-
Thatcher Kane
Adı: Thatcher Kane
Doğum Tarihi: 15/04/1996
Yaş: 29
Uyruk: Amerikan (İspanyol kökenli)
Doğum Yeri: San Diego, California | (https://i.hizliresim.com/c17nl4e.png) |
Thatcher Kane, 1996 yılında San Diego’da, İspanyol kökenli, sade bir işçi ailesinin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası bir oto tamircisiydi, annesi ise küçük bir sağlık merkezinde gece vardiyalarında çalışıyordu. Kane'in çocukluğu sessizdi; ne fazla neşeli ne de fazla karanlıktı. Hayat, durağan ama ağırlığını hissettiren bir ritimle akıyordu.
18 yaşına geldiğinde, lise diplomasını aldıktan hemen sonra orduya katılma kararı aldı. Ne kahramanlık hayalleri vardı ne de büyük hedefleri. Aradığı şey net değildi, ama o dönem hayatındaki sessizliği kırmak için bu adımı attı.
Kısa sürede Özel Kuvvetler bünyesinde çeşitli görevlerde yer aldı. Ancak görevlerde hiçbir zaman bir liderlik pozisyonunda olmadı. Emirlere uyan, verilen işi yapan, gereğini sorgulamadan yerine getiren biri olarak tanındı.
Görev Geçmişi:
Irak (Musul, 2016): Şehir içi arama-tarama operasyonlarında yer aldı. Günlerce süren sokak devriyelerinde sessizlik ve belirsizlikle yüzleşti.
(https://i.hizliresim.com/gn2ct2e.png?_gl=1*18vl9zo*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMjkxMjgkajMxJGwwJGgw)
Suriye (Rakka, 2017): Gözetleme ve güvenlik destek ekibindeydi. Operasyonların çoğunda kenarda ama tetikte durdu.
(https://i.hizliresim.com/2pz9brj.png?_gl=1*1dpik55*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMjkyMzEkajM2JGwwJGgw)
Lübnan (Bekaa Vadisi, 2019): Bölgedeki Amerikan çıkarlarını korumaya yönelik görevlere dahil oldu. Süreç boyunca birçok yerde "beklemek" ve "görmek" onun göreviydi.
(https://i.hizliresim.com/h15xo8x.png?_gl=1*19syqd4*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMjkzMTMkajE2JGwwJGgw)
Afganistan (Kunar, 2020): Patika yollar, konvoy güvenliği, gece nöbetleri… Görevler sıradandı ama üzerindeki yük her geçen gün artıyordu.
(https://i.hizliresim.com/j6lfyqt.png?_gl=1*1xxsvge*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMjk0MDUkajU2JGwwJGgw)
Afrika Boynuzu (Somali sınırı, 2022): Orduya göre önemsiz bir görevdi; ona göre ise sessizliğin en çok duyulduğu yerlerden biriydi.
[/size]
(https://i.hizliresim.com/qly8bjf.png?_gl=1*l0znvp*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMjk0NzMkajUyJGwwJGgw)
10 yıl süren görev süresinin ardından, yavaşça içindeki yorgunluk kabardı. Ne şehit olan dostlarının isimlerini hatırlamak istiyordu ne de başarı belgelerini saklamak. 28 yaşında, hiçbir tören istemeden görevden ayrıldı.
Vice Şehrin'e yerleşti. Büyük planları yoktu; savaşlar bitmişti ama içindeki uğultu sürüyordu. Hayatına devam etmeye çalışıyor. Herkes gibi sıradan biri gibi görünmeye... Ama içinde hep bir tetikte olma hâli, geçmişin silik izleriyle beraber yaşıyor.
-
Yeni Üniforma
Vice City’ye yerleştiğinde Kane’in tek arzusu sessizlikti. Savaşın bıraktığı izler hâlâ içindeydi ve bu şehir, geçmişi susturabilecek kadar gürültülüydü. Gecelerini sahile yakın, loş ışıklı bir barda geçiriyor, birasını yudumlarken kendinden kaçıyordu. Her şeyden uzak, kimseye hesap vermek zorunda olmadan...
Ta ki bir gece, barın köşesindeki televizyondan gelen bir anons dikkatini çekene kadar:
Vice City Polis Departmanı 45. Dönem Akademi Başvuruları Açılmıştır.
O an bir şey oldu. Belki tesadüf, belki de hayatın yeni bir adım atması için gönderdiği sessiz bir çağrıydı bu. Yapıp yapamayacağından emin değildi ama uzun süre sonra ilk kez bir amaç hissediyordu. Ertesi gün başvurusunu yaptı. Günler sonra kabul edildiğini öğrendiğinde içinden geçen şey bir zafer değil, sade bir “tamam” duygusuydu.
Altı ay süren akademi zorlu geçti. Bedeni hazırdı, yılların disiplininden çıkmıştı ama zihni bambaşka bir mücadeleyle karşı karşıyaydı. Askerde düşmanı tespit edip yok etmek yeterliydi. Burada ise önce düşünmek, ölçmek, anlamak gerekiyordu. Artık sadece arkadaşlarını değil; bir çocuğu, bir sivili, sokakta yürüyen masum bir insanı da hesaba katmak zorundaydı.
Mezuniyet günü geldiğinde ona “Stajyer Memur” rozeti verildi. Üniformayı giydiğinde ilk düşündüğü şey, onun artık sadece bir kıyafet değil, bir yük olduğuydu. Vice City sokaklarına adım attığında bu yükü her adımda hissediyordu. Her siren sesi, geçmişten bir yankı getiriyor, her devriye yürüyüşü başka bir anıyı tetikliyordu.
Ama artık savaş alanı Vice City’ydi.
Ve görev bu kez yalnızca hayatta kalmak değil, başkalarının hayatını korumaktı.
Sessizliğini cebine koydu, rozetini göğsüne.
Thatcher Kane için ikinci perde başlamıştı. | (https://i.hizliresim.com/6gh2k65.png?_gl=1*1gs6srb*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMjkwOTkkbzQkZzEkdDE3NTQyMzA3OTAkajQwJGwwJGgw) |
-
Günün Ardından
Vice City geceleri dışarıdan parlayan neonlarla dolu gibi görünür ama Kane için şehir, devriye sonrası sessizliğin ta kendisidir.
Rozeti cebine atar atmaz şehir başka bir hâl alır onun için — daha boş, daha yavaş.
Genelde eve gitmek için acele etmez. Arabası Sabre’ye biner, biraz şehirde dolanır. Özellikle virajlı arka yolları sever; orada müzik çalmaz, camı açar, motorun sesini dinler. O sesi başka hiçbir şeyle değişmez.
Sabre onun oyuncağı değil, sığınağıdır. Her vidasını kendi sıkmıştır, her çizik bir hatıradır. Torpido gözünde Amerikan bayrağı işlemeli küçük bir kumaş, cüzdanında da bayrak rozeti taşır. Bazen ne için savaştığını unutur gibi olur, sonra göz ucuyla o bayrağa bakar ve sessizce başını sallar.
“Devam,” der içinden.
Evde televizyon açmaz. Gürültü değil, sessizlik rahatlatır onu. Kitap okur — genelde eski asker anıları, biraz da strateji kitapları. Sayfaları çevirmek, kafasını toparlamanın en net yoludur. En sevdiği kitap hep elinin altındadır; bazı cümleleri ezbere bilir.
Yalnızlıktan şikâyet etmez. Bazen bir bira açar, masaya koyar, bir yudum alır.
Sanki geçmişle oturmuş da bir anlaşma imzalıyormuş gibi…
Her yudumda biraz daha düşünür, biraz daha susar.
