Benim adım Roberto Padron, 1994'de Baracoa'da dünyaya gözlerimi açtım. Bebeklik yıllarımı hiç hatırlamıyorum, kimse de anlatma gereği duymadı işin garip tarafı bende hiç merak etmedim. Çocukluk yıllarımda çok hiperaktif biriydim, yerimde duramıyordum. Hareketli ve sürekli yaramazlıklarla dolu bir çocukluk geçiriyordum, bardakları çanakları, tabakları kırıyordum. Yapmadığım taşkınlık kalmıyordu, arkadaşlarımla bir araya gelince kimse beni tutamıyordu yaramazlığı seviyordum yaramaz olduğum kadar akıllı olduğumu da söylüyorlardı hiperaktifliğim bazen insanları güldürüyor, bazen de eğlendiriyordu. Zaman zaman zekamla da insanları güldürüyordum ufak olduğum için söylediğim en entellektüel kelime onların dikkatini çekiyordu ve bende bu yaştan onun farkındaydım. Kökünü kurutana kadar da ondan faydalanıp kullanmıştım, ufak yaştan entellektüel kelimelerle insanları etkilemenin ekmeğini yeteri kadar yemiştim. Bir zaman sonra işlememeye başlamıştı, okulda orta derece bir öğrenciydim ne iyi ne kötü kendi halimde takılıyordum, eğitim hayatım standart geçti fazla da bir şey çıkmadı. Bir fabrika da işe girmiştim, kübanın en ağır şartlı fabrikasında çalışıyordum altı saat boyunca çalışıyorduk, çok yorucu oluyordu. Günler sürekli kendini tekrarlıyordu, bu da benim hoşuma gitmiyordu robotlaşmıştık adeta, sürekli birikim yapmaya çalışıyordum ve birikimlerim bir zaman sonra bir işe yaramaya başlayacaktı.
(https://cdn.discordapp.com/attachments/1093912180874821674/1093989124651880528/samp_07_04_2023_23_00_52.png)
Amerikaya gelmek istiyordum, uçak biletimi kestim ve Houston bölgesine doğru yol aldım, uzun yolculuğumun ardından Houston'a inmiştim. Bacaklarım adeta uyuşmuştu başım dönüyordu, Amerikanın bu şaşalı görüntüsü beni büyülemişti yorgunluğumu yumuşatıyordu, suratıma esen hafif rüzgarla birlikte yorgunluğumu nerdeyse unutuyordum. Bir süre yürüdüm havalimanın çıkışına geldim ve çıktım bir taksi çağırmam gerekiyordu. Taksiyi çağırdım ve önceden rezervize ettiğim otele yol aldım, otele doğru geldim odamın anahtarını alarak odama geçtim, ingilizcem fena değildi, okuldan üç beş bir şey kapmıştım. İnsanlarla iletişime geçebiliyordum ama aksanım tarzancaydı, kelimeleri doğru telafuz edemiyordum. İnsanlar bakışlarıyla yadırgıyordu. Otel odamda yatağıma atladım ve biraz dinlenmeye geçtim. Telefonumdan Houston'u araştırdım ve Houston'un pahalı bir yer olduğu hakkında bir kaç yorum okuyunca korkmuştum, yalan yok ürkmüştüm otel odama eşyalarımı attım ve dışarı çıktım, bir kaç restoranın fiyat listelerine baka baka yürüdüm, geniş şeritli yollar ve gökdelenler beni adeta büyülüyordu fakat, parasızlıkda bir o kadar korkutuyordu. Houston'un pahalı olduğunu gözlerimle onaylamıştım, görmüştüm. Otel odama gittim ve son paramla bir bilet daha almaya karar verdim başka çarem yoktu risk almak zorundaydım, yoksa burada açlıktan ölebilirdim. Biletimi kesip aradan geçen bir süre sonra Florida'a gelmiştim, aynı yorgunluk yine üstümdeydi son paramla kiraladığım otelime yine girmiştim. Eşyalarımı yerleştirdim ve dışarı çıkmıştım, ufak bir restoran gözüme çarpmıştı tatlı bir restorandı bir kadın ve adam işletiyordu camında iş ilanı bulunuyordu. Yanlarına gittim ve çalışmak istediğimi söyledim, biraz tanıştıktan sonra işe alındığımı söylediler, oraya gelip gitmeye başladım ve maddi olarak biraz kendime geldim. Zaman içerisinde ufak göz bir daire kiraladım, Florida'da kendi çapımda standart bir hayat sürdürerek yaşamaya başlamıştım. Çalıştığım restoran fazla işlek olmasa da idare ediyordu, restoranı öğlen birde açıyorduk, akşam beşte kapatıyorduk fazla rahattılar restoranın sahipleri bana Amerikada yasaları öğretmişlerdi ve onlar sayesinde ingilizcem gelişmişti.