaya kanalize etmiş; ekip artık hayalini gerçekleştirmiştir.
Garaj Bölgesi Yapılan İşler - Little Mexico
Tamirhane Bölümü
Garajın kalbi, tamirhane kısmıydı. Joaquin Decimus ve Fernando Morales, burayı sadece araba tamir ve modifiye işleri için kullanmıyor, aynı zamanda yarış araçlarını performans testlerinden geçiriyorlardı. Motorlar sökülüp takılıyor, süspansiyonlar ayarlanıyor, turbo ve nitro sistemleri ekleniyordu. Burada çalışan mekanik ekibi, Los Santos’un en hızlı sokak arabalarını hazırlıyordu.
Bar Bölümü
Tamirhanenin hemen yanında, eski depo tarzında bir bar vardı. Burası yarışçıların, garaj çalışanlarının ve gençlerin buluşma noktasıydı. Barın içinde yarış videoları, klasik otomobil posterleri ve neon ışıklı tabela “Crankshaft Garage” yazısıyla süslenmişti. Gece yarısı burada kahve, enerji içecekleri ve bazen küçük partilerle yarış sohbetleri yapılıyordu. Bu bar, sadece içki içilen bir yer değil; yarış stratejilerinin konuşulduğu, yeni yarışçılarla tanışılan ve rekabet ruhunun beslendiği bir sosyal alan olmuştu.
Galeri Bölümü
Garajın diğer kısmı ise oto galeriydi. Burada, Crankshaft Garage’ın özel modifiye araçları sergileniyor ve alıcılar için hazır bekletiliyordu. Özel jantlar, karbon kaplamalar, turbo paketleri ve nadir model araçlar burada sergileniyordu. Garaj, sadece sokak yarışçılarının değil, Los Santos’un lüks otomobil meraklılarının da ilgisini çekiyordu.
Crankshaft Garage - OOC Bilgilendirme.OOC – IC Katılım Süreci
Oluşumumuza dahil olmak isteyen oyuncuların önce bir süre bizimle birlikte rol yapması gerekmektedir. Bu süreçte karakteriniz, oluşumun yapısına ve çevresine doğal şekilde entegre olur.
Uygun görülen oyuncular daha sonra çaylak (
rookie) statüsünde içeri alınır. Bu dönemde yarışlara doğrudan katılmak yerine, belirli sürücülerin yanında yan koltukta bulunarak ortamı, düzeni ve prosedürleri öğrenirsiniz.
Hafta sonları gerçekleştirdiğimiz IC değerlendirme toplantılarında yeterli görülen oyuncular, aşamaları tamamladıktan sonra aktif yarış kadrosuna dahil edilir.
Discord : nowax02HOOD BÖLGESİ
Oluşumun IC bölgesi Little Mexico bölgesindedir.
İşyeri No: 1676
(https://i.hizliresim.com/a9g1i0m.png)
(https://i.hizliresim.com/6xbxwy7.gif)
Rotaya sadık kal.
(https://i.hizliresim.com/2qzsqy5.jpg)