İnsanlara mesafeli davranır. Çocukları izler ama gülümsemez. Yaşlılara yardım etmez ama yol verir.
O, dikkat çekmeden kendi yolunda yürüyen biridir. Üniforma onu resmî yapar belki ama içindekini değiştirmez.
Thatcher Kane için bazı görevler vardiya bitince biter…
Ama bazıları, hiçbir zaman gerçekten başlamaz bile.
(https://i.hizliresim.com/ks0wdp7.png?_gl=1*19yhint*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMzM0ODMkbzUkZzEkdDE3NTQyMzM1NzYkajMwJGwwJGgw)
(https://i.hizliresim.com/9y419xd.png?_gl=1*1cvrg0d*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMzM0ODMkbzUkZzEkdDE3NTQyMzM2MDgkajYwJGwwJGgw)
(https://i.hizliresim.com/h1sb1v7.png?_gl=1*1ie0xfv*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMzM0ODMkbzUkZzEkdDE3NTQyMzM2NTIkajE2JGwwJGgw)
-
(https://i.hizliresim.com/t5dytbn.png?_gl=1*rwuqkl*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQyMzgwNzgkbzYkZzEkdDE3NTQyMzgzOTkkajQwJGwwJGgw)
-
yaparrrrr
-
“Stajyerden Memurluğa”
Thatcher Kane, VCPD Akademisi'nden başarıyla mezun olduktan sonra, yeni rozetini elinde tartarken eski telefonunu cebinden çıkardı. Yıllardır görevlerde arada bir aradığı annesini, bu kez farklı bir sebeple arayacaktı.
Telefon birkaç kez çaldıktan sonra, yaşlı bir kadının sesi açıldı:
| (https://i.hizliresim.com/l3sh3ff.png) | Thatcher Kane: Anne… Benim, Thatcher. |
| (https://i.hizliresim.com/rhvlhcc.png) | Anne: Oğlum… Sesin iyi geliyor bu sefer. Bir şey mi oldu? |
| (https://i.hizliresim.com/l3sh3ff.png) | Thatcher Kane: Bugün resmi olarak memur oldum anne. Akademiyi bitirdim. |
| (https://i.hizliresim.com/rhvlhcc.png) | Anne: Aferin sana yavrum… Ama kaçıncı görev oldu bu? Kaç yıl geçti aradan? Yetmedi mi hâlâ? |
| (https://i.hizliresim.com/l3sh3ff.png) | Thatcher Kane: Biliyorum… Ama bu farklı. Artık sokaklardayım, insanlara yardım ediyorum. En azından öyle hissettiriyor. |
| (https://i.hizliresim.com/rhvlhcc.png) | Anne: Ben yaşlandım oğlum. Arada bir sesini duyuyorum sadece. Hep bir şeylerin içindesin. Askerlikti, akademiydi… Şimdi de polislik. Yalnız kalmaktan korkmuyorum ama… Senin hayatın hiç başlamadı gibi geliyor bana. |
| (https://i.hizliresim.com/l3sh3ff.png) | Thatcher Kane: Elimden başka bir şey gelmiyor. Bu şehirde insanlar karanlığın içinde kayboluyor anne. Ben hiç değilse bir ışık gibi durmaya çalışıyorum. |
| (https://i.hizliresim.com/rhvlhcc.png) | Anne: Senin kalbin zaten ışık oğlum… Yeter ki yansıtmayı unutma. Ama bir gün… Lütfen bir gün, sadece kendin için de yaşa. |
| (https://i.hizliresim.com/l3sh3ff.png) | Thatcher Kane: Sana söz veremem anne… Ama çabalayacağım. |
| (https://i.hizliresim.com/rhvlhcc.png) | Anne: Bir gün seni kapımda görmek isterim. Saçların beyazlamadan, kalbin yorulmadan… |
-
Thatcher Kane - 04.08.2025 Akşam Vardiyası Günlüğü
Temple bölgesinde araç dışıydık.
Telsizden gelen ihbar oldukça ciddiydi: silahlı bir şahıs ve potansiyel sivil tehlikesi.
Hiç vakit kaybetmeden yöneldik. Olay yerine ilk ulaşan ekip bizdik.
Şüpheli bizi fark ettiği anda ateş açtı, biz de anında karşılık verdik.
Sonuç: Şüpheli etkisiz hale getirildi.
Yerde yatan hareketsiz beden...
Ben alışığım böyle sahnelere.
Ama çevredeki siviller için travmatik bir görüntüydü.
Bölgeyi hızla güvenli hale getirdik, prosedürleri uyguladık.
Departmana dönüş, rapor vakti.
Her detayı not ettim. Uzun, ayrıntılı ve yorucu bir süreçti ama bu işin doğasında var.
Günün sonunda görevimizi tamamladık.
Sivil hayata kısa bir mola…
Biraz nefes almak iyi geldi.
(https://i.hizliresim.com/tt7wxma.png?_gl=1*6fn0jn*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQzMzk2MTMkbzckZzEkdDE3NTQzMzk2MzAkajQzJGwwJGgw)
-
Thatcher Kane - 04.08.2025 Mesai Sonu: Sivil Hayat Günlüğü
Evet, sonunda sivile çıktım.
Bu sıcak Vice City havası bana gerçekten iyi geliyor. Gün boyu görevlerin ardından evime dönüp güzel bir duş aldım.
Bazı alışkanlıklar hâlâ üstümde — askerlik bırakmıyor insanı hemen.
Gecenin ilerleyen saatlerinde her zamanki bara uğradım.
Biranın serinliği eşliğinde otururken fazla konuşkan, hafif kilolu bir kadın yanıma yaklaştı.
Kibarca sohbet ettik ama uzun sürmedi.
Bir şekilde ortamdan sıyrılıp gerçek huzura ulaştım:
Askeri kitaplarım ve rock müziğim.
Bazı geceler, gerçekten sadece sana aittir.
(https://i.hizliresim.com/d3idk1r.png?_gl=1*kh6d5l*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQzMzk2MTMkbzckZzEkdDE3NTQzMzk5MDEkajQwJGwwJGgw)
-
05.08.2025 – Sabah Vardiyası Günlüğü
Thatcher Kane
Yangın Müdahalesi
Sabah vardiyam, Temple bölgesinden gelen bir yangın ihbarıyla başladı.
Binanın alt katında çıkan yangına müdahale için, itfaiyenin talebi üzerine olay yerine sevk edildik.
Hızlıca barikatlandırma yaparak bölgeyi güvenli hâle getirdik.
Çevredeki siviller endişeliydi, özellikle çocukların yüzündeki korkuyu unutamam.
Görev kısa sürdü ama yüksek dikkat gerektiriyordu.
Bir Yardım, Bir Nefes
Yangın sonrası devriye sırasında, karşıdan karşıya geçmeye çalışan yaşlı bir teyzeye denk geldim.
Trafiği yavaşlattım, yolun karşısına geçmesine yardım ettim.
“Koruyup hizmet etmek” bazen yalnızca bir slogan değil, gerçekten yaşanması gereken bir duruştur.
Trafik Kazası Müdahalesi
Mesai sonuna yaklaşırken Commerce bölgesinde küçük çaplı bir trafik kazası yaşandı.
Taraflar arasında arabuluculuk yaparak durumu büyümeden çözdüm.
Polis sadece suçla değil, toplumla da ilgilenmeli.
Sükûnet, sabır ve sağduyu…
“Sakin ama sorumluluğu yüksek bir vardiya daha sona erdi.”
(https://i.hizliresim.com/34uai2c.png?_gl=1*gxp3ij*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ0MTM4MjgkbzgkZzEkdDE3NTQ0MTM5NTMkajQyJGwwJGgw)
-
:o :o :o :o :o :o :o
-
farklı bir tarz
-
:o
-
05.08.2025 – Akşam Vardiyası Günlüğü
Thatcher Kane
Bu gece vardiyasında iki önemli konu vardı. İlki, belki de kişisel olarak en anlamlı olanıydı. Akademiyi bitirmiş, gerekli sınavları geçmiş olsam da kafamda hep aynı soru vardı:
“Kısa kolluları giyenlerin arasında olacak mıyım?”
Evet… Bugün o liste açıklandı ve adım oradaydı. Artık ben de kısa kollular arasındayım. Gurur verici bir andı bu benim için.
Diğer konu ise yeni çavuşların tanıtımıydı.
Mifiri, Grandholm ve Alvarez...
İstasyonun yeni çavuşları. Kürsüye çıkarken taşıdıkları ağırlık, söyledikleri değil duruşları etkiliyordu insanı. Mest olmamak elde değildi. İçimden geçirdim:
“Bir gün ben de orada olur muyum?”
Düşündüm, ama cevap vermedim.
Konuşmaların ardından vardiya dağıtımı yapıldı ve ilk vaka geldi:
Trafik kazası.
Ama bu seferki sıradan değildi, büyük bir kazaydı. Olay yerine vardığımda yaralılar vardı. Hızlıca ilk yardımı uygulayıp paramedik çağırdım.
Sanırım orada bir çocuk hayatını kaybetmişti.
Üzgünüm... Bu meslekte alışmam gereken gerçeklerden biri de bu olacak gibi.
Vardiyanın sonuna doğru İdlewood'da bir olay yaşadım. Vatandaşların güvenini kazanmak isterken, tam tersiyle karşılaştım.
Bağırdılar...
Sert, önyargılı, düşmanca.
Ama bunu şahsıma değil, üniformama yönelttiklerini biliyordum. Çünkü günün sonunda bana değil, taşıdığım üniformaya saygı göstereceklerdi.
Ve ben de bunu hak etmek için elimden geleni yapacağım.
Vardiya sona erdi. Biraz yorgunluk, biraz düşünce, biraz gurur.
Ama hâlâ ayaktayım.
- T.K.
(https://i.hizliresim.com/tteztza.png?_gl=1*17rn93x*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ1OTQxNDckbzkkZzEkdDE3NTQ1OTQyNjQkajQ3JGwwJGgw)
-
06.07-08.2025 | Hastalık Günlüğü
“Sanırım o son kovalamacada karşımdaki adam atlet falan olmalıydı…”
Gecenin karanlığında görevimin başındaydım. Kovalamaca başlamıştı. Adımlar hızlandı, nabız yükseldi. On dakikalık bir takipten sonra, sonunda adamı yakalayabildim. O an, sadece yakalamanın verdiği tatmin yoktu içimde — terlemiş, yorgun ama görevini yerine getirmiş bir memur olarak nefes nefeseydim. Fakat o terin soğuması, klimaya maruz kalışım... Sonrası malum.
Ertesi sabah boğazda bir ağrı, ardından halsizlik, hafif bir ateş… Teşhise gerek yoktu: Hastalık kapıyı çalmıştı.
Oysa daha yeni kısa kollularımı giymeye başlamıştım. Akademiyi bitirmiş, görevime adapte olmuş, ilk üniformamın heyecanını içimde taşıyordum. Ama bu hastalık beni iki günlüğüne yataklara serdi. Mesai yapamamanın verdiği buruklukla sadece dinlenebildim. Görev arkadaşlarım sahadaydı, ben ise evde, battaniyenin altında…
Ve en acısı? Çorba yapanım da yoktu.
Elimde kase, ekran başında geçen zaman, iyileşme umuduyla içilen her kaşık… Yine de içimde bir şey vardı: Geri dönme arzusu. Üniformamı tekrar giymek, tekrar devriye çıkmak, görevimi yerine getirmek…
Bu birkaç gün bana hem bedenimin sınırlarını hem de görev aşkının içimde ne kadar güçlü olduğunu tekrar hatırlattı.
– Thatcher Kane
(https://i.hizliresim.com/shsogew.png?_gl=1*1jyxuj6*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ1OTgyNDgkbzEwJGcxJHQxNzU0NTk4MzU2JGozNSRsMCRoMA..)
-
07.08.2025 – Departman Günlükleri
Hastalığımın etkilerini üzerimden attığım o dakikalarda, kendimi yeniden görevde hissettim. Mesai resmi olarak bitmişti belki ama içimdeki görev duygusu üniformamı yeniden sırtıma geçirmeme sebep oldu. İstasyona doğru yol aldım; sonuçta sadece görev saatlerinde değil, ihtiyacı olan her an orada olmalıydım.
İstasyona ilk vardığımda lobide birkaç memurun taleplerini dinlemek üzere kısa süreliğine oturdum. Bu sırada tanık olduğum bir olay ise beni gülümsetti: Bir kadının aranma kaydı olup olmadığını öğrenmek için tam üç avukatla birlikte istasyona geldiğini gördüm. Hukukun bu kadar "yoğun" savunması pek nadir olur.
Sonrasında memur bilgisayarlarına geçerek, gelen ihbarları ve aktif BOLO (Be On the Look Out) kayıtlarını taradım. Dikkatimi çekenleri küçük not defterime yazdım – bu gibi detayları akılda tutmak hayati olabilir.
Bir süre sonra yanıma Memur Tamara Russo geldi. Ayaküstü gerçekleştirdiğimiz sohbet sırasında, birkaç personelin sıkça şikâyet ettiği bir başka memurdan söz etti. O kişiyi bizzat dinlemek istiyorum. Acaba kendini nasıl savunacak, ne tür bir açıklama getirecek? Bunları duymak için sabırsızlanıyorum.
“Görev her zaman sahada değil, bazen istasyonun sessiz köşelerinde başlar.”
(https://i.hizliresim.com/6zvwpyq.png?_gl=1*f0rm49*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ1OTgyNDgkbzEwJGcxJHQxNzU0NTk5OTc5JGozMSRsMCRoMA..)
-
Thatcher Kane – Bir Ziyaret, Bir Söz
Thatcher Kane, Afganistan’da görev yaptığı dönemde çatışma sırasında hayatını kaybeden yakın silah arkadaşı James "Jimmy" Callahan’ın ailesini ziyaret etmek üzere yola çıktı. Bu ziyaret, hem bir vefa borcu hem de içten gelen bir sorumluluktu.
Yanında getirdiği küçük bir oyuncak bebeği, Jimmy’nin kızı Lilly’e hediye etti. Lilly’nin gözlerindeki o saf sevinç Thatcher’ın yüreğine dokundu. Ancak, Jimmy’nin eşi Rachel Callahan ile yaptığı konuşma ziyareti derin bir duygusallığa sürükledi.
“Kiranın süresi geçti… Borçlar birikti… Ne yapacağımı bilmiyorum,” dedi Rachel, sesi titreyerek.
Bu sözler Thatcher’ı derinden etkiledi. Kısa bir sessizlikten sonra kararlı bir ifadeyle başını kaldırdı ve şöyle dedi:
“Sadece siz değil… Jimmy gibi nice kahramanın ailesi şu an aynı zorluklarla mücadele ediyor. Bu böyle devam edemez. Ben bir şeyler yapacağım.”
Ziyaretten hemen sonra Thatcher, içindeki bu sorumluluğu bir görev bilinciyle üstlendi. İlk iş olarak sendika başkanımız Aaron Rossellini ile temasa geçmeye karar verdi. Aklında; şehit düşen, görev başında hayatını kaybeden tüm memurların ailelerini destekleyecek bir yardım fonu ve dayanışma ağı kurmak vardı.
Bu sadece Rachel ve Lilly için değil, geride kalan tüm aileler içindi.
(https://i.hizliresim.com/ajrbxse.png?_gl=1*1pzojh6*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ2ODMwNTkkbzEyJGcxJHQxNzU0NjgzMDc3JGo0MiRsMCRoMA..)
-
Thatcher Kane, durumu Aaron Rosellini’ye detaylıca aktardı.
Karanlık saatlerde yapılan bu konuşmada Rosellini, ona güzel taktikler vererek arkasında duracağını, bu girişimin arkasında olacağını söyledi.
Artık geriye kalan tek şey, bu organizasyonu hayata geçirmekti.
Bunun için Çavuş Mifiri ile görüşmesi gerekiyordu.
Departmanda Mifiri’yi bulmak kolay olmamıştı; adeta onu kovalıyor, bir an yakalayabilmek için fırsat kolluyordu.
(https://i.hizliresim.com/r4pvhoo.png?_gl=1*102iuyy*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ2ODMwNTkkbzEyJGcxJHQxNzU0NjgzMjgwJGo1OSRsMCRoMA..)
(https://i.hizliresim.com/76etm7c.png?_gl=1*192ufca*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ2ODMwNTkkbzEyJGcxJHQxNzU0NjgzMjk4JGo0MSRsMCRoMA..)
-
-
@STuNN
-
keep going on
-
Departman İçi Sohbet – Yardım Planı
Birkaç gündür aklını meşgul eden konu, nihayet eyleme geçme zamanına gelmişti.
Thatcher Kane, önce Aaron Rosellini ile özel bir görüşme yapmış, konuya dair tüm detayları ona aktarmıştı. Sessiz geçen birkaç dakikalık dinleyişin ardından Rosellini hafifçe gülümsemiş, "Karanlık saatlerde bile doğru adımlar atan insanların arkasında dururum." diyerek ona güven verdi. Ayrıca Kane'e, bu tür bir yardımı hayata geçirmenin en etkili yolları hakkında da bazı taktikler sunmuştu. Bu destek, Kane’in motivasyonunu daha da arttırmıştı.
Artık geriye kalan tek şey, organizasyonun departman içindeki resmi sürecini başlatmaktı. Bunun için doğru kişi belliydi: Çavuş Mifiri.
Kane, Mifiri’yi departmanda bulmanın kolay olmayacağını biliyordu. Gün boyu nöbet değişimleri, raporlar ve devriye görevleri arasında adeta bir gölge gibi ortadan kayboluyordu. Ancak o gün şansı yaver gitti. Akşam devriyesi sırasında, kısa bir mola anında Kane, Mifiri’yi devriye aracının yanında yakaladı.
Hızla yanına giderek, önce selamlaştı ardından konuyu açtı. Planını, arkadaşının ailesi gibi maddi zorluk çeken eski görevli yakınları için bir bağış kampanyası başlatmak olduğunu anlattı. Mifiri dikkatle dinledi, ardından ciddi bir ifadeyle başını salladı.
“Genel bağış kampanyası departman prosedürleri gereği şu an için düzenlenemez.” dedi. Kane’in yüzündeki hafif hayal kırıklığını fark edince ekledi:
“Fakat konuştuğumuz gece özel bir etkinlik olacak. Cavalry of City LEMC bir sürüş düzenliyor. Eğer oraya katılır ve bu konuyu dile getirirsen, sana yardımcı olabilecek doğru kişilere ulaşabilirsin.”
Kane, öneriyi dikkatle dinledi. Bu, doğrudan kampanya başlatmak kadar hızlı bir çözüm olmayabilirdi, ama doğru insanlarla teması sağlayacak sağlam bir fırsattı.
İçinde bir umut kıvılcımı yandı. Mifiri’ye teşekkür ederek devriyesine döndü, zihninde ise çoktan etkinlik gecesi için atılacak adımlar şekillenmeye başlamıştı.
Bazen yardım, tek bir kişinin isteğiyle değil, doğru zamanda doğru kapının çalınmasıyla mümkün olurdu.
(https://i.hizliresim.com/oddwozt.png)
-
Cavalry of City LEMC - Destek
Etkinlik saati geldiğinde, Thatcher Kane arkadaşından ödünç aldığı motoruyla departman önüne geldi. Heyecanı yüzünden okunuyordu; amacı sadece sürmek değildi, çok daha farklı bir hedefi vardı.
Motor sesleri eşliğinde keyifli bir sürüşün ardından, birasını yudumlayıp barbekü toplantısına geçtiler. Ortam kalabalıktı, dostane bir hava hâkimdi. Bir süre sonra Çavuş Mifiri, Kane’i yanına çağırdı. Kalabalığı etrafına topladıktan sonra ona söz hakkı verdi.
Thatcher Kane, topluluk önünde durumu personel arkadaşlarına açıkladı. Samimi konuşması ve amacı, herkesin ilgisini çekti. Tepkiler olumluydu, insanlar yardım etmek için sıraya girdi. Sonuçta tam 55.000$ gibi büyük bir miktar toplandı. Bu rakam, herkesin yüzünde memnuniyet dolu bir gülümseme bıraktı.
Kane, 5.000$’lık kısmı ayırıp, geri kalan miktarı Malibu Yetkilileri ile görüşerek onlara teslim etmeyi planlıyordu. Hem mutlu hem gururluydu; amacına ulaşmış, dostlarının desteğini arkasında hissetmişti.
"Bazen bir amaç için sürmek, varış noktasından daha anlamlıdır."
(https://i.hizliresim.com/hb9i2qb.png?_gl=1*fdhzwa*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTQ3MzEzMjMkbzEzJGcxJHQxNzU0NzMzMDI5JGozNyRsMCRoMA..)
-
12.08.2025 - Akşam Vardiyası
Ortağım Ray Ashford ile sıradan bir devriye geçiriyorduk. Ancak bir anda telsizden Çavuş Jocelyn Williams’ın sesi yükseldi:
"Ceset ihbarı onaylandı, açacağım sinyale güvenlik için işaretli ekip talep ediliyor."
Bu çağrı üzerine vakit kaybetmeden sinyale doğru yöneldik. Olay yerine vardığımızda etraf oldukça kalabalıktı. Hemen barikat kurarak vatandaşları uzaklaştırdık. Çavuş Williams’ın talimatıyla, olay yerinde bulunan tek görgü tanığının ifadesini almam gerekiyordu. Ancak tam o sırada tanık panikle kaçmaya başladı.
Arka tarafta hazır bekleyen, çalışır durumda bir arabaya atladı ve hızla uzaklaştı. Ortağım Ray Ashford peşinden koşsa da yakalayamadı. İlk defa Çavuş Williams’ın bana karşı bu kadar sinirlendiğini gördüm. O an üzerimdeki baskıyı hissettim.
Departmana döndüğümüzde panoda asılı olan yazı dikkatimizi çekti:
"13.08.2025, 21:15 – IA Ofisi"
Ertesi gün, belirtilen saatte İç İşleri Ofisi’ne çağrıldık. Bizden durumu detaylıca anlatmamız istendi ve soruşturma başlatıldı. Kısa bir zaman sonra sonuç açıklandı:
Ben ve ortağım Ray Ashford’a 20 ceza puanı verilmişti.
Bu karar her şeyi daha da zorlaştırdı. İçimde büyük bir hayal kırıklığı vardı.
“İşte bu… gerçekten kötü oldu.”
(https://i.hizliresim.com/f9nv6vf.jpg?_gl=1*qb07wi*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU0MzM0NjAkbzE3JGcxJHQxNzU1NDMzNDc1JGo0NSRsMCRoMA..)
-
Thatcher Kane, ortağı Ray Ashford ile aldığı bu cezanın ardından artık bir bakıma kendine ve sahaya odaklanamaz hale gelmişti.
Gerginliği üzerinden atmak için sigara tüketimini arttırmış, sakin bir şekilde sessizliğe gömülmüştü.
Devriyenin bitiminde, ilham arayışıyla özlediği eski günleri hatırlamak istedi.
Bu yüzden arşivini çıkartarak masaya yaydı. Yaktığı sigaranın dumanı arasında fotoğraflara dalarken, geçmişin hatıraları gözünde yeniden canlandı.
Bu an ona, aslında ne yapmak istediğini; kariyerinde nasıl bir yol hedeflemesi gerektiğini yeniden hatırlattı.
Bir nevi kendi içindeki cevabı bulmuştu: Her şeye rağmen, yoluna devam etmeliydi.
(https://i.hizliresim.com/em1f6xn.png?_gl=1*17oun1d*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU0MzYzNjQkbzE4JGcxJHQxNzU1NDM2MzgzJGo0MSRsMCRoMA..)
(https://i.hizliresim.com/4issoka.png)(https://i.hizliresim.com/rhitovf.png)
-
-
18.08.2025 Sabah Vardiyası]
İlk defa Lincoln yani tek başıma devriye görevine çıkacaktım. Açıkçası bu benim için büyük bir deneyim olacaktı, çünkü her zaman yanımda bir ekip arkadaşım olurdu. O sabah, vardiya öncesinde içimde tarif edemediğim bir heyecan vardı.
(https://i.hizliresim.com/1kgcmfe.png?_gl=1*105zikr*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU1NDczMjMkbzE5JGcxJHQxNzU1NTQ3MzUxJGozMiRsMCRoMA..)
Dağıtım odasına girip gerekli teçhizatlarımı tek başıma almak, ardından garaja doğru yürümek bile bana farklı hissettirdi. Sanki ilk kez gerçekten sorumluluğu tamamen üzerime almıştım. Araç başında durup motoru çalıştırdığımda, içimdeki gurur ve merak birbirine karıştı.
(https://i.hizliresim.com/7mgdkjc.png?_gl=1*evuuqv*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU1NDczMjMkbzE5JGcxJHQxNzU1NTQ3NDMyJGoyMSRsMCRoMA..)
Vardiyamın ilk görevi ise oldukça basitti: hatalı park eden araçlara ceza yazmak. Kağıda ilk cezayı yazarken, kalemin ucunda sanki sadece bir imza değil, aynı zamanda yeni başladığım bu yolculuğun ilk izi vardı. Şehrin sokaklarında yalnız devriye atmak, her köşe başında farklı bir ihtimalin beni beklediğini bilmek tarifsiz bir histi.
(https://i.hizliresim.com/p0mgvgv.png?_gl=1*an3i9u*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU1NDczMjMkbzE5JGcxJHQxNzU1NTQ3NDc4JGo1NSRsMCRoMA..)
Günün ilerleyen saatlerinde ise çok daha ciddi bir durumla karşılaştım. Yaralı bir adama müdahale etmem gerekiyordu. O an reflekslerim devreye girdi; trafiği durdurup yolu kapattım, çevre güvenliğini sağladım ve ekipler gelene kadar olay yerinde adeta bir güvenlik duvarı gibi durdum. İlk defa tek başıma böyle bir durumda görev almak, bana bu mesleğin hem ağırlığını hem de onurunu bir kez daha hissettirdi.
(https://i.hizliresim.com/nxm8dsj.png?_gl=1*vmtzyc*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU1NDczMjMkbzE5JGcxJHQxNzU1NTQ3NTMyJGoxJGwwJGgw)
O gün, sadece bir vardiya değil, hayatımda unutamayacağım bir dönüm noktası oldu. İlk Lincoln devriyem bana şunu öğretti: Tek başına olmak, aslında daha güçlü hissetmek demek.
-
18.08.2025 – Akşam Vardiyası
Akşam vardiyası dağıtımı sırasında, ASGH önünde kan bağışı etkinliği olacağı bilgisi verildi. Etkinlik kapsamında insanlarla sohbet edilmesi, üniformanın tanıtılması ve bölge güvenliğinin sağlanması planlanmıştı. Uzun zamandır böyle bir etkinliğe katılmamıştım. Katılım için "gönüllü olmak isteyen var mı?" denildiğinde, hiç düşünmeden elimi kaldırdım.
Yaklaşık olarak bir buçuk saat boyunca ASGH önünde görev aldım. Etkinlik boyunca çevremde birçok farklı insan gördüm: küçük bir çocuk, yaşlı bir teyze, gençler, orta yaşlı insanlar… Aslında hepsinin tek bir amacı vardı: Kan bağışlamak.
Bu manzarayı görmek, insanların iyilik için bir araya geldiğine şahit olmak gerçekten çok güzeldi. Güvenlik tedbirleri açısından hiçbir sorun yaşanmadı, herkes oldukça düzenliydi. İnsanların yüzlerindeki umut ve mutluluk, yorgunluğumuzu unutturdu.
Etkinlik sırasında sadece güvenliği sağlamakla kalmadım; ben de kan bağışında bulundum. Seve seve! Çünkü bilirim ki verdiğimiz bir ünite kan, bir hayat kurtarabilir. Bu düşünce bile insanı mutlu etmeye yetiyor.
Etkinliğin sonunda ise küçük ama anlamlı bir detay vardı: kek ikramı. O tatlı ikram, etkinliğe ayrı bir samimiyet kattı.
Sonuç olarak;
Hem insanlarla kaynaştık, hem üniformamızı tanıttık, hem de güvenli bir şekilde güzel bir etkinlik gerçekleştirdik. Böyle anlar insana mesleğini daha da çok sevdiriyor.
"Bir damla kan, bir cana can olur."
(https://i.hizliresim.com/fi3kwv0.png?_gl=1*qelgml*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU1NDk3MTYkbzIwJGcxJHQxNzU1NTQ5ODA2JGo0OCRsMCRoMA..)
-
20.08.2025 Aktif Saha Devriyesi
Partnerim ...... ile birlikte rutin bir devriye görevindeydik. Hava sakindi, trafik normal seyrinde akıyordu. Ancak Market Caddesi üzerine girdiğimizde aniden önümüzde beliren Elegy marka bir araç dikkatimizi çekti. Sürücü, trafiğin ortasında defalarca drift atarak çevredekilerin can güvenliğini hiçe sayıyordu. Bu tehlikeli durum üzerine hiç vakit kaybetmeden Victor kodu başlattık.
Araç, sirenlerimizi ve “dur” ihtarlarımızı görmezden gelerek kaçmaya başladı. Kovalamaca dar sokaklardan ana caddelere, oradan da şehir dışına kadar uzandı. Araç sürücüsü sürekli tehlikeli manevralar yapıyor, kaldırıma çıkıyor, karşı şeride giriyor ve her seferinde kazaya ramak kala kurtuluyordu. Kovalamaca boyunca adrenalin zirvedeydi; hem bizim hem de destek ekiplerin hayatı büyük risk altındaydı.
Nihayetinde, şehir dışındaki kasaba yollarında destek ekiplerin yardımıyla araç önü kesilerek durduruldu. Fakat asıl gerginlik bu noktada başladı. Şüpheli hızla araçtan inerek kaçmaya koyuldu. Partnerim ......, şahsı durdurmak amacıyla beanbag tüfeği ile müdahalede bulundu. Ancak talihsiz bir şekilde müdahale, şüphelinin olay yerinde hayatını kaybetmesiyle sonuçlandı.
Partnerim bu olay karşısında büyük bir şok geçirirken, ben tüm alanın güvenliğini sağlamak, kalabalığı kontrol etmek ve prosedürleri uygulamak zorunda kaldım. Dakikalar, saatler gibi uzun geldi. Etrafımızda siren sesleri, telsiz anonsları ve kaos hakimdi.
Bu devriye, sıradan başlayan bir günün nasıl ölümle sonuçlanan bir krize dönüşebileceğini gözler önüne serdi. Görev boyunca yaşanan baskı, gerilim ve nihayetinde elimizde kalan kayıp, mesleğimizin ne denli zor ve ağır bir sorumluluk içerdiğini bir kez daha hatırlattı…
(https://i.hizliresim.com/ndchipi.png?_gl=1*iioad0*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU3MTk2MTQkbzIxJGcxJHQxNzU1NzE5NzQ0JGo1JGwwJGgw)
-
20.08.2025 - Akşam Vardiyası
İstasyona adım attığımda günün yorgunluğu omuzlarıma çökmüştü. Vardiya dağıtım ofisinin girişine doğru ilerlerken, kafamı kaldırdığımda gözlerim bir anda duvara asılı olan o tabloya takıldı.
Üzerinde kocaman harflerle "Beanbag Effects" yazıyor, altında ise acı dolu yüzler, morluklar, yaralar ve gözlerimi kaçırmak istediğim halde bende kalıcı bir iz bırakan fotoğraflar asılıydı.
O an içimden geçirdim: "Keşke bu fotoğraflar sadece bir uyarıdan ibaret olsaydı... Keşke böylesine ağır bir olay yaşanmasaydı da bir hayat sönmeseydi."
Ama gerçek, gözlerimin önünde asılı duruyordu. Her kare, her iz, istasyondaki memurlara ders niteliğindeydi.
Bir an duraksadım... Partnerim aklıma geldi. Bu tablonun burada olmasının nedeni, belki de onun yaşadığı olaydan ibaretti. Onun acısı, onun çığlığı bir duvara asılıp ibret olarak sergilenmişti sanki.
Etrafıma bakındım, gözlerim onu aradı. Ama istasyonun gürültüsü, telsiz anonsları, kahve kokusu arasında ondan hiçbir iz bulamadım.
Partnerim yoktu...
Kendi kendime mırıldandım:
"Galiba kendini alkole verdi..."
O an içimi ağır bir sessizlik kapladı. İnsan, bazen bir olayın yarasını teninde değil, ruhunun en derinlerinde taşır. Ve ben, o gece vardiyaya başlamadan önce bunun farkına varmıştım...
(https://i.hizliresim.com/1zh53yf.png?_gl=1*143wyfn*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTU3MjE3OTckbzIyJGcxJHQxNzU1NzIxODEyJGo0NSRsMCRoMA..)
-
24.08.2025 - Gece Vardiyası
Yoğun bir gecede, Çavuş Whitaker ile aktif saha devriyesindeydik.
ViceMall çevresinden geçerken bir adamın bir kadına tacizde bulunduğunu fark ettik.
Duruma hızlıca müdahale ederek araçtan indik ve şahsı tutukladık.
Görevim boyunca ilk defa bu denli öfke hissettiğimi söyleyebilirim.
Ancak Whitaker, bana sakin olmam gerektiğini hatırlattı.
Onun tavsiyesini dikkate alarak prosedüre uygun şekilde şahsı kelepçeledim ve karakola sevk ettim.
Sevk işlemleri sırasında şahsı, kodeslerde cinayet ve ağır suçlardan bekleyen tutukluların arasına gönderdim.
Oradakilere, getirdiğim kişinin taciz suçundan geldiğini söyledim.
Birkaç dakika sonra içeriden yükselen bağırışlar ve hırpalama sesleri gelmeye başladı.
Şahıs: Taciz şüphelisi erkek
Yer: ViceMall bölgesi
Tarih: 24.08.2025
Görevli: Thatcher Kane
Not: Sevk sırasında merdivenlerden düştü.
(https://i.hizliresim.com/7sjwmkl.png)
-
Thatcher Kane
Gece 04.00
Sokak lambaları titrek ışıklarıyla karanlığı daha da kalınlaştırıyor.
Asfalt, yağmurun solgun yansımasını kusarken gölgeler duvarlardan sızıyor.
Köşelerde torba taşıyan adamlar, kaldırım kenarında sigara dumanına sarınmış kadınlar.
Yorgun beden, kanlı gözlerle ilerliyor.
Nefes ağır, adımlar sert. Şehrin pas kokusu, rüzgarın uğultusuyla birleşiyor.
Birden, geceyi yaran metalik bir cızırtı...
Telsizin boğuk sesi uğursuz bir yankı gibi havada asılı kalıyor.
O an, her gölge daha tehditkar, her köşe daha puslu.
Ve Thatcher Kane, partneriyle birlikte, karanlığın ortasında sessizce ilerliyor.
Şehrin çürümüş kalbine doğru kayboluyorlar...
(https://i.hizliresim.com/bgl8msx.png?_gl=1*1tv5418*_ga*MjEzMTg0MjU0MS4xNzUyNzc5Njk3*_ga_M9ZRXYS2YN*czE3NTYwNDM3ODYkbzIzJGcxJHQxNzU2MDQ0ODYxJGo1OSRsMCRoMA..)
-
sağlam adam, sağlam tanıtım
-
Thatcher Kane'in Karar Gecesi
Gece uzun, düşünceler ise derindi...
Thatcher Kane, kariyerinde dönüm noktası olacak bir seçimin eşiğindeydi. Artık yalnızca bir görev değil, geleceğini şekillendirecek bir yol arıyordu. Bu yüzden, gece boyunca tüm divizyonları tek tek araştırmaya koyuldu. Her bir divizyonun kendine has sorumluluklarını, getirdiği zorlukları ve sunduğu fırsatları dikkatle inceledi. Kimi birimlerde disiplin, kimi birimlerde ise stratejik zekâ ön plandaydı. Her satırda, her raporda geleceğine dair yeni bir ihtimal ortaya çıkıyordu.
Bu araştırma süreci boyunca, Çavuş Nate Whiklater ile olan bağı aklından hiç çıkmadı. Onun desteği, öğütleri ve tecrübeleri Thatcher için büyük bir yol gösterici olmuştu. Nate’in bakış açısı, yalnızca bir mentorun değil, aynı zamanda güvenilecek bir dostun tavsiyeleriydi. Bu bağ, Kane’in karar sürecini daha da anlamlı kılıyordu.
Saatler ilerledikçe, dışarıdaki sessiz gece Thatcher’ın içinde fırtınalar koparıyordu. Defalarca notlar aldı, tablolar hazırladı, artıları ve eksileri yan yana koydu. Ancak tüm seçenekler arasından biri, kalbine daha güçlü sesleniyordu:
Air Support Unit (ASU)
ASU yalnızca bir divizyon değil, Thatcher için özgürlüğün, cesaretin ve yükseklerden bakmanın simgesiydi. Gökyüzünde süzülen helikopterler, geceyi delen spot ışıkları ve yukarıdan sağlanan kontrol fikri, ona kendi geleceğinin yönünü gösteriyordu. İçinde büyüyen pilot olma arzusu, artık geri döndürülemez bir karara dönüşmüştü.
Gözlerinde şimdiden o heyecan parlıyordu. Bir yandan disiplinin ve sorumluluğun farkındaydı, diğer yandan ise hayalini gerçekleştirmek için yanıp tutuşuyordu. Thatcher Kane için gökyüzü artık sadece boş bir alan değil, geleceğinin sahnesi olmuştu.
Ve o an, tüm kalbiyle kararını verdi: Hedefi Air Support Unit’ti.
Artık tek istediği, havada bir pilot olarak yeni yolculuğuna başlamak…
(https://i.hizliresim.com/csxaca1.png)
(https://i.hizliresim.com/cthoujp.png)
-
Thatcher Kane & Çavuş Nate Whitaker
Thatcher Kane, hayatında önemli bir kararın eşiğine gelmişti.
Her zaman yanında olan, akıl aldığı kişi belliydi: Çavuş Nate Whitaker.
Onun tecrübeleri, uyarıları ve tavsiyeleri, Kane için adeta bir pusula olmuştu.
Ne zaman kafası karışsa, çözümü yine Whitaker’in sözlerinde bulurdu.
Fakat bu sefer durum farklıydı.
Thatcher, onun yönettiği bir divizyona katılmak istediğini dile getirecekti.
Heyecanı gözlerinden okunuyordu.
Whitaker’in karşısına geçtiğinde, hedeflerini tek tek anlattı.
Çavuş onu sessizce dinledi; bakışları ciddi ama bir o kadar da anlayışlıydı.
Personelleri için daima bir baba gibiydi; korur, yol gösterir,
ama gerektiğinde sertleşirdi.
Sonunda Whitaker konuştu:
"Eğer bu yola girmeye kararlıysan, ben yanında olacağım. Seni eğiteceğim."
Thatcher’ın gözlerinde artık gizleyemediği bir ışık vardı.
Kulağında şimdiden pervane sesleri çalıyordu...
| (https://i.hizliresim.com/m0co2mv.png) |
-
İlk Eğitim ve Hava Devriyesi
Çavuş Nate Whitaker, ilerleyen günlerde Thatcher Kane’i bir sürüş simülasyonuna sokmuştu. Amaç, onun ruhsal ve bedensel açıdan bu göreve uygun olup olmadığını test etmekti. Thatcher tüm bu aşamalardan başarıyla geçti ve artık önünde gerçek eğitimler vardı.
Whitaker’ın otoriter sesi yankılandığında, “Tulumlarını giy ve çatıya çık, Kane.” diye emir verdi. Kane hiç tereddüt etmedi; hızla tulumlarını giydi ve adımlarını hızlandırarak çatıya çıktı. Karşısındaki manzara büyüleyiciydi: devasa bir helikopter. Onu daha önce görmüştü belki ama bu kez çok daha anlamlıydı. Artık bu yalnızca bir makine değil, hayallerinin başlangıcıydı.
Eğitimler hemen başladı. Helikopterin tanıtımı yapıldı; kontroller, göstergeler ve telsizler tek tek anlatıldı. Her detay Kane’in zihnine kazınıyor, onu daha da motive ediyordu. Nihayet beklenen an geldi: Kane, Co-Pilot olarak ilk hava devriyesine çıktı. Görev sırasında kovaladıkları bir şahsı kısa sürede yakaladılar. Bu yalnızca bir eğitim değildi; aynı zamanda Thatcher Kane’in ilk başarısıydı.
(https://i.hizliresim.com/o8ufetp.png)
Gökyüzündeki ilk devriyesi, geleceğinin parlak bir işareti olmuştu...
(https://i.hizliresim.com/77n9kw9.png)
-
:sampanya:
-
Thatcher Kane’in İlk Görevlerinden Bir Hatıra
Thatcher Kane, yakın zamanda hava devriyesi birimine katılmış genç bir pilottu.
Henüz eğitim süreci tamamlanmamış olsa da, saha görevlerine gözlemci ve destek olarak katılmaya başlamıştı.
Onun için bu görevler, yalnızca bir sorumluluk değil aynı zamanda kendini kanıtlama fırsatıydı.
Görev sırasında yanında tecrübeli bir pilot olan Frank Green bulunuyordu.
Frank, Thatcher’ın yakın dostu değildi; yalnızca aynı devriyede görev yaptığı arkadaşı ve eğitim sürecinde ona rehberlik eden bir meslektaşıydı.
İkili arasında sıkı bir samimiyet yoktu, ancak görev disiplininin getirdiği güven ve saygı mevcuttu.
Bir devriye uçuşu esnasında helikopter kısa süreli bir kontrol için indirildi.
Bu iniş, Thatcher’ın sahadaki ilk deneyimlerinden biri olması açısından önem taşıyordu.
Frank Green ile beraber helikopterin yanında kısa bir mola verdiler ve bu sırada bir hatıra fotoğrafı çektirdiler.
Fotoğraf, Thatcher için çok şey ifade ediyordu:
- Gökyüzünde geçen ilk eğitim devriyelerinin heyecanını,
- yeni bir göreve başlamanın verdiği gururu,
- ve gelecekte kendisini bekleyen zorlu görevlerin habercisini…
Thatcher, bu fotoğrafı özenle çıkarttırarak evinin köşesine astı.
Onun için tabloya her baktığında hatırlayacağı şey, dostluk değil; mesleğe atılan ilk adımların ciddiyeti ve disipliniydi.
"Her pilotun bir başlangıcı vardır… Thatcher için bu fotoğraf, gökyüzüne açılan kapının ilk işaretiydi."
(https://i.hizliresim.com/8ngycjx.png)
Evin köşesindeki bu tablo, bir hatıra olmanın ötesinde, Thatcher’ın eğitim yıllarına ve geleceğe dair umutlarına açılan bir pencereydi.
(https://i.hizliresim.com/f9nnlo1.png)
-
Hava Devriyesi Günlükleri
Tarih: 31/08/2025
Görev Kodu: HD-045
Thatcher Kane’in Günlüğü
Bugün hava devriyesine çıktığımda yanımda Frank Green adlı personel bulunuyordu.
Görev kapsamında üç farklı vaka tamamladık. Eğitim sürecim hâlâ devam etmesine rağmen sahadaki her olay bana ayrı bir tecrübe kazandırdı.
1. Vaka:
Standart risk seviyesinde aranan bordo Sultan marka araç, Idlewood bölgesinde tespit edildi.
Aracı belirli mesafe boyunca havadan takip ettik, karadaki devriyelerle koordineli çalıştık.
Araç bir süre sonra sıkıştırılarak durduruldu ve olay herhangi bir yaralanma olmadan sonuçlandı.
(https://i.hizliresim.com/mi8dqig.png)
2. Vaka:
Idlewood bölgesinde devriye gezen memurlara ateş açan bir şahıs rapor edildi.
Hızla bölgeye yöneldik, havadan şahsın konumunu işaretleyerek birimlere aktardık.
Karadaki ekiplerin müdahalesi sonucu şahıs etkisiz hale getirildi, olayda görevli memurlardan biri hafif yaralandı.
(https://i.hizliresim.com/3eom567.png)
3. Vaka:
Son olay yine Idlewood çevresinde gelişti. Memurun gözaltına almak istediği bir şahıs direnç gösterdi ve olay kısa süreli bir arbede haline geldi.
Hava desteği olarak bölgeyi gözetim altında tuttuk, gerekli yönlendirmeleri sağladık.
Sonunda şahıs kontrol altına alındı ve olay başarıyla tamamlandı.
(https://i.hizliresim.com/dxlqeyd.png)
Sonuç:
Her üç vakada da hava devriyesi kritik bir rol oynadı. Eğitim sürecimde bu deneyimler benim için önemli birer adım oldu.
Frank Green ile görev boyunca iletişimimiz profesyonel seviyede ilerledi, bana saha koordinasyonunun önemini gösterdi.
"Gökyüzünden her şey farklı görünür; ama asıl farkı yaratan şey, gökyüzünden yere inen bilgidir."
(https://i.hizliresim.com/sdls0b9.png)
-
:o
-
Stajyer Pilotluk Serüvenim
Stajyer Pilotluğumun son eğitimini de başarıyla tamamladıktan sonra, uzun süredir beklediğim o büyük sınava nihayet girebildim. Günlerce süren yoğun hazırlık, gece gündüz yaptığım çalışmalar ve tecrübeli eğitmenlerin verdiği bilgilerle, sınav günü kendimi hiç olmadığı kadar hazır hissediyordum.
Sınav anı geldiğinde kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Kontrol listelerini dikkatle uygularken, eğitim süresince öğrendiğim her ayrıntı aklımdan birer birer geçiyordu. Her manevrada, her komutta edindiğim bilgiler adeta otomatikleşmişti. Sınav bittiğinde içimde tarifsiz bir rahatlama hissettim; her şey olması gerektiği gibi geçmişti.
Birkaç gün sonra beklediğim haber geldi. Air Support Division'ın resmi kanalında terfim duyuruldu. Artık resmi olarak: Pilot Thatcher Kane. Bu ismin kulağa ne kadar güçlü ve havalı geldiğini tarif etmek imkânsızdı. Yıllardır verdiğim emek, yoğun geçen stajyerlik süreci ve sabır dolu antrenmanlar sonunda karşılığını bulmuştu.
O andan itibaren Vice City Police Department’ın gökyüzündeki gözlerinden biri olacaktım. Şehrin en kritik operasyonlarında, hava desteği sağlayan bir ekip üyesi olarak görev almak, sadece bir meslek değil, aynı zamanda büyük bir sorumluluktu.
Şimdi her uçuş, her devriye ve her görev; yalnızca bir kariyer adımı değil, hayallerime ulaşmanın ve şehre hizmet etmenin bir simgesi haline geldi. Gökyüzü artık benim yeni çalışma alanımdı ve ben de Vice City’nin güvenliği için havadaki en yeni pilot olarak yerimi almıştım.
(https://i.hizliresim.com/5wxzlxm.png)
-
Hava Devriyesi Günlükleri
Tarih: 07/09/2025
Görev Kodu: ASD-095
Thatcher Kane’in Günlüğü
Bugün yanımda Frank Green adlı personel bulunuyordu.
İlk pilotluk deneyimim için içimde hem heyecan hem de merak vardı.
Kulağımda kulaklık, kafamda kask… Her zamanki gibi telsiz en büyük silahımızdı.
1. Vaka:
21.15’te Jefferson bölgesinden gelen hırsızlık ihbarı üzerine bölgeye süzüldük.
Şüpheli beyaz Premier kısa sürede tespit edildi.
Kara ekipleri yönlendirildi, araç HR olarak çıktı ve Felony Stop uygulandı.
Hava desteğiyle güvenlik kontrolü sağlandı ve vaka başarıyla sonlandırıldı.
(https://i.hizliresim.com/qgoxd8y.png)
2. Vaka:
21.28’de kovalanan siyah Sanchez, Market Caddesi arka sokaklarında durdu.
Kara ekipleri tutuklama prosedürlerini yerine getirirken, biz yukarıdan çevre güvenliğini sağladık.
Bu vaka da temiz bir kapanışla noktalandı.
(https://i.hizliresim.com/ep9uz5p.png)
3. Vaka:
21.42’de kara ekiplerinin talebi üzerine mavi Sultan aracıyla başlayan kovalamaca uzun süre devam etti.
21.58’de San Fierro bölgesine kaçan araç, yüksek binalar nedeniyle hava ekibinin görüşünden kayboldu.
Takip Echo ekibine devredildi; ancak onların da görüş kaybı yaşaması üzerine vaka
başarısız şekilde son buldu.
(https://i.hizliresim.com/m0zq13c.png)
Günün Notu:
Bugünkü ilk pilotluk devriyem, bana gökyüzünden şehre bakmanın sorumluluğunu ve heyecanını hissettirdi.
Frank Green ile kusursuz bir uyum yakaladık; her manevrada bu uyumun gücünü gördüm.
"Gökyüzü bazen sessizdir, ama her devriye kendi hikâyesini yazdırır."
(https://i.hizliresim.com/n2fvf6x.png)
-
Kariyer Başlangıcı
Hava devriyesini az önce bitirmiştim. Üç vakadan iki başarılı sonuç elde etmiştim ama adrenalin hâlâ damarlarımda dolaşıyordu.
Tulumumun içinde ter damlaları birikmiş, yorgunluğun ağırlığı omuzlarıma çökmüştü.
Tek düşündüğüm şey, bir an önce eve gidip sıcak bir duş alıp ardından buz gibi bir bira yudumlamaktı.
İçişleri odasının önünden geçerken gözüm bir anda duvarda asılı bir panoya takıldı.
Pano, soğuk floresan ışıkları altında hafifçe parlıyordu; üzerinde dikkat çekici bir ilan vardı.
Adımlarımı yavaşlattım, merakla yaklaştım ve okudukça kalbim daha hızlı atmaya başladı.
[MEMUR III SINAVI - #2025/2]
06.09.2025, 21:30 tarihinde düzenlenecek olan Memur III sınavına kayıtlar açıldı.
Sınavı kapsayan personel kriteri:
— Memur II kıdeminde olup yükselmek isteyenler
(https://i.hizliresim.com/t76xr4y.png)
O an içimde garip bir heyecan dalgası yükseldi.
“Acaba yapabilir miyim?” diye kendi kendime fısıldadım.
Belki de bu, kariyerimde yeni bir sayfa açmanın tam zamanıydı.
Zaman kaybetmemeliyim… diye düşündüm ve hiç tereddüt etmeden
sınava başvuru formunu doldurdum.
Şimdiden notlarımı gözden geçirmeye başladım bile.
Her sayfa, her satır bana yeni bir umut, yeni bir hedef hissettiriyordu.
(https://i.hizliresim.com/d2em2i9.png)
-
✈ Sınav Günü ✈
Sınav saati nihayet gelmişti. Thatcher Kane, günlerdir süren hazırlıkların ardından salona adımını attığında heyecanını gizleyemiyordu.
Masasına oturup derin bir nefes aldı ve önüne gelen sınav kâğıdına odaklandı.
Her soruyu dikkatle çözerken zamanın nasıl geçtiğini anlamadı bile.
(https://i.hizliresim.com/cb420h6.png)
Sınav bitip kapıdan çıktığında, içindeki gerginlik yerini hafif bir rahatlamaya bıraktı.
Koridorda bekleyen arkadaşlarıyla kısa bir sohbet ederek günü geride bıraktı.
Artık tek yapması gereken, açıklanacak sonuçları beklemekti.
Birkaç gün sonra, sonuçların duyurulacağı panonun önünde toplandığında kalbi hızlı atıyordu.
Gözleri listede kendi adını bulduğunda yüzüne istemsiz bir gülümseme yayıldı:
Thatcher Kane sınavı kazanmıştı.
Artık Memur III rütbesine yükselmişti; kıdemli memur ve saha eğitmeni olarak anılacak bir unvana sahipti.
Bu sadece bir terfi değil, yılların emeğinin ve sabrının bir ödülüydü.
O an, kariyerinde yeni bir sayfanın açıldığını hissediyordu.
"Her sınav yeni bir başlangıcın kapısını aralar."
(https://i.hizliresim.com/blpvufe.png)
(https://i.hizliresim.com/cbql83j.png)
-
sağlam adam. :sampanya:
-
Güzel tanıtım. :sampanya